6e maand

 Tja en dan op het moment dat alles volop begint te groeien moet de tuinier het af laten weten met de voet in het gips.

Zo zie je maar dat zelfs de mooiste voornemens niet altijd waar worden.

Dan maar van juni een paar plaatjes van voor de tuin echt een wildernis werd.

5e maand

 Joechei het is in de mei. Deze kreet is toepasselijk want in mei groeit het opeens allemaal echt. De zon lijkt geler licht over alles te leggen en de wereld ziet er sappig uit.

De late tulpen bloeien nog en krijgen gezelschap van de bloeiende appelbomen. Toch is het moeilijk om er lang van te genieten want mei is echt een werk maand. Veel zaaien, veel oud spul oogsten of weg halen, snoeien waar dat nog niet gebeurd was en in de moes bedden alle ongewenste plantjes al jong weg halen.

Hier staan uien en bieten al gepoot maar ertussen zit nog veel veldsla wat nu echt opgegeten moet anders exploderen de planten straks. Nee niet boem maar brrroem, ze worden enorm en maken bloemen en dus zaad voor volgend jaar. Dat zaad wil je wel maar niet teveel. Dus moet je selectief wegoogsten of desnoods op de compost bak want ook dat is nuttig.

Het aardbeienbed is al geschoond en voorzien van stro. Dan blijven straks de aardbeien van de grond en rotten of smetten niet zo snel. De knoflook die er tussen staat vindt het wel best. Ik moet alleen alert blijven op slakkenschade.

Waar ik dan weer weinig hoef te doen is bij het regelen van appels. De bijen op de tuin nemen die honeurs waar. Of de metselbijen in de oude nesthokken daar aan mee werken weet ik niet maar het zoemt enorm boven de schuurdeur. Blij dat ze er weer zijn.

De regen die we gehad hebben is best veel geweest maar de bijen hebben er kennelijk geen last van en de tuin groeit hard. Warmte, licht en water. Het werkt prima.

Bijna breekt de tijd aan dat de bescherming van planten weg kan. Nog even wachten tot koude Agaat voorbij is, de nooit vermelde echt laatste ijsheilige. Wat betreft beestjes, ach ik hoef niet te leven van mijn landje en kies dan voor de "delen met en de ogen willen ook genieten" aanpak. Fleece gebruik ik niet meer om ze te stoppen. En gif uiteraard niet want het is ook mijn eten.

Op de foto boven het laatste fleece dat de peultjes beschermt tegen koude wind en hongerige duiven. De Tulbaghia , die sprietige plant, geniet dan ook, nu ze net uit de kas is, nog wat bescherming tegen de elementen.

Ik verheug me al op het keerpunt in de tuintijd. Nog even wachten tot IJsheiligen voorbij is, 16 mei, en dan kan er zoveel gedaan dat ik straks wel weer zal lopen klagen.....

 

Aanvang 4e maand

April doet wat ie wil zeggen ze en het lijkt te kloppen. Het weer schiet alle kanten op, alleen de echte kou blijft tot nog toe weg. Het gevolg daarvan is dat er al fruitbomen volop in bloei staan. De Gieser Wildeman stoofpeer doet zijn best.

Ook de handpeer bloeit volop zij het iets minder fanatiek.

Nu maar hopen dat er echt geen nachtvorst komt want dan heb ik geen peren. 

Het is echter wel genieten met al die bloei vooral op mijn tulpenveld ben ik erg trots. Het is toch maar mooi de muizen ontgroeit.

Met de madeliefjes in het korte gras ernaast lijkt het al heel wat. Onder de leiperen staan ook nog tulpen maar dat zijn wilde die zich aardig uitgezaaid hebben. Net als de ernaast staande speenkruid planten die bij mij hun gang mogen gaan.

Het wil wel wat met de bloemen op de tuin zo in het begin van april. Natuurlijk ben ik ook bezig met eetbaar spul anders zou het geen moestuin zijn. Overigens zijn tulpenbloemen die niet van de kweker komen gewoon eetbaar. Leuk voor wat kleur in de voorjaar sla.

In de kas staan de eerst kleine plantjes klaar om straks naar buiten te gaan. 

Thuis staan de tomaten al in de vensterbank en de in wc rol geteelde erwten in de koude bak buiten.

De palmkool die er nu nog staat wordt geoogst en wat niet gewenst is gaat op de compost en dan kan de 2e helft van april beginnen.

De derde maand

Maart, de derde maand en de maand waarin officieel de lente begint.

Maartse buien betekenen dat de lente aan komt kruien, check. Maart roert zijn staart, check. Kortom de maand doet wat de oude gezegden vermelden. 

Hoewel de lucht soms nog wat donker en dreigend is komt het groen op mijn landje tot leven. 

