Januari

Het nieuwe jaar is begonnen. 2020 mooi getal. Wel maf dat men dan meteen gaat steggelen over hoe je het uit moet spreken. Ik houd het lekker lui op twintig twintig.
Omdat januari zo als een nieuw begin voelt en ik ook maar een mens ben begin ik weer over het weer.
Nat, koud, soms warm, af en toe een zonnetje. Vorig jaar om deze tijd hadden we nog sneeuw.
De planten vinden het allemaal wel best en groeien al. De sla zaadjes in mijn compost hebben het naar hun zin en zijn aan de groei.

Moesbedden met sla strooisel

Wie goed kijkt ziet een groen waas over de grond. Tussen de sla staat ook nog mini snijbiet. Zo heb ik zonder bewust te zaaien het eerste spul al aan de groei. Er staat nog wilde kool, aanzienlijk kleiner dan verwacht. Een grote selder is druk aan de groei, de snijbiet doet het rustig aan en in het achterste bed staat het rijtje Mesclun sla nog pront overeind. Kortom toch nog redelijke winter oogst.

Rabarber komt al op

De eerste lente oogst doet al zijn best terwijl het in februari toch echt nog kan vriezen, of dooien. De rabarber trekt zich van dat gegeven niets aan en groeit. Ogen kost deze kleuren die zo onverwacht de grond uit komen.
Natuurlijk bloeit er ook al het een en ander. Sneeuwklokjes, Helleborus en madeliefjes doen hun best. Dat is niet te vroeg dat doen ze altijd in deze periode. Daar zijn ze voor geplant. 

Sneeuwklokje Giant

Helleborus aurientalis

Zo zie je toch altijd wat op de tuin en is er reden genoeg om er heen te moeten, mogen, willen.
Naast al het werk dat blijft, ook in de winter.

Paden klaar voor de volgende laag snippers

Werk zoals de paden bewerken zodat de nieuwe snippers daar straks op kunnen. Het onderste spul gebruik ik voor de borders omdat het een prima mulch is en de grond verrijkt. De rest gaat terug.
Zo zijn de paden wel modderiger nu maar ach. We lopen momenteel toch allemaal op laarzen omdat de boer met zijn trekker aan het werk is en overal modder achter laat.

Aardperen oogst tussen de palen begonnen.

Toch is het droger dan december zodat de oogst van de aardperen eindelijk op gang komt. Ze komen nu tenminste zonder kilo's klei de grond uit. Sommige zijn door de muizen en ratten gevonden en compleet uit gehold. Gelukkig hebben kleine beesten kleine magen dus is er nog genoeg voor mij over om uit te delen en zelf te eten.

Al begint voor veel mensen het tuinseizoen nog niet, op mijn landje is het volop bezig.

Voorbij de winter zonnewende

Als 21 december geweest is en de dagen weer gaan lengen begint het te kriebelen. De zaadjes voorraad wordt nagelopen. Wat heb ik nog, is dat nog goed, wil ik dat weer?
Dan volgt een lijst met wat er niet is maar wel weer moet komen. Paarse stam sperziebonen, helemaal op terwijl ze het goed doen en lekker zijn, dus moet er nieuw zaad komen.
En verder natuurlijk rondkijken wat wil ik nou volgend jaar nog.

In ieder geval de roos snoeien die nu te groot wordt maar dat komt in februari wel.

Op de december dagen dat je nog wat doen kan omdat het eindelijk eens niet regent. Ja dan ben je uiteraard op de tuin. Nu is het moment van vooruit werken zodat je in het nieuwe groeiseizoen het makkelijker hebt. Peuteren in borders en bedden om jonge grasplantjes en ander ongewenst spul te verwijderen. Nu ze zo klein zijn heb je ze er zo uit. Dat scheelt stevige ellende in 2020.
Plus dat iedere zichzelf respecterende no-dig ( spit-vrij ) tuinier een dikke compost laag op de groente bedden brengt. Eigen compost van eigen hoop uiteraard. Van de tuin voor de tuin. Een mooie kringloop.

