Tomaten geluk bij ongeluk

Had ik al gezegd dat ik tomatenziekte heb in de kas tomaten? Ja dus maar nu kom ik erachter dat ik geen tomatenziekte maar Botrytis heb.

Ziet er niet uit toch? Lelijke vlekken en witte schimmel draden. Mijn draden zijn bruingrijs dus dat is al heel duidelijk. Ook worden mijn stengels week en de tomaten die het hebben krijgen slappe vieze plekken. Maar tomatenziekte laat de tomaten niet zacht worden.
Bij Wageningen vond ik een pdf Herkennen van ziektes en plagen in tomaat 
Daar vindt je dan meteen een heleboel narigheid.

Gelukkig is er een wonder middel dat iedereen wel in huis heeft.
Aspirine.

Wat? Ja, aspirine.
Je moet die op de planten sprayen nog voor er iets aan onmin zichtbaar is. Je kan zelfs beginnen met je arme tomatenzaden al te helpen door ze twee uur in aspirine water te leggen alvorens te zaaien.
Uit verhalen van diverse tomaten kwekers en Heirloom tomaten fanatici, waar mijn vriendin Mary Sue er een van is, ( dank voor het beeld materiaal beste fanatici ) blijkt dat je tomaten sterker worden van aspirine. Ze ontwikkelen een verhoogde weerstand doordat ze geprikkeld worden om die weerstand aan te zetten. In Amerika zijn een paar gebieden waar ze echt ieder jaar hoorndol worden van tomatenziekte. Daar gebruiken ze deze truc al. De mensen zijn er dus nu heftig aan de aspirine, voor hun tomaten. Niet dat het alles stopt en je kan altijd pech hebben maar ze telen weer tomaten en de planten doen het eigenlijk prima.

Hun oplossing, letterlijk, is 150 mg aspirine op 1 liter water oplossen en de oplossing eens in de week op de tomaten sprayen. Misschien dat wij Nederlandse in de kas kwekers het eens in de twee weken kunnen doen.
Het werkt preventief tegen tomatenziekte en ik heb me wijs laten maken dat het ook tegen grijze schimmel helpt omdat het weerstand verbeterend is. En dat alle familie van de tomaat ( pepers, paprika's en zelfs aardappelen ) er bij gebaat is.
Nu is het te laat maar volgend jaar ga ik het zeker proberen.

Oh ja voor ik afsluit. Als je in de kas tomaten met schimmel ziekte gesnoeid hebt maak dan na afloop je schaar schoon met azijn. Meestal is dat voldoende om alle op de schaar aanwezige schimmelsporen te doden.

En nog een p.s. zorg dat je bij buiten tomaten niet per ongeluk je bonen treft want dan valt je hele oogst van de plant af. Niet elke plant is er blij mee. Maar als je daar hoofdpijn van krijgt heb je in ieder geval de aspirine bij de hand.

Oogsten is ook werk

Al weer een tijdje is de oogst van de vruchtplanten overdonderend.
De tomatenplanten zakken of onder hun gewicht in elkaar als ik niet oppas en andere hebben natuurlijk gewoon last van tomatenziekte doordat ik ze te nat maakte en de regen van begin deze maand toch vol naar binnen kwam. Dan maar de boel nomaals opbinden en redden wat er te redden valt.

Dat betekent wel dat je aan het oogsten slaat, soms ook de groene tomaten. Die rijpen nog wel door op de vensterbank maar als ze dat niet doen, ach dan gaan ze gewoon in de chutney.
Samen met rode tomaten en rode uien die dit jaar groot geworden zijn.

Heerlijk met Ras al Hanout kruiden, appelazijn en nog wat paprika. Dat is weer weken genieten na al het werk wat het met zich mee brengt.

En steeds komt er nieuw materiaal wat bijna of geheel oogstrijp is en verwerkt moet worden. De augurken worden home made Pickles. Het fruit verandert in Bramenjam, Bessenjam, Bessengelei, Zwartebessensaus, Rumbramenjam, al teel ik geen rum maar wie weet leer ik het nog eens maken. Rumtopf dat maak ik wel elk jaar. De zomer in een glas vangen is dat. Plus genoeg mooi fruit voor diverse kerstcake. Kortom de voorraadkast vult aardig.

Langzaam aan gaan de peren, appels en druiven richting hun hoogtepunt. Hoezo luie nazomer, ik kook me een slag in de rondte. Het is maar goed dat ik het leuk vind.

Wat nog wel even op zich laat wachten zijn de pompoenen.
Ze slierten zich overal heen en over maar de vruchten zijn nog echte groentjes. De Buckskin pompoen is zelfs nog heel pril. Maar iets is beter dan niets.

Dan zijn hun familieleden de courgettes er sneller bij. Die blijven nieuwe vruchten geven met soms een weekje pauze. Ik oogst de Tondo de Nice als ze zo groot zijn als een tennisbal dan kan je alles ervan eten en is het heerlijk zacht. Mooi voor pasta samen met die overvloed aan tomaten.

En terwijl ik voort ploeter met een glimlach op mijn gezicht houden de kikkers al mijn bewegingen in de gaten. Kikkerbilletjes oogsten lijkt me echter niets dus ze zijn veilig maar weten het nog niet.

Wel verander ik met veel kabaal het gras bij de fruitbomen nog in een biljartlaken voor even. Niet dat ik van een strak grasveld houd maar soms is zo rondrennen met een herrie machine best leuk en het gras kan weer op de composthoop of dient als mulch want ook dat is oogsten. Niets gaat verloren als het even kan. Daar ben ik dan toch welhaast net zo streng in als dat strakke grasveld glad is.

Even bewijzen dat Dahlia Arabian Night het echt gered heeft ondanks al de vraatschade door slakken. De natuurlijke voedselrijke chaos voor de schuur nog snel in ogenschouw nemen en dan is het weer mooi geweest.
Tijd voor de rest van de dag. Of gewoon thuis op de bank een kopje koffie.