Oogsten

Zo ziet het er uit als het echte oogsten begint. Het echte? Ja nou ja de lekkere dingen die aan juni gebonden zijn. De eerste bietjes, klein en fijn, de aardbeien en bij de sla de peulen Oregeon Sugarsnap en de eerste goudsbloemen.
Van druk met zaaien kom je in juni aan druk met oogsten. Vooral de aardbeien. Ik heb wat de buurvrouw jetsers noemt. Felicity meen ik dat de originele naam is. Een grote middel vroege soort.
Je kan elke dag wel naar de tuin omdat ze met topsnelheid rijpen en ik ze uiteraard zelf wil eten en niet allemaal aan de beestjes op de tuin gun. De bak op de foto is ondertussen veranderd in 2 en een klein potje jam. De heksenketel heeft haar eerste gebruiksmoment van 2018 gehad.

De moesbedden lopen ondertussen over en de eikenblad snij sla begint te schieten. Bij deze soort doet dat bijna in bloei gaan niet veel af aan de smaak. Je moet alleen goed voelen of het zachte of harde bladeren zijn die je oogst. Die zachte zijn het best. Iemand anders zou deze sla al lang uit het bed gehaald hebben maar dit is mijn sla voor volgend jaar die aan het ontstaan is en ik laat ze. Pas als ze andere planten in de weg gaan staan oogst ik ze weg. Wat niet lekker is gaat op de composthoop. Een paar mogen echt bloeien en als het zaad komt dan gaan die ook op de compost. Zo krijg ik in mijn compost bergen sla zaad die volgend jaar als plantjes tevoorschijn komen op de bedden. De 4 jaargetijden sla krijgt dezelfde behandeling. Gratis eten noem ik dit want het vormt ondertussen een gestage bron van sla waar ik weinig meer voor doe. Wat een verder voordeel is gebleken is dat deze zelfzaai zoals ik het noem veel minder op gegeten wordt door mijn kudde altijd hongerige plaag beesten. Zo'n bedje vol ziet er dan als volgt uit.

Onoverzichtelijk? Best maar ik herken wat ik heb en dat scheelt. Een beginnend moes tuinier zal er moeite mee hebben maar proberen kan altijd.
En ik word blij van de overvloed in de bedden, zoveel lekkere dingen.

Neem het schaduwrijkere bed. Melde die hele hoge, komkommerkruid met die blauwe bloemen, biet er tussen Aan het rek tuinbonen voor zaad. Na het fiasco met slechte zaden wil ik nu in plaats van eten mijn eigen zaad bonen telen voor volgend jaar. Ervoor staat kohlrabi erachter de spitskolen erbij goudsbloemen. Het lila spul rechts is bieslook dat ik maar gelaten heb. Handig in het voorjaar om de erin schuilende slakken te vinden. Prima groein voor in de sla bijvoorbeeld en de eetbare bloemen zijn ook lekker voor de bijen. Dat noem ik nou superfood.

Als je dan op je hurken gaat zitten en langs de bedden kijkt is het net een jungle maar dan wel eentje waarin bijna alles eetbaar is. Alleen die zilverige is een alsem die er is om de tomaten tegen tomatenziekte te beschermen. Die pluk ik en leg tussen de tomaten. Aardappel dokter wordt de plant ook wel genoemd. Want aardappelen bescherm deze ook. Het is een vaste plant en in het voorjaar dun ik hem uit anders zit deze wortel kruiper overal.



De jungle bij het rechter bed heeft nu nog de peulen aan het rek. Daar heb ik de eerste serie van in pot op geteeld en geplant toen ze groter waren om de kevers voor te zijn. Die knagen ze anders helemaal af. De muizen wilde ik ook geen kans te geven. De tweede zaai erachter wordt dan gek genoeg niet ontdekt en deze planten zijn nu twintig centimeter. Die oogst komt nog terwijl ik nu oogst van de eerste planten.
Het is net jongleren zo'n moestuin gaande houden.

Daar het dan ook nog eens een mooie moestuin is met bloemen bedden probeer ik het gras een beetje strak te houden aan de randen. Nee dat moet niet maar het helpt hier met de aardbeien die voor de bedden staan iets vrij te houden en het levert grond op. Door de ratten verdwijnt er regelmatig het een en ander en die verzakkingen vul ik dan weer op met de grond die vrij komt van het randen af steken. Nu ligt die grond met het gras naar beneden op een stapel en vergaat het meeste gras langzaam in die stapel die daardoor perfecte grond wordt. De wormen in de stapel zullen wel blij zijn met de nieuwe voorraad voedsel.