Voor het aanbrengen wel de boel schonen. Dat wil zeggen onnodig en ongewenst groen eraf naar de nieuwe composthoop. De nog te oogsten planten, kolen en snijbiet en Mesclun sla krijgen gewoon allemaal een lekkere sjaal om hun nek. Vinden ze niet erg.

A hebben de al hoog opgeschoren boerenkolen er wel het minst mee. Die staan hoog boven alles te wachten op die eerste goede vorst die ze nog zoeter maakt. Fijn in een stamppot met wat chili peper. Winter fusion cooking bevalt me wel, maar ieder zijn ding en niet iedereen vindt boerenkool met chili lekker.
De andere kolen zullen nog langer staan want daar is het wachten op de bloei eind februari. Broccoli die geen broccoli is maar wel heerlijk smaakt. Wat ook heerlijk is is dat de 5 groente bedden die ik heb allemaal nu een laag van 5cm compost hebben. Nee dat spoelt niet uit. Compost doet dat niet het is een langzame voeding af gever gedurende het hele jaar. Plus een grondverbeteraar. De structuur van mijn zeeklei wordt elk jaar beter. Het blauw grijs veranderd in diep donker bruin.
Nu nog ontdekken hoe ik de boel in de kas op orde krijg.
Daar moet vanwege tomaten moeheid nog steeds elk jaar potgrond in. Komend seizoen wil ik proberen er een compostlaag over te doen en bokashi vocht. Dat zou een wondermiddel moeten zijn. Nou bestaan die niet maar allicht doet het iets. Probeer ik de hoeveelheid potgrond te minderen gewoon.

Voorlopig staat de sla voor dit voorjaar erin en die doet wat ze moet. Als de beestjes me niet voorzijn staat hier de eerste sla van 2020. Maart vermoed ik en anders april. Het hangt van de temperaturen af. Wel of niet een echte winter.

Op het hotbed of de eenruiter ligt de glasplaat al. Er zitten nog stekken bonenkruid in maar die verplaats ik nog wel. Helaas heb ik geen paardenmest meer maar als ik in plaats van in januari toch medio februari hier 4 jaargetijden sla in zaai komt het denk ik ook wel goed met de sla voor april en mei.
Dan moet ik alleen de paden nog verder uit krabben voor de nieuwe snippers komen en nog peren en appelbomen snoeien en gereedschap slijpen en ...joepie me niet vervelen.

2020 Wordt vast een mooi jaar.

 

Twee maanden

Oktober en november hebben zich aaneen geregen. Of is het geregend want het is behoorlijk nat geweest tot nog toe. Gelukkig wel met de nodige droge dagen ertussen om nog zonder kilo's klei aan de voeten door de tuin te gaan. Als de grond werken niet toelaat is er nog genoeg anders te doen.
Een rest pallethout is tot hekken verwerkt.

Het stuk bij de braam vervangt het hompel hekje en een laag hekje bij de peren beschermt mij hopelijk tegen alles weer lekker laten groeien. De zo ontstane jungle op het pad heeft me nu een paar keer getackeld. En natuurlijk wil ik altijd iets beter het volgend jaar. Gelukkig lukt dat nooit anders zou ik me al snel vervelen.

En zo ga je door de tijd heen. De pompoen in oktober en niet erg veel verandering in november. Zou het aan mij liggen? Volgend jaar... oh ja beter natuurlijk. De fleece eromheen is alleen maar om te beschermen als er nachtvorst voorspeld is. Ik blijf optimistisch.
Dan doet de boerenkool het beter.

Maar ja die is nog lang niet voor de oogst bestemd.

Wel voor de oogst, om stormschade aan de poort te voorkomen, is de klimroos. Boven de gesnoeide roos al is ze net zoals alle vaste planten op de tuin nog erg groen. De planten laten zich niet opjagen door de winter dit jaar. Al tonen sommigen een herfst kleur die vroeger niet zo tot zijn recht kwam.

Daar kan ik dan weer erg van snoepen met mijn ogen. Mijn geest wil ook wat.

Helaas willen de vogels ook het nodige. Ze hebben ontdekt waar voedsel zit en het insecten hotel is geplunderd. Zo gaat dat als je als mens denkt de natuur te kunnen regelen. Kijken of er toch nog metsel bijen overleefd hebben en volgend jaar terug komen. Mijn winterklus is dan wel er een beschermend gaas voor te zetten.

