Dat we de hoogtijdagen van de zomer achter ons laten is duidelijk te zien op de tuin. Het is nog lang niet voorbij maar toch. Er komt een ander licht en de vaste planten neigen langzaam naar geel in plaats van groen.
Die herfstkleuren ach ze zijn best mooi en nog lang niet overal. Het is meer dat de zomergroenten aan hun eind komen. De sperziebonen zijn wel voorbij nu en de laatsten die er hangen laat ik om zaad te krijgen. Wie weet wat voor leuke mix bonen dat worden. Nu heb ik wel oude rassen die niet zo snel schijnen te mengen maar sperzieboon is sperzieboon of deze nu paars, geel of groen is. Ze mengen altijd.
De courgettes krijgen steeds meer last van meeldauw maar leveren nog wel vruchten.
De rode boerenkool begint het over te nemen. Kennelijk was het voor die planten een goed jaar want ze zijn behoorlijk hoog geworden.
En iets vertelt me dat ze ook lekker zijn. Zo heb je met de slakkengaten erin opeens een gratis kunstwerk in je tuin. Pure abstractie. Moeder natuur maakt kunst.
Spitskool is ook lekker voor slakken en had allang geoogst moeten zijn maar is zo vaak afgeknaagd dat ze nu pas begint te groeien. Gelukkig kunnen de slakken niet bij de appels, maar wat de mais opeet? Geen idee. Zo zijn we weer aangeland bij de mee eters op de tuin. Iedereen klaagt en moppert, dat is des boer en de hobby boer kopieert dat vrolijk..... Veel slakken dit jaar. Maar ook zo maar uit het niets op de wortelen van de buurvrouw rupsen van de koninginnenpage. Die mogen dan wel weer want ze zijn nog zeldzaam en o zo mooi. Misschien moeten de slakken en dan vooral de naaktslakken een mooier jasje aan trekken.
Kijken of ze dan meer tolerantie ondervinden.
Grappig is wel om te zien dat ze lui zijn die slakken. Ze komen duidelijk van een kant en vreten dan richting de rest. Gevolg is een groenten bed met groenlof, roodlof en mosterdkool dat oploopt aan het eind. Daar zijn de slakken kennelijk nog niet aangekomen.
En zo blijf je bezig met je verbazen over al die beestjes. Ondertussen groeit de tuin gewoon verder. De beestjes en plantenziektes op de tuin doen maar. Het meeste groen doet dat ook en groeit gestaag door. Het duurt echt nog wel even voor de tuin besluit in winter rust te gaan.
En ik? Ach ik bof met deze groene wereld die ik mijn eigen paradijs mag noemen. Hard werk? Ja natuurlijk, niets komt voor niets maar het houdt me fit en gelukkig. Oh ja en het voedt mij en mijn lief. Heerlijke gezonde onbespoten groenten en fruit. Super vers ook. Wel jammer dat er thuis dan geen kok wacht die het allemaal bereidt.
