Gewoon augustus

Midden augustus en op het landje veranderd het ritme van planten in een ritme van oogsten.
Zoals het elk jaar weer gaat en toch ieder jaar ook weer als nieuw voelt.

Een leuke tijd ondanks alle perikelen met slakken en jawel mol. Maar mol zit nu wel meer in het pad dan de bedden. Oh ja de knoflook tegen mol in de bedden is inderdaad al aan het uitlopen.
En de paden? Dat ziet er dan dus zo uit.

Misschien moet ik toch de bedden legen deze winter en er gaas onder aan brengen zodat mol er wel onderdoor kan maar niet meer de planten omhoog kan duwen.
Dat had ik natuurlijk vooraf moeten verzinnen, al doende leer je.

Een ander terugkerend augustus ding is het terug knippen van de kleine hoge gras veldjes tussen de fruitbomen. Dat geeft meteen opslag ruimte voor constructie materiaal. Wie zo dicht op elkaar werkt als ik moet nu eenmaal woekeren met de ruimte.

Augustus is ook de maand van de vlinders op de tuin. Ze komen op de pruimen resten in het opvang net af. Die pruimen zijn voor mij niet meer te eten maar de vlinders hebben er wel plezier van.

De bloemen borders op het landje zijn vol. Prachtig vind ik de witte Echinacea met hun egeltjes harten. Die volte is ook wel echt augustus. Straks staan er kale stelen met bruine stekeltjes die je puur of zilver gespoten voor de Kerst kan gebruiken. Had ik al eens geschreven dat tuinieren vooruit zien is? Ja natuurlijk.

Ook de Indische Kers bloeit in augustus. Bij sommige mensen doen ze het eeerder maar bij mij is het een augustus klant, met onkruid en al. De Kers eet ik het onkruid niet. Al zijn er mensen die thee maken van het spul.

Niet alles is al klaar want de pompoenen gaan nu pas een spurt maken. De eerst vrucht gaat groeien en het groen probeert de boel te overwoekeren. Het is tijd om de plankjes te voorschijn te halen en onder de vruchten te leggen en voor steun te zorgen. Moschata pompoenen kunnen als ze er zin in hebben enorm groot groeien.

De al verzamelde aardbeienplanten voor volgend jaar staan in potjes op hun plek te wachten.

En zo gaat het op naar september.
Een mooie nazomer zie ik wel zitten maar het weer valt niet te dwingen. We gaan het zien.

Even optimist

De tijd schrijdt voort en de laatste planten worden uitgezet op de tuin.
Puur optimisme natuurlijk want deze tijd is warm en vochtig en dus fijn voor slakken.
Vooral de naaktslakken groeien goed en dan waag ik het toch om voor gezaaid goed in de bedden te zetten. Groenlof en roodlof voor herfst en winter bijvoorbeeld waar eerst de tuinbonen stonden.

Ondertussen zijn de helft van deze nieuwe plantjes al opgegeten door de slakken maar ja zo gaat dat.
Gelukkig heb ik op de op-pot-tafel nog reserve planten staan en wie weet wordt het weer zo droog straks dat deze wel overleven tot ik ze zelf op wil eten.

Overigens zijn die linker plantjes muurbloemen en dus voor het mooi voor volgend jaar. Tuinieren blijft regeren en vooruitzien tot er weer een revolutionair voorbij glijdt en de boel opeet.

Al kan het ook best goed gaan want in het nieuwe groentebed leeft het meeste spul nog. Ondanks de mol die er alweer onderdoor gekropen is.

Tegen mol ben ik een soort oorlogsvoering begonnen. In alle gangen die onder het moes gedeelte door gaan leg ik doorgesneden tenen knoflook. Daar zou mol van moeten begrijpen dat ie in de paden moet blijven. De kans is natuurlijk groot dat mol zich er niets van aan trekt en ik volgend jaar een fantastische hoeveelheid knoflook planten heb staan. De tijd gaat het leren.

Nu lijkt het net alsof alles altijd kommer en kwel is op de volkstuin. Dat valt toch wel mee gelukkig. In de oude pruim zitten, ondanks de Suzuki vlieg en de pruimen mot, nog een paar goede pruimen.

En in de appel boom, Rode Elstar, groeien de appeltjes steeds groter.

Ook de naamloze Dahlia is niet aan slakken ten onder gegaan en belooft mooie bloemen op tafel deze herfst.

Er valt dus nu en straks best te oogsten.

Soms vraag ik me wel eens af wie meer gaten in de tuin slaat, ik of die slakken. Moeder natuur zal mij wel als erger zien dan de kleine glibber wezens.
Later in het jaar zullen de onderstaande planten immers allemaal door mij weg gehaald worden, hoop ik dan toch.

Ik ben echt wel even optimist.
Als de zon zich laat zien. Een wolk in de lucht mijn pruimenboom met de walnotenboom van de buren verbindt tot de tekening van een grote boom. Ik daar van kan genieten, ach dan is het nog niet zo slecht op de volkstuin.
Daar veranderen al die beestjes niets aan.