Wat betreft de moesbedden veranderd er niet zoveel. De zon staat wat lager maar het levert nog steeds eten. Twee maaltjes per week voldoet voor een hobby teler. Bovendien zijn mijn aardbeien nog steeds in de war en maken vruchten. Ik had zelfs een rijpe aardbei. Verrassing snoep in november.

De botanische narcissen komen al boven. Raar hoor het gevoel dat de herfst nog lang niet over is en tegelijk de lente weer begint. Er hoort toch echt nog winter tussen. Dan is het nu kale bed van de asperges weer gerust stellend. Netjes eerst herfst.

En dan de winter stand met het gaas weer omlaag.

Een tuin. Wat kan het je bezig houden al dat groene leven. Winter... klaar? Nooit! Gelukkig maar.

Eindelijk nat

Na al die droge dagen met af en toe een plensbui was de grond lang droog. Na de laatste paar zware buien is het eindelijk dieper nat. Het bed voor, waar de Crocosmea zwaar de overhand had gekregen, heb ik eerder al uit vrij gemaakt. Nu met het natte weer kon eindelijk het vervangende spul de grond in. Het ziet er nog wel wat leeg uit maar als dit allemaal aanslaat dan wordt het weer Gery-aans groen.

Er lag een tak langs dit bed maar die was ondertussen weggerot. Dan komt het goed uit dat buren een afvalcontainer hebben staan waar ik wat stroken beton uit kon nemen. Zit de boel weer strak in het pak.
Nu ik toch bezig was heb ik maar meteen alle bloemperken aan gepakt. Te grote planten gesplitst en gedeeld met buren en vrienden. Een paadje van nog meer rest betontegels bij de braam en het is wat ik dan Winterklaar noem. Het kan dus voor de winter nog even weer vast groeien en zo versterkt de winter in.

De groente planten leveren nog steeds eetbaars. Maar er is duidelijk minder werk aan. Wat oogsten, wat ruimen, een beetje trutten hier, een beetje trutten daar. Meteen te merken aan mijn gewicht. In deze tijd word ik weer wat zwaarder. Spek voor de winter, word ik zelf dus ook Winterklaar.

De buiten tomaten heb ik ondertussen weg gehaald. Ze waren ziek. Niet de gevreesde tomatenziekte maar grijze schimmel en dan rijpt de boel toch niet meer door zo laat in het jaar. Die paar tomaten die iets van een blosje hadden liggen nu in de vensterbank rood te worden. Dan doen de snij bonen het beter. Ze bloeien nog en er komen nog steeds bonen aan.

Wat het fruit aan gaat eet ik me ongans. De druif heeft om en om rijpe trossen en de Conference peer levert ook telkens massa's peren. Zelfs de aardbei probeert nog iets aan vruchtjes te geven. Als we nog wat warm weer krijgen zullen ze zelfs eetbaar worden.

Val peren met vraatschade gaan op de compost de rest mee naar huis.

Aan de Pattison zit nog oogst, die witgele UFO en de pompoen begint met vlekjes lichter groen. Eigenlijk had deze al verder rijp moeten zijn maar moeder natuur had er even geen zin in. Gaat deze dikkerd het inderdaad redden? Geen idee, het kan nog steeds alle kanten op.

In de kas loopt het ook naar het eind van de zomer spullen. Nog wat komkommer. Aan de kaal gehaalde tomaten nog wat vruchtjes die allicht nog rijpen voor ik de planten definitief eruit gooi.
Hopen dat de gezaaide spinazie dan nog komt en ik er niet op ga staan.

Terwijl er weer een hoosbui over jaagt wacht ik nog even in mijn schuurtje. Als het droog is kan ik op naar huis met weer een fiets die zwaar van de oogst is.

Plaatjes problemen.