De vroegste narcis soorten bloeien volop en in de vroegste tulpen zitten al knoppen met kleur. Nog even en het wordt kakelbont.

De vroege vaste planten zoals het longkruid bieden hun bloemen aan als snack voor alle insecten. Dat is wel een ding in het voorjaar. De insecten die wakker worden moeten eten kunnen vinden.

De muurbloemen doen vrolijk mee aan de bloei. Op dit landje is er genoeg te eten voor alle hommels.

Zo'n moestuin met vaste planten en bloemen werkt, als mix van voeding voor ieders maag en boeket brenger voor thuis, ook prima als voer voor de ziel. 

Al laat het groen van de uitbundig groeiende daslook daar iets liggen. Het smaakt wel prima en ze zeggen dat het heel gezond is wat dan weer mooi meegenomen is. Voer voor de ziel is het pas later in het jaar als het even uitbundig gaat bloeien als groeien. Al is er best wat te zeggen voor zo'n groen veld.

In deze tijd valt er, als je het handig hebt aangepakt en de winter je genadig geweest is, nog veel te oogsten uit de moes bedden. Naast de snijbiet en de groenlof zijn er planten die veel meer bieden dan 1 keer oogst als je ze maar de kans geeft.

De palmkool begint te bloeien en die bloemstelen smaken als broccoli. Ik roerbak ze graag, wel de hardere delen steel even weg snijden.

Behalve buiten is ondanks een lege kas (dankzij slakken met honger) ook daar toch het een en ander te halen. De Griekse bergthee groeit prima in het verloren hoekje. Thee drinken en zie, op de oppot tafel zijn de kohlrabi boven. Voer voor de ziel met dromen van de toekomst.

 

De bietjes laten nog even wachten maar dat komt straks snel genoeg.

Het volkstuin jaar is nu nog veel meer echt begonnen. Overal piept het leven uit de grond en de boomtakken raken overladen met knoppen. En ik geniet volop.

De 2e maand aan het eind.

Nog net februari en het is, als de zon er door komt, echt genieten op de tuin. Ondanks ijzige wind uit het noord oosten.

De crocussen bloeien soms voorzichtig.

En soms uitbundig.

En hoewel alleen omdat de familie is opgegeten ook domweg mooi.

Af en toe zie je al een vermoedelijk te vroeg ontwaakte hommel bij de crocussen voorbij schommelen.  Hopelijk vind die snel weer een plek om verder te slapen na de snelle snack.

Zelf schommel ik ook over de tuin. Klussen zijn er altijd en na het muizen intermezzo heb ik eindelijk een plek voor het stro gevonden. De ombouw onder de bank is amper te zien maar bodem en zij en achterkant zijn van oude plastic plaat voorzien om het iets droog te houden en boven en voorkant zijn zonder om lucht en toegang te geven.

De 1/3 stro baal past prima de rest ligt in de kas en op de composthoop. Andere klussen zoals het gereedschap nalopen zijn ook gedaan. Nu de kas nog een keer schoonmaken in maart. De schuur waar nodig beitsen op een mooie april dag. Ondertussen bedenken hoe ik de bank annex troon moet verstevigen want daar komt onderaan uiteraard rot. Kortom vervelen hoeft niet.

Dan is er nog oogst van de tuin te halen. Sla staat er in de vorm van Veldsla, een winter sla, en als kruiden de eerste daslook, veldzuring, speenkruid en veldkers.

Wat betreft niet aangewaaid maar geteeld de laatste prei. Ook meteen de enige want ach ja beestjes .

Wel een prima maaltje gelukkig. Prei teel ik altijd en elk jaar is het schamel. Winterprei kan natuurlijk veel langer op de tuin maar als de eerste sla blaadjes komen wil ik ze van de tuin hebben. Omdat ik ze tussen het andere spul teel worden ze nooit zo groot voor de winter en daarna halen ze het niet meer in.

De keus van de tuinier. Een andere keus is de palmkool. Die vind ik prachtig en ze komt nu wij geen min 20*C meer krijgen makkelijk door de winter. Dus ik laat ze staan en oogst niet alles weg. Nu kan ze straks een heleboel knoppen maken die ik als broccoli oogst. Die eerste palmkool knoppen zijn super lekker.

Het blad wordt wel snel minder als die knoppen eenmaal geoogst zijn maar dan gaat alles op de composthoop en begint het nieuwe tuinseizoen echt.

De 2e maand.

In februari gaat het tuinders bloed nog meer kriebelen. Vooral als de maand niet echt koud wordt en de planten die in januari al lente verkondigden dat nog sterker herhalen. De tulpen komen nu ook en tonen steeds meer hun neus. Waar ik dacht muizengangen te zien, zitten nu zelfs echt groene punten.

