Het maken van een nieuw plan en het op papier zetten is een prettig klusje. Niet alleen ben je zo aan het denken over het nieuwe jaar en gaat het tuindersbloed kriebelen. Al doende kijk je ook terug op het jaar dat was. Droomtijd is het. Nagenieten en dromen van mooie oogst in de toekomst.
Het broei bed dat afgelopen jaar een succes was is geleegd en de nieuwe fase met verse paardenmest erin aangestampt is gedaan.
De buurdame had in oktober al houtsnippers besteld bij de gemeente en omdat deze meestal eind januari gestort worden heb ik de paden aangepakt. De bovenlaag die nog redelijk was opzij, de onderlaag eraf en de bovenlaag terug harken.
Zo ben ik deze maand druk aan het werk zodat straks alle tijd beschikbaar komt voor het zaaien en planten.
Die periode lijkt wel steeds vroeger te komen maar geduld is bij het zaaien wel een noodzaak.
Dat de bollen op de tuin al opkomen, ach die kunnen veel hebben en zijn minder kwetsbaar als jonge groenten. De vorst die nog komen kan is echt een goede reden om je in te houden.
De bos tulpen hebben zich weer vermeerderd. Zo'n cadeautje waar ik blij van word.
Er is nog meer pril spul te ontdekken want de pruim heeft op zijn stam 1 plukje groen terwijl dat nu toch echt raar is.
De planten hebben er kennelijk gewoon zin in.
Een van mijn betonnen kikkers heeft veel meer last van de vorst.
Geen ramp, bij de kringkoop vindt ik vast weer een nieuw gek ding voor de tuin en ik heb er nog een die geen barsten heeft. Dingen komen en dingen gaan.
Zo verloopt januari en blijft overeind dat je met een volkstuin je nooit hoeft te vervelen.
Altijd is het anders en successen uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst.
Laat de rest van 2019 maar komen.