Het is ondertussen al bijna winter. Nou ja nog even niet en er valt nog genoeg te oogsten.
De peren en de druiven zijn eindelijk rijp. Dat betekent dat de zoete tijd aangebroken is.
Zo eten, jam van maken of in een cake verwerken. Wijn maken is niet mijn ding. Al kan van de druif natuurlijk wel het een en ander in de Rumtopf.
Oh ja het heeft even geduurd eer ik weer eens wat over mijn landje schrijf. Het probleem waar ik tegen aan liep was het niet goed laden van mijn foto materiaal.
Dus in plaats van een heel verhaal vandaag maar even een voorraad oude foto's.

Want nu doet het upload ding het weer. Gelukkig
De groene wereld van september. Alles groeit de pan uit deze maand terwijl je ook kijkt wat nu geslaagd was en wat niet.
Het gras laten liggen na maaien geeft minder werk en kan dus met een ruig veldje. (foto 1)
Aardbeien die klaar waren met produceren hard terug knippen zodat ze met gezond nieuw blad de winter in gaan was een succes. (foto 2)
Dahlia's in een al dicht begroeit planten bed zetten niet dus want een knappe kop die ze ziet. (foto 3)

Op advies van de RHS zijn de courgettes dit jaar langs dikke stokken geteeld. Omhoog dus. Wel priegelen met aanbinden elke week maar veel minder meeldauw en meer planten op een te klein stukje. Herhaling volgend jaar? Nou en of. (foto 1).
Paarse stam boontjes. Gewoon slingerend door het bed zoals altijd en het werkt nog steeds. (foto 2)
In plaats van gewone komkommer snack komkommer in de kas. Geen idee waarom maar die snack dingen doen het gewoon goed terwijl de normale komkommer bij mij het begeeft. Ik heb van deze twee planten weer kilo's vruchten weg gegeven. Toch blijf ik wel 2 zetten want dat geeft betere oogst.
En al wordt het wat veel, ontvangers vindt je altijd wel. Nog een komkommertje? (foto 3)
De pompoen in de compostbak blijft ook een succes. De voorste heeft het wel begeven maar die erachter is ondertussen druk op weg naar de ruim 25 kilo. Hopelijk rijpt ie nog wel af want het wordt kouder en het ding is nog groen. Angst en beven van de tuinder. (foto 4)

Wat de herfst allemaal brengt komt in een volgend verhaal. 

Zonnebrand

Dat mensen kunnen verbranden en van bijvoorbeeld een wit naar een knal roze vel kunnen gaan is wel bekend. Dat fruit hetzelfde probleem heeft en sommige groenten ook is minder algemeen bekend.
De afgelopen loei hete dagen hebben echter aan getoond dat een aantal planten helemaal niet blij is met hitte en zon. Warmte, ja dat graag maar hitte? Nee. Van de bramen is bekend dat ze dan van kleur veranderen en bij door rijpen naar een af en toe zwart en af en toe bleek besje gaan.
Die van mij zijn vol getroffen en zien er nu zo uit.

Helaas is de smaak van de bramen dan ook niet meer in orde. Met moeite heb ik toch nog twee bakken met fruit weten te plukken. Goed genoeg voor 4 potten jam dus ach het zij zo. Wat er dan nog hangt is voor de snoepende voorbijganger of de vogels. Volgend jaar beter.

Ander fruit dat niet tegen intense hitte met zon kan zijn de appels. Ook daar zonnebrand.

Bij appels zie je dat niet vaak en deze appels die echt nog niet rijp zijn zullen gaan rotten en dat brengt ook niets dus ik zal ze moeten verwijderen. Jammer want Rode Elstar is best een lekkere appel en in de winkel zie je ze bijna niet. Naast de zonnebrand op fruit had ik nog wat verdwaalde uien op de tuin en daar waren een paar in hun schil ter plekke gekookt. Geen foto helaas omdat ik dat vergeten ben. Maar aan een witte ui zie je het doordat de ui aan een kant glazig is geworden alsof je ze net in de pan gefruit hebt.
Gelukkig gaat het goed met de rest van de planten. In de kas heeft de temperzon de planten beschermt en de komkommer is best blij met al die warmte. Ze gaan met zijn tweeën op verover tocht bovenlangs.

Ook de druiven hebben met de hitte geen problemen gehad maar ja dat zijn echte warmte minnende planten. Nu hopen dat ze er heerlijk zoet door geworden zijn.

