laat maar

December heeft ondertussen al het weer van het jaar bijna gehad.
Van kou tot warmte, sneeuw naar regen en af en toe zon.
Vooral veel nat toch wel. Dan is op de tuin werken niet echt zinnig. Natuurlijk, de druif is gesnoeid want dat kan op een droog plekje. De tonnen voor de zoveelste keer geleegd want in de winter wil ik ze niet zo vol. Controle lopen op toekomstige klussen kan ook nog zolang ik op de houtsnipper paden blijf maar toch. Echt veel doen met dit weer?

Mooi hoor de regenboog. Spetters op de lens en wegzakkende laarzen vertellen wel dat het geen werk moment is.
En het zwembad naast de schuur geeft hetzelfde aan.

Wel iets voor de klussenlijst, plaatsje ophogen.

Vanuit de schuur met blik op de nog te oogsten planten valt het wel mee.
Die donkere wolk is al voorbij.

Het blijft echter door miezeren en als het dat niet doet dan is er een massieve wolk omlaag gekomen.  Motregen of je ziet geen hand voor ogen. En als het weer wel gunstig is dan is de grond nog steeds, ja nog steeds, nat. Grappig hoe je op nattigheid net zo kan mopperen als op slakken.

Nee dan maar thuis beginnen met de plannen voor volgend jaar. De zaden uitzoeken. Een lijst maken van wat er nog moet komen. En de eerste tekeningen in potlood.
Ik begin altijd met de oude tekeningen met aantekeningen en bepaal dan waar komend jaar de kolen kunnen. Dan heb ik die tenminste niet op dezelfde plek als dit jaar. Knolvoet ziekte wil ik liever niet opnieuw krijgen in de kolen.
Vanaf dan is het spelen. Deze keer met rechte en kromme lijnen. Wortels in golf werkt vreemd genoeg niet zo goed. Dat ligt aan mijn vrijheid blijheid systeem. Strenger dus en kijken of ik dat volhoudt. De tuinbonen in golf gaan echter prachtig. Nu puzzel ik dus alles door elkaar heen en als ik tevreden ben wordt het in viltstift vast gelegd.
Voor teelt, tussen teelt en na teelt soms heb ik dus in 1 jaar drie opvolgende gewassen. Dat is best puzzelen. Gelukkig vind ik dat leuk in deze donkere dagen.
Als het straks weer lichter wordt ga ik wel weer op de tuin rommelen.

Fijne Feestdagen allemaal en een Goed 2018.

Net op tijd

Soms is het net of je aan voelt, aan iets; je water; je neus; de natte vinger, dat er verandering komt.
Nog geen drie dagen geleden heb ik de kiwi ingepakt. Plus afgelopen vrijdag de laatste hand aan de groentebedden gelegd. Alle vijf waren toen voorzien van compost en toch ook nog maar een laagje stro. Net op tijd blijkt dan. De eerste plaagstootjes van vadertje Vorst die iets sterker zijn dan de duwtjes uit november kleuren de tuin wit.

Dan valt de spierwitte winterdeken voor de kiwi minder op. Wel is het nog echt herfstig ondanks meteorologische winter. Het is de nevel die de dag donkert. Wat dat betreft verheug ik me wel op de winter wende op 21 december. Heerlijk als de dagen weer lichter worden. En je een grotere kans hebt op helder zonnig weer.
Hoe koud dan ook.

Maar zover is het nog niet en ik merk dat ik in gedachten het snoeiwerk voor de dagen dat het niet vriest aan het voor bedenken ben. De peer moet echt weer dunner. Mijn oom Dirk zou zeggen dat ik er geen pet door kan gooien. Dat moet toch echt om de boom productief te houden.
Zo zie je maar. Een tuinier heeft geen winterstop. Hooguit is het werk op een laag pitje.
Dat geeft dan wel tijd om te kijken en te genieten. Vandaag dus van ijs naalden op en aan planten.

De kool gaat er zoeter van smaken en ik heb goede hoop dat de palmkool dit overleeft. Vorig jaar zijn de planten immers ook door de winter gekomen. Voor de zaaddozen van de Crocosmea maakt het niet uit en de Muurbloem bloeit toch te vroeg. Die denkt dat het al lente is.

Voor de Japanse bes maakt het ook niet uit en de slakken? Ach deze zijn al tijden dood en functioneren nog steeds prima als doppen op scherpe  hek punten.

Er is nog best wel echt leven op de tuin naast mijzelf en de planten. De buurkat Sjimmie scherpt nog steeds de nagels aan mijn boomtakken langs de bedden.
Of zou hij nu toch op jacht zijn naar mollen. We blijven hopen.

En de spinnen zijn er ook nog. Dit web op mijn schuurtje begon net te ontdooien. Heeft de spin toch zomaar een parel net. Luxe hoor.

Al zal de spin, als deze nog ergens zit, er anders over denken.


























Voor mij was het weer tijd om naar huis te gaan. Met de oude peut achter op de fiets.
Die gaat vanavond in de thuis schuur.  Zo hoop ik te voorkomen dat daar de temperatuur onder nul gaat.
Mijn citroenboompje overwintert er met nog wat andere anti vorst planten.
Het waxine licht onder bloempot heeft het vorstvrij houden gered afgelopen nacht. Maar dat was met moeite.

Natuurlijk geef ik niet meteen toe dat ik op zondag graag uitslaap en niet naar de schuur wil rennen met een volgend waxine licht. Als puntje bij paaltje komt is dat echter wel de beste reden die ik heb.

Even rust. Daarna weer verder.