Over nieuw voedsel gesproken, de tomaten beginnen vrucht te zetten. De eerste van het stel is de Iditarod Red Dwarf. Een tomaat met een naam die niet zou misstaan in Star Trek.

Het is een vroege tomaat en zelfs bij het zien van het groen loopt me bij voorbaat het water al in de mond. Geen grotere pret dan voorpret.

Rest nog de tijd om een volkstuin boeket bij elkaar te rapen. Sinds mijn buurvrouw heeft uitgelegd hoe je een boeket moet rapen leg ik ze eerst op soort bij elkaar nadat ik het onderste blad op de composthoop heb gedaan. Je zou het haast zo laten omdat het er best feestelijk uit ziet zo op de bank.
Maar ja, dan heb je thuis geen bloemen en dat was toch het plan.

Genoeg geoogst volgende keer verder.

Paradijs

Het is juni en dan barsten de bloemen van de zomer los. De roos bij de entree doet weer zo haar best dat ik ondertussen het tweede grote boeket heb geplukt en de volkstuin boeket reeks op tafel staat. Mierzoete romantiek met bijpassende geur. Heerlijk.

Ga daar maar eens tegenop met de Boeket reeks boekjes. Dit pakt veel meer zintuigen dan de ludduvuduh boekjes ( mijn moeders benaming van die dingen ) ooit voor elkaar krijgen.
Even verder kom je dan tegen de volgende aanslag op je neus aan. De naam van de roos ben ik kwijt maar ze geurt fantastisch.

Tja met zoveel verleiding kom je haast niet aan werken toe.

Toch is het diamant bed nu klaar. Nou ja voor zover een groentebed ooit klaar is. De stam boontjes zijn gelegd. Purple queen een paarse sperzieboon die je tenminste niet over het hoofd kan zien.

Links voor de goede kijker is er zwarte grond daar zitten ze dus en nu maar kijken of ze het gaan redden. De weg geoogste sla, groene eikenblad sla, heb ik aan een buurman gegeven zonder tuintje. Dacht ie dat het andijvie was. Gelukkig kon ik hem corrigeren voor hij er stamppot van ging maken.
Grappig hoe al deze planten voor mij ondertussen gesneden koek zijn terwijl anderen ze niet eens herkennen. Voor de info dan maar bij deze; die bloeiende sprieten in het diamant bed zijn bloeiende radijzen en de groene zaad dozen smaken heerlijk.

Dan is het bovenstaande herkenbaarder toch? De eersten van dit jaar en ze smaken weer prima.
Nog even en het is weer jam tijd. Niet dat ik jam eet maar manlief is er dol op dus doe ik weer mijn heksen truc met gamel ( grote ketel ) en produceer loeiend heet pruttelend spul voor in potjes.

Voor de koelte heb ik dan andere zaken zoals de druif die over het rek boven mijn schaduw plek begint te groeien en in de loop van de zomer wel in de pruim zal proberen te klimmen.

De meeste bloemen zitten dit jaar voor de schuur langs. Moeten de metsel bijen een beetje om vliegen om bij hun nestkasten te komen . Voordeel is dan dat de vogels ze niet zo snel ontdekken. Al is het boeiend om te zien dat er wel een sluipwesp bij zit die als mini terrorist eitjes in de bijen nesten legt. De natuur is hard.
Omdat ik minder medelijden met plaag dieren heb geef ik de natuur ondersteuning.
Het hoge gras voor de lieveheersbeestjes wordt pas in het najaar gesnoeid dus hebben ze tijd zat om zich te verschuilen en voor nageslacht te zorgen.

Als ze dan netjes hun eitjes in de rozen blijven leggen is mijn natuurlijke vijand tegen de bladluizen weer geregeld. Dat ze er zijn merk ik aan weinig bladluis, het werkt. Goh.
Mooi toch die natuur. Nu nog iets vinden dat de veenmollen uit de moesbedden houdt en de slakken... Oh verdorie ik wilde ze dit jaar niet noemen. Mislukt.
Slakken. Je doet er weinig tegen maar het klopt wel dat ze liever niet over compost lopen omdat die dan aan ze blijft plakken. 
Nu nog ontdekken wat de vers gezaaide wortels elke keer opnieuw weg graast. Toch maar knoflook water maken en dat op de zaai plek sprayen. Kijken of ik dan wel wortels aan de praat krijg.
Et in Arcadia ego est. Geen paradijs zonder de duivel.