Maart is de nog rustige prelude van het tuinseizoen. De eerste zaailingen zijn boven. Tomaten en mini pepers in de warme bak thuis. Nog even en ze kunnen verpot en naar het zuidvenster. Dan komt die bak weer vrij voor het volgende zaaigoed van komkommer, courgette en pompoen. Op de tuin zit het zaad van de eerste koude minnende gewassen in de grond. Nou ja minnend nee meer verdragend dan iets anders. Wanneer de vroege wortel, pastinaak, Chinese radijs en ostergrues rettich boven komt is afwachten.
Het uit de grond kijken van plantjes, een heerlijk niets doen op de tuin eigenlijk, is al begonnen. Vooral het vroege vaste spul is allang de startblokken voorbij.
Onder de peer kleurt de daslook de grond groen en de rabarber is duidelijk meer op roze rood ingesteld.
In de bedden komt de veldsla op stoom onopvallend ertussen groeien ook de eerste sla plantjes. Kortom er is weer genoeg te oogsten voor de eerste salade van het jaar. Wel nog met iets uit de kas erbij maar het meeste is al uit de buitenlucht.
Meer dan genoeg voor bij de verse pizza, zoals je ziet. Links boven veldkers, boven snij sla uit de kas, midden veldsla, eronder daslook, daaronder selderie en dan nog links stengels van de Egyptische boom ui.
De Mierikswortel die ik meestal weg geef omdat ik de smaak veel te fel vind moest hoognodig opgegraven. Een stukje terug poten voor het blad en de bloemen die ik wel eet. De rest gaat naar de plantenruil en naar vrienden die het wel lusten.
Daarmee was het werk gedaan en heb ik nog wat planten uit de grond gekeken. Als je maar lang genoeg kijkt komen ze vanzelf... In ieder geval heb ik nu een maf boogje bij het hek staan waar straks hopelijk de clematis van Maris doorheen wil groeien. Ik staar al naar de restjes van vorig jaar.
De peren lopen voorzichtig uit en de eerste narcissen bloeien.
Nog even en dan is het april die doet wat ie wil. Krijgen we weer kou of niet, altijd de vraag waar tuinders mee zitten. Nu is het echt even mooi en is er nog genoeg tijd om te lummelen. Heerlijk.