Wel jammer dan weer dat de snijbonen wel bloemen maar geen vruchten maken. Komt het door de hitte of willen ze gewoon niet terwijl de sperziebonen wel dragen.


Dat is nou echt een staaltje moestuin leven. Een mens lekker in het duister laten tasten. Wie daar niet tegen kan moet niet moes tuinieren dus zeg ik wordt vervolgd. ( mopper mopper mopper )

Voor de hitte

Ik had nog wat foto's genomen voor de hitte kwam. Die plak ik dan later wel op mijn blog dacht ik en toen kwam de hitte. Op de tuin valt dan niets te doen behalve heel veel gieters water bij de zuip schuit planten gooien.
In huis al bijna het zelde wat betreft menselijk smelten, dus achter de computer is dan ook geen goed idee. Na drie dagen afzien, ik zei toch dat global warming geen goed plan was, even op adem komen.
Het is nog steeds te warm om echt actief te worden maar ondertussen leef ik weer wat op. 
Wel eten we de laatste dagen koele kas komkommer in plaats van tuinbonen.

Die zijn namelijk echt op en de planten liggen al op de composthoop.
In de kas beginnen de tomaten bij te komen nu ik een soort micro biotische korrels heb gestrooit.
Ik blijf het raar vinden dat tomen de grond ongelukkig maken maar ja je moet er iets mee dus probeer ik telkens andere truckjes. De komkommers trekken zich van alles niets aan en doen het wel goed. Te stellen dat zij dan schuldig zijn aan het slechte groeien van de tomaten is een fabel.

Maar het groeit allemaal en al wil ik nu eigenlijk best al tomaten hebben ik moet nog even geduld hebben en genoegen met af en toe 1.

Natuurlijk wil ik ook al teveel van de courgettes. Toch ben ik blij met de nieuwe teeltmethode. Waar ik ze vroeger over de grond liet groeien gaan ze nu de lucht in aan zware stokken. Minder meeldauw op de bladeren en dus gezondere planten die ook nog eens minder plek vragen. Wat wil ik nog meer...eten oh ja.

Toch is er voor dat eten genoeg toekomst belofte in bloeiende paarse sperzieboon en pruimen die er nog goed uitzien. Zelfs de zaadproductie van de Lathyrus 't Loo gaat voorspoedig al oogt het niet zo'n war bos die grijs uitslaat.

Wat zal het straks kaal ogen als de zaad leveranciers uit de bedden gaan omdat ze hun ding gedaan hebben. De herfst en winter spullen groeien nog niet. Zeker met de hitte die we hadden gaat het opeens traag. Zelfs de pompoen heeft nu moeite al groeit ze op deze foto nog de bak uit letterlijk.

De concurrentie om water met de framboos, die zichzelf in de bak breed maakt, en de weg gegooide maar weer groeiende rabarber en die ene verdwaalde Oostindische kers. Dat komt ervan als je de natuur haar gang laat gaan op de tuin. Dan winnen de sterkste terwijl je perse die zwakkere wilt hebben.

Toen ik de overzicht foto's maakte ontdekte ik dat het warme weer niet alleen een water oorlog veroorzaakt maar dat ik opeens ook wantsen in mijn zaad producenten heb die ik nog niet eerder heb gehad. Ze zijn mooi die oranje gestreepte beestjes maar wat doen ze behalve vrijen nog meer in het zaad. Moet ik alarm slaan vanwege het gevangenis streepje of ze als onschuldig zien vanwege hun gestippelde lieveheersbeestjes onderkant? Hopelijk kan ik nog veel leren de komende jaren want de provincie heeft weer plannen.

Dat paarse vlak is mijn tuintje. Niet direct bedreigt door die grote streep bovenin maar wat als ze de boer compleet uit kopen. Dat de lokale VVD steeds meer industrie terrein wil en met hebberige ogen naar ons plekje kijkt is al verontrustend maar nu de weg dwars over het terrein getrokken gaat worden wordt het nog enger. De boer maakt zich misschien nog geen zorgen en eer ze iets kunnen zijn we al gauw 5 jaar verder maar toch. De toekomst zal het zien en natuurlijk sputteren we tegen.