Prettige plaatjes

De zomer zonnewende nadert met rappe schreden. Op het landje barst dan een feestje los.
Natuurlijk bloeit er veel in de lente en valt er ook dan al te eten maar nu komen de zomerkoninkjes. Aardbeien dus, en die zijn echt feestelijk.
De vaste planten gaan bloeien terwijl de struiken nog niet uitgebloeid zijn en er ontstaat een massa van kleur en uitbundigheid.

Bij aankomst valt op hoe groen alles is en de rozen op de boog, ach je ziet het.

Van de andere kant
van het hek ziet het er wel erg fleurig uit.


De planten zijn gezet om als pluk voor de vaas te dienen.


Maar dan zie ik de combinatie en denk:
Ah nee zonde, dan zijn ze zo weg op de vaas.




Al snij ik wel van de roos die naast oogverblindend ook neus verdovend is.

De Sisyrinchium Striatum met zijn gele bloemstelen en de Stachys Byzantina met haar fluweelzachte grijze blad laat ik toch maar met rust.
Bloemen plukken is lang niet zo simpel als men denkt. De keuze stress van hier mooi of thuis op de vaas is vaak teveel.

Andere keuze stress is wat ga ik aan dit onderstaande stukje border toevoegen voor herfst bloei nu de Aster die er stond weg geknaagd is door de slakken.
Iets wat een stevige groene basis heeft maar geen spits blad en ook mag het wel hoog en zwabberend.
Gelukkig binnenkort Tuindagen Bingerden en wie weet vind ik daar de droom plant wel.

 Zo gaat het vaak. Eerst droefenis en dan, ach zo is het, en dan ah een plek voor een nieuwe plant.

En de groenten dan? Ja dat groeit ook de pan uit, zeker in het bed voor de kas gaat het nu hard en begin ik te ruimen want nu staat het langzaam aan te dicht op elkaar. De sla die zichzelf uitzaaide begint te schieten dus die kan nu weg zodat er wat ruimte ontstaat. De bieten beginnen als ze geen slakkenvoer geworden zijn al echt vorm te krijgen en kunnen met een week of twee ook wel geoogst.
De peultjes ben ik nog volop aan het oogsten maar ook die zijn een heel eind heen en zo komt in deze groente jungle straks toch echt weer plek voor andere lekkere dingen.

In de kas gaan de tomaten voor overleven in plaats van sterven.

Het zielige bedje raakt voller ondanks dat er nog steeds veel in slakken buiken verdwijnt.
Hm die slakken zijn wel echt de rode draad in mijn volkstuin. Tja.

Dan maar even iets anders.
De troon, zoals mijn buurvrouw mijn zelf gemaakte bank met dakje noemt, staat weer fier overeind.
Na enig zoeken en ontdekken dat broeder rat ondermijnende acties had gepleegd is het met de twee stoeptegels onder de achterzijde en het opvullen van wat gangen voorlopig weer prima.
Met het zonnescherm erbij is het echt zomers. Nu nog even de tijd nemen om meer te zitten.

Resteren de bomen. Ze zijn allemaal gesnoeid in de nieuwe boomgaard nu de ouwetjes nog.

De Pruim gaat binnenkort onder het mes want nu is het juiste moment aangebroken om pruimen aan te pakken.

De hoge delen moeten er beide af maar ik denk dat ik me toch maar tot het rechter stuk beperk. Het werk is eigenlijk te zwaar en bovendien loopt nu de grote hoofdtak van de boom weer beter uit. Het is die grote boom op de achtergrond met twee splitsing. Rechts hangen ook niet al teveel pruimen in vergelijking met de rest. Dus ik ga mijn moed bij elkaar rapen en de grote takken zaag tevoorschijn halen.

Mocht dit mijn laatste blogpost zijn dan weten jullie wat er mis is gegaan....

Vrooooem

Het is juni en de dagen lengen nog steeds, de regen laat het afweten en het is warm.
Toch groeit het groen op het landje gestaag door.
Als je je oor naast sommige planten houdt hoor je een zacht vrooooem...

Niet in de kas waar ik de grond van de tomaten onlangs toch heb moeten vervangen. De tomaten worden nu wel wat groener maar groeien is er even niet bij nadat ze opgelicht zijn. Een positief oplichten dat wel want nu kunnen ze hopelijk groeien.
Vaak hoor je dat grond tomaten moe wordt maar dat je best in dezelfde grond weer tomaten kan telen. Doe dat niet met potgrond want het kan dus echt niet. Wat Monty Don of Charles Dowding ook zeggen. Of zouden de heren in echte grond telen? Hoe dan ook als je potgrond in de kas hebt moet die gewoon aan het eind van het seizoen op de tuin verdelen.

Wat dan wel hard groeit? Het groen in het diamant-vormige bed bijvoorbeeld.

