zondag 19 juli 2020

Juli

Ondertussen is het juli en komt het fruit bij bakken van de struiken. Ik sta bijna wekelijks in de grote gamel jam aan te roeren. Aardbeien, die tijd is nu weer voorbij. Zoals aan het bed te zien is. Schoon en geknipt om gezond nieuw blad te krijgen en minder uitlopers zodat de aardbeien volgend jaar weer goed produceren.


Taybery idem dito, voorbij en de oude takken eruit gesnoeid en de nieuwe uitlopers weer aangebonden. Rode, witte en zwarte bessen soms vermengd met frambozen. Ook jam, saus en natuurlijk tussendoor in de rumtopf. Deze blijf ik het hele fruit jaar aan vullen met fruit en rum en suiker zodat er met Kerst een lekkere Kerst-cake gemaakt kan worden. Nu zijn de eerste bramen geoogst. Nog niet helemaal zoet maar die vroege zure vruchten dienen voor bramen ketchup.
Het houdt me zeker van de straat.
Natuurlijk vraagt de rest van het landje ook aandacht en geeft daarvoor lekkers terug.
Juli is eigenlijk een soort tweede mei omdat je nu meer winter planten moet regelen om de variatie aan groenten gaande te houden. De winterprei is uitgepoot en de eerste knolselderie staat op de laatste plek om nu echt groot te groeien.
De sla die ik laat schieten om zaad te krijgen moet eigenlijk geruimd om nog meer snijbiet te kunnen planten maar ze zijn nog niet zover.



























De bonen aan het rek hebben daardoor wel meer last van slakken en sprinkhanen maar hopelijk komt het goed. Overigens was de winter dit jaar zo zacht dat de snijbonen opeens toch echt een vaste plant geworden zijn en op de oude plek groeit en bloeit nu een enorme bos. Ik laat het zo want waar ze staan zitten ze niet echt in de weg.

En ze doen het goed.


Overigens is groente niet het enige dat bloeit en boeit.
























De daglelie is ook lekker in de sla. De bloembladen zijn zacht zoet. De vaste Lathyrus en de Verbena verwennen de insecten die ik op de tuin wil hebben en leveren bloemen op de vaas.

Andere genoegens van deze tijd zijn de wortels die soms denken dat ze een kip zijn.































De pompoen die op verovertocht over de compost bak gaat en al een mini vrucht heeft.



























De spitskool die ondanks koolwitjes nu groot genoeg is om een maaltijd voor 2 te leveren.



























En als het te warm wordt even neerzijgen op de troon met schaduw dakje.

Overigens ben ik niet de enige die soms even neerploft.
Als het maar hoog boven de buurkat uitsteekt dan ploffen de zwaluw kinderen er wel neer.



























Leuk dat kwetterende jonge spul en knap zoals de ouders met hoge snelheid in het voorbij gaan ze voeren.

Zomer op het landje. Druk maar ook heerlijk.