Bijna maart is een soort startblok opmerking. Immers in maart begint het grote zaaien.
Deze laatste februari dagen gebruik ik nog voor het laatste herstel werk.
En ik kijk alvast waar die eerste zaai van maart dan plaats gaat vinden. In de bedden betekent dat schoffelen waar straks gezaaid moet. Dat krijg je ervan als je compost vol met ander zaad zit. Dus heb ik al een lijn in het bed geschoffeld waar straks de pastinaken gezaaid worden.
Thuis heb ik mijn elektrische warme kweek bak tevoorschijn gehaald en alvast in de vensterbank gezet. Daar gaan straks de tomaten en de pepers in.
Op de tuin zelf heb ik wel al tuinbonen gelegd. Dat probeer ik altijd eind februari en de meeste komen in maart dan wel op. Thuis zaai ik dan nog reserve in de root trainer. Die gaat dan in de koude bak die alweer klaar gezet is. Zo heb ik dan hopelijk straks het aantal planten dat ik wens.
Verder is het nu even kijken en genieten van het zonnetje en wat de lente al aankondigt.
Het leven op de tuin wordt duidelijk warmer. Al zigzagt de temperatuur nog aardig.
Niet alleen bloeit er al het nodige ook het eten roert zich. De daslook is niet alleen al boven ze heeft ook al bladeren die zo groot zijn dat er de kenmerkende knoflook smaak aan zit. Heerlijk is dat en echt een feestje in de kruidenboter.
Het kleine blad ertussen is grotendeels van de niet eetbare sier aardbei die zich ergens vandaan in dit bed genesteld heeft. Helaas, want ik wil eigenlijk alleen de gewone wilde aardbei maar ben niet in staat het verschil tussen die twee te zien als het allemaal nog niet bloeit. Niet dat ik ook maar een moment verwacht deze indringer nog kwijt te worden. Moeite doe ik wel.
De rabarber laat zich ook al zien. De eerste bladeren proberen zich krakend te ontvouwen. Een belofte voor de toekomst. De drukke tijd komt eraan, echt wel.