Die muizen heb ik overigens uit de schuur verjaagd. Voedsel is er niet meer en nu is de schuur helemaal uitgemest. Hun ingang bij de hoek hadden de nijvere bontjasjes dwars door de rotte funderingsbalk heen geknaagd. Omdat die rot alleen daar zit en de schuur nog stevig staat moet een plank voor het gat ze voortaan tegen houden. Dat ze nog via andere kieren en gaten kunnen komen snap ik maar het is een stuk lastiger en er is niets meer te eten te vinden. Alle oude corn-doilies zijn al van hun zaad ontdaan. Als grassculpturen doen ze het ook aardig dus de resten blijven hangen.

De houtsnippers die we elk jaar van de gemeente krijgen zijn aangekomen. Na een dag heel hard werken lichten de paden weer geel groen op.

Niet alleen is de kleur vrolijk, erop lopen is ook een feest. Doordat er best een laag ligt veert het onder je voeten.

Voor mij is het genieten vanwaar ik het ook bekijk. 

Nu straks nog het eerste plant werk van het jaar doen, eind februari gaan de tuinbonen de grond in. Vreemd genoeg gaat dat prima terwijl je andere vroege peulvruchten toch echt moet voor-zaaien om de mee eters te ontlopen. Verderop zit een tuinder dame die wel de erwten rechtstreeks legt en ik ga dat gelijk met de tuinbonen proberen. Misschien heb ik geluk en anders hebben de beestjes dat. Ik kan altijd later thuis een voorraad in wc rollen zaaien.

 

Het blijft wel een beetje raar voelen dat die aanstormende lente al zo aanwezig is.

Het eerste speenkruid bloeit al en dan eet ik het niet meer omdat het zuurgehalte in de bladeren te hoog wordt. Oxaalzuur schijnt licht giftig te zijn.

Gelukkig bloeit het nog niet overal. Voor de insecten die per ongeluk al ontwaakt zijn is het wel fijn die bloemen net als bloeiend longkruid gewaardeerd wordt door de eerste slaperige hommel.

De kleine sneeuwklokjes zijn wel gewoon op tijd. Kortom er bloeit overal al iets.

De foto's dan nog even....met excuses voor de overbelichting.

Vanaf nu plaats ik foto's zonder ze te bewerken want tante Blogger wil ze anders niet meer in de blog zetten. Ze heeft vast ergens een probleem gehad met wel of niet eigen fotomateriaal en wat bewerkt is in het foto programma van de Mac tja.... dat verwerpt ze meteen.

Dus vanaf januari 2023 is al het beeldmateriaal rauw als het tuinleven. Soms mooi, soms lelijk, soms met een glimlach en soms met ergernis. 

Maar wel in het seizoen, slappe winter of niet.

Een nieuw jaar op de moestuin

Januari begon met gezellig op visite bij vrienden en op de terugweg ergens een covid virus.

Ondertussen ben ik bij gekomen en begint het moestuin leven op gang te komen. In januari doe ik meestal de laatste snoei aan de peren- en appelbomen en dat is klaar.

Dat er dan ook een thuis tuin is waar gesnoeid moet worden maakt het best een drukke tijd. De knotwilgen zijn van hun pruiken ontdaan en de werkbare takken worden later een keer in het hek gevlochten.

Nu eerst maar kijken wat er gedaan moet worden. Het is echt geen stille tijd in januari. Natuurlijk groeit er al van alles met de zachte winter die we hebben. Het beetje vorst kan voor wat er buiten is geen kwaad. Zelfs sla zaailingen leven op de bedden.

De bostulpen zijn boven net als de Globemaster allium. Zelfs de rabarber heeft al dikke knoppen 

Kortom het lijkt al richting de lente te gaan terwijl de koudste maand van het jaar met de meeste Elfsteden tochten nog moet komen. Nog meer lente ontdekte ik deze maand onder de pruimenboom waar tussen het blad van de elfenbloem opeens witte punten van de grote sneeuwklok boven kwamen. Dan kan je niet anders dan de boel vrij knippen zodat je van de klokken kan genieten.

Toch heb ik verder niet veel aan de tuin gedaan omdat er muizen in de schuur gerommeld hebben. De stank was interessant en het meeste heb ik schoon. Dus de schuur is in mijn geestes oog weer op orde.

De volgende keer kijken of echt alles weg is en de in de schuur opgeslagen strobaal naar de kas verplaatsen tijdelijk. Daarna denken over een droge opslag plek. Altijd wat te doen. Maar daar heb je de tuin ook voor. Genieten, telen, eten, uit proberen. Kortom hobby.