Hier groeien bietjes, peultjes, palmkool en een Nicandra plant om witte vlieg op de kolen te bestrijden. Er achter staat een buiten tomaat en met zijn allen gaan ze straks de strijd om de ruimte aan. Er zit ook nog verdwaalde sla in die zichzelf gezaaid heeft en nog wel meer. Kan je dat toe laten? Ja hoor als je maar op tijd dunt door te oogsten. Dit bed dat altijd vol zat met plaag dieren lijkt een beetje te ontkomen al gaat er wel telkens een mol onderdoor. De eerste peulen zijn al geplukt en ik spaar ze op tot ik een maaltje bij elkaar heb. Dat gaat prima in de groenten la van de koelkast met iets vocht erbij.
En er groeit wel meer heel hard door. De asperges hebben een echte groene pruik ondertussen.

Ze ontsnappen niet helemaal aan de kevers maar ze doen het beter dan voorgaande jaren. Zolang ik maar kindermoord blijf plegen op de larven van de aspergekever komt het goed. Al gaat het ten koste van mijn karma. Had ik al eens gemeld dat een volkstuin een waar slagveld is? Ondanks natuurlijk tuinieren.

Deze palmkool bijvoorbeeld loopt nu met krukken nadat een slak hem zo heeft toegetakeld dat het arme ding niet meer op eigen been kan staan. Wel verbazingwekkend dat het dan daarna toch gewoon door groeit.

De fleece beschermt hier nog de opkomende bonen maar daar heeft het spring kevertje dan weer geen boodschap aan. Ach ik heb nog tot half juni om bonen te leggen dus doe thuis wel wat reserve in potjes.
Met vallen en opstaan is het, in wat ik de achter tuin noem, wel heel groen aan het worden.

In het bed voor de schuur willen de uien ook al en nu is het tijd om zo af en toe een ui vroeg te oogsten. Ruimte voor de anderen en een heerlijk fris jong uitje voor in de sla. Dicht op elkaar planten is niet zo'n probleem zolang er maar genoeg voeding voor de planten is en met elk jaar compost toe voegen blijft het op peil. Al hebben uien niet veel nodig de kudde raapstelen er achter neemt dan die voeding wel en het zichzelf zaai volkje er voor van snijbiet, komkommerkruid en sla neemt ook wel wat. Dat ik zoveel planten zichzelf laat zaaien is voor een beginner misschien onoverzichtelijk maar ondertussen herken ik mijn pappenheimers en laat ze. Alle gratis groenten en kruiden zijn welkom, een volkstuinder is zuinig. Of was het hebberig?

Naast de schuur is de kiwi bezig met een herstel actie en iemand vroeg me of hij in bloei stond. Daar is de plant nog wat te jong voor maar ik snap de vraag wel.

De bloemen komen echter van de witte Campanula persicifolia.
En die groene zooi eronder is onkruid. Dat doet het ook goed maar stoort daar niet.

Nog maar een foto van de drie bedden samen voor de schuur. Het achterste bed heeft momenteel de bijnaam Het Zielige Bed. Hier is van alles mis gegaan door de moes gangsterbende van divers ras.
Geen gezaaide uien want mol heeft de grond doen instorten met de jonge zaailingen en al. Slak heeft nog 1 sla plant laten staan en de helft van de kohlrabi is eveneens weg. Toch zal straks ook dat bed gevuld raken.

De courgettes zullen groot worden en waar ui was gedacht is nu een rek en een pompoen gezet. Dat is dan op bovenstaande foto weer niet te zien.

Gelukkig gaat er ook heel veel goed en iedere week levert een heerlijk sla maaltje.

Die grote roze wortel is een roze rettich. Het zaad heb ik op wintersport in Oostenrijk gekocht. Vanaf maart hebben ze daar de zaden in de winkels en ik koop altijd wel iets dat ik nog niet eerder geprobeerd heb.
Dit is wel een erg leuke. Makkelijk en net even iets minder fel van smaak als radijs.

En dan hebben we de bloemen nog niet gehad. De gekregen cactus heeft haar eerste bloem getoond. Wat een pracht plant is dit. De bloem is zo groot dat je bijna verwacht dat de cactus eronder zal bezwijken. Wel jammer dat de bloei maar een dag duurt. Al is het dan weer zo bijzonder dat je er toch de tijd voor neemt.

De duizendschoon bloeit. Mijn moeder was verzot op deze bloemen en ik kan me geen volkstuin zonder ze voorstellen. Pretentieloze vrolijkheid.

En als laatste de roos over de boog bij de entree van de volkstuin. Geur te over en weer zoveel takken die te plukken vallen dat ik de komende weken vazen vol zal hebben. Ik hoor een pessimist iets over bladluis zeggen maar er zijn nu zoveel lieveheersbeestjes dat de roos luis vrij is.

Kortom soms zit het tegen en soms valt het mee, het is maar hoe je het bekijkt.

Nu die regen nog.......