Wat is het een luxe dat er mensen bereid zijn om de belangrijkste planten water te geven.
De droge tijd ligt misschien achter ons maar mijn waterdragers hebben de pompoen en de tomaten in leven gehouden. Wat de rest van de planten betreft heeft het groene gaas ervoor gezorgd dat ze niet zo snel uitdroogden en verder... Ach een Hollandse wildernis is ook niet slecht. Het leeft tenminste.
Nu bijna half juli kan ik zelf weer naar de tuin met mijn scootmobiel. Wat een vrijheid geeft zo'n sloom elektrisch voertuig een mens. Ik kon er zelfs mijn Still trimmer op mee nemen. De kans om dan het grasveld herkenbaar te maken en weer in mijn groene wereld te spelen heb ik uiteraard genomen.
Voor ik met krukje krukken en een trimmer eroverheen ging zag het gras eruit als een klaver veld.
En verder gaat het eigenlijk best goed met mijn landje.
Al is er een projectontwikkelaar die er een tennisbaan van wil maken, de gemeente die er een industrieterrein wil zetten en de provincie die misschien wel of misschien niet een weg wil aanleggen.
Het geeft de volkstuinders behoorlijk stress maar soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend. We moeten geduld hebben en afwachten hoe de ontwikkelingen gaan.
Wij zijn helaas in de minderheid en de veenmol die op de rode lijst staat, de rugstreep padden idem, de ringslangen die er broeden ook die zullen straks vermalen worden door de vooruitgang. En over 50 jaar zal er iemand zeggen wat jammer dat we de natuur in deze gemeente en de mooie rafelrandjes die zo'n belangrijk onderdeel van onze gemeente waren zo verkwanseld hebben.
Zo lang het gaat zal ik nog blijven en genieten van de groene wereld die mij als mens zoveel geeft.
