Met het voorjaar al in de bol aan de slag. Als de eerste sneeuwklokjes in de siertuin boven komen dan gaat het tuinbloed een beetje kriebelen.
Ik heb voor het eerst een laag bio compost op Pot 2.0 gedaan. Nog geen eigen compost. De bak waar nog in zat bevatte immers veel sporen van mijn tuin en omdat ik niet zeker weet of daar nu wel of niet lood in zit kan dat niet bij de groenten. Een ander gemis is het eigen slazaad in de compost. Mijn oude berg op de volkstuin had door koele compostering al het zaad dat ik mij wenste netjes bewaard. De laag die dan op de moes bedden ging bevatte altijd sla, rucola, veldsla en snijbiet. Vanwege het ontbreken van die ingrediënten heb ik de verse compost in de grote pot voorzien van wat sla zaad. Nu is het februari en komt die sla gewoon op.
Of ze gaat overleven als er nog wat strengere nachtvorst komt is een goede vraag. Volgens de mensen van het weerbericht is het wel al ongeveer voorbij met de winter. Niet dat je daar dan ook maar een echte vastomlijnde conclusie uit kan trekken. Voorspelling zijn niet meer dan dat.
Hoe dan ook zijn die eerste tekenen van eetbaar leven wel heel schattig vind ik.
Dat ze fluffy lijken komt door het onscherpe van de foto maar ja fluffy is schattig....toch?
De dragon waarvan ik vermoedde dat ze het niet zou redden steekt ook al zijn tong naar me uit en leeft. Ook daar een wazige foto. Er komt een keer een scherpe, echt wel. In februari moet ik nog op gang komen, dat is althans het excuus waar de lezer het mee moet doen.
Verder ben ik al bezig om de daslook de grond uit te kijken. Die laat zich echter nog niet zien dus dat moet nog even wachten. Het is pas februari.
