Weemoed

 Jawel het seizoen van de weemoed is aangebroken. Op de steeds zeldzamere mooie dagen is het wel genieten maar alles is duidelijk bezig met afbraak en her en der nog wat oogst. Natuurlijk zou je nu allerlei overwinter groenten moeten planten en voor mensen met een mooie moestuin is nu ook het moment om vaste en twee jarige planten te zetten. Oh ja fruitstruiken en bomen ook al nu aan de beurt om geplant te worden. Maar toch. De dagen worden korter en de herfst zet de zomer op non actief.

Het licht veranderd en in de roos zitten meer bottels dan knoppen.

Niet getreurd die weemoed ach wat moet je er mee. De oogst ziet er gewoon goed uit en er staat voldoende om het tot de eerste echte vorst eind november uit te zingen.

De pastinaak, een echte winter klant, moet nog met stokjes gemarkeerd zodat ik ze als straks het loof is afgestorven terug kan vinden. Daarna nog wat stro erop zodat ze bij vorst toch uit de grond te krijgen zijn.

De Spitskolen die vanaf het voorjaar keer op keer door mijn mee eters kort gemaakt werden komen nu toch. Dus dat is mee genomen. Zomerkolen in de herfst.

De pompoen is al aardig oranje maar ik laat ze nog even. Half oktober is vroeg genoeg om te oogsten en dan te kijken wat deze dikzak weegt. Altijd weer een klein feestje als het meer dan 13 kilo is. Dan snijden tot je een ons weegt en ongeveer 20 porties in de vriezer. Pompoen stoof tot april. Heerlijk en o zo verslavend.

De snijbiet in het nieuwe aardbeienbed is een nakomer uit het eerdere groentebed. Minder concurrentie heeft ze laten groeien dat wordt heel veel groene pasta met room, pijnpitten en knoflook. Heerlijk najaarseten dat de buik doet gloeien.

De Borlotti bonen tussen de mais moeten drogen maar met het natte herfstweer is dat wel een dingetje. Het zijn er niet genoeg om een maaltje te leveren dus volgend jaar weer Purple teepee bonen of iets dergelijks. Deze bonen dienen dan wel als decoratie voorlopig en misschien is er iemand aan wie ik ze als zaden kan schenken. Sperziebonen vind ik overigens lekkerder. Terug naar wat de boer al kent.

De roodlof in het nieuwe bed maakt prachtige kropjes. Die zijn straks vast lekker te combineren in een aardperen schotel met kaas en spekjes of zo.

Ook de groenlof in het nieuwe bed is goed gegroeid. Om maar niet te zeggen, enorm geworden. Normaal hebben mijn planten veel meer concurrentie die ze wat kleiner houdt. Klein is niet erg, de smaak is vaak intenser. 

In het diamant bed waar wel degelijk veel concurrentie was zijn de rode boerenkolen ( Redbor ) toch ook echte reuzen. Misschien was dit gewoon een goed jaar voor bladplanten.

2021 Blad jaar. Dan ben ik nu wel al nieuwsgierig naar wat 2022 zal worden. Tuinieren is en blijft vooruit zien. Of is het een geloof. Het geloof dat als je een piepklein zaadje in de grond stopt het een prachtige plant zal worden. 

Daarom staan er nu in de kas al kleine sla plantjes. In mijn ogen zijn dat grote kroppen sla dit voorjaar.

Echt wel, ik geloof het.