Weemoed

 Jawel het seizoen van de weemoed is aangebroken. Op de steeds zeldzamere mooie dagen is het wel genieten maar alles is duidelijk bezig met afbraak en her en der nog wat oogst. Natuurlijk zou je nu allerlei overwinter groenten moeten planten en voor mensen met een mooie moestuin is nu ook het moment om vaste en twee jarige planten te zetten. Oh ja fruitstruiken en bomen ook al nu aan de beurt om geplant te worden. Maar toch. De dagen worden korter en de herfst zet de zomer op non actief.

Het licht veranderd en in de roos zitten meer bottels dan knoppen.

Niet getreurd die weemoed ach wat moet je er mee. De oogst ziet er gewoon goed uit en er staat voldoende om het tot de eerste echte vorst eind november uit te zingen.

De pastinaak, een echte winter klant, moet nog met stokjes gemarkeerd zodat ik ze als straks het loof is afgestorven terug kan vinden. Daarna nog wat stro erop zodat ze bij vorst toch uit de grond te krijgen zijn.

De Spitskolen die vanaf het voorjaar keer op keer door mijn mee eters kort gemaakt werden komen nu toch. Dus dat is mee genomen. Zomerkolen in de herfst.

De pompoen is al aardig oranje maar ik laat ze nog even. Half oktober is vroeg genoeg om te oogsten en dan te kijken wat deze dikzak weegt. Altijd weer een klein feestje als het meer dan 13 kilo is. Dan snijden tot je een ons weegt en ongeveer 20 porties in de vriezer. Pompoen stoof tot april. Heerlijk en o zo verslavend.

De snijbiet in het nieuwe aardbeienbed is een nakomer uit het eerdere groentebed. Minder concurrentie heeft ze laten groeien dat wordt heel veel groene pasta met room, pijnpitten en knoflook. Heerlijk najaarseten dat de buik doet gloeien.

De Borlotti bonen tussen de mais moeten drogen maar met het natte herfstweer is dat wel een dingetje. Het zijn er niet genoeg om een maaltje te leveren dus volgend jaar weer Purple teepee bonen of iets dergelijks. Deze bonen dienen dan wel als decoratie voorlopig en misschien is er iemand aan wie ik ze als zaden kan schenken. Sperziebonen vind ik overigens lekkerder. Terug naar wat de boer al kent.

De roodlof in het nieuwe bed maakt prachtige kropjes. Die zijn straks vast lekker te combineren in een aardperen schotel met kaas en spekjes of zo.

Ook de groenlof in het nieuwe bed is goed gegroeid. Om maar niet te zeggen, enorm geworden. Normaal hebben mijn planten veel meer concurrentie die ze wat kleiner houdt. Klein is niet erg, de smaak is vaak intenser. 

In het diamant bed waar wel degelijk veel concurrentie was zijn de rode boerenkolen ( Redbor ) toch ook echte reuzen. Misschien was dit gewoon een goed jaar voor bladplanten.

2021 Blad jaar. Dan ben ik nu wel al nieuwsgierig naar wat 2022 zal worden. Tuinieren is en blijft vooruit zien. Of is het een geloof. Het geloof dat als je een piepklein zaadje in de grond stopt het een prachtige plant zal worden. 

Daarom staan er nu in de kas al kleine sla plantjes. In mijn ogen zijn dat grote kroppen sla dit voorjaar.

Echt wel, ik geloof het. 

De herfst komt

Dat we de hoogtijdagen van de zomer achter ons laten is duidelijk te zien op de tuin. Het is nog lang niet voorbij maar toch. Er komt een ander licht en de vaste planten neigen langzaam naar geel in plaats van groen.

Die herfstkleuren ach ze zijn best mooi en nog lang niet overal. Het is meer dat de zomergroenten aan hun eind komen. De sperziebonen zijn wel voorbij nu en de laatsten die er hangen laat ik om zaad te krijgen. Wie weet wat voor leuke mix bonen dat worden. Nu heb ik wel oude rassen die niet zo snel schijnen te mengen maar sperzieboon is sperzieboon of deze nu paars, geel of groen is. Ze mengen altijd. 

De courgettes krijgen steeds meer last van meeldauw maar leveren nog wel vruchten. 

De rode boerenkool begint het over te nemen. Kennelijk was het voor die planten een goed jaar want ze zijn behoorlijk hoog geworden.

En iets vertelt me dat ze ook lekker zijn. Zo heb je met de slakkengaten erin opeens een gratis kunstwerk in je tuin. Pure abstractie. Moeder natuur maakt kunst.

Spitskool is ook lekker voor slakken en had allang geoogst moeten zijn maar is zo vaak afgeknaagd dat ze nu pas begint te groeien. Gelukkig kunnen de slakken niet bij de appels, maar wat de mais opeet? Geen idee. Zo zijn we weer aangeland bij de mee eters op de tuin. Iedereen klaagt en moppert, dat is des boer en de hobby boer kopieert dat vrolijk..... Veel slakken dit jaar. Maar ook zo maar uit het niets op de wortelen van de buurvrouw rupsen van de koninginnenpage. Die mogen dan wel weer want ze zijn nog zeldzaam en o zo mooi. Misschien moeten de slakken en dan vooral de naaktslakken een mooier jasje aan trekken.

Kijken of ze dan meer tolerantie ondervinden. 

Grappig is wel om te zien dat ze lui zijn die slakken. Ze komen duidelijk van een kant en vreten dan richting de rest. Gevolg is een groenten bed met groenlof, roodlof en mosterdkool dat oploopt aan het eind. Daar zijn de slakken kennelijk nog niet aangekomen. 

En zo blijf je bezig met je verbazen over al die beestjes. Ondertussen groeit de tuin gewoon verder. De beestjes en plantenziektes op de tuin doen maar. Het meeste groen doet dat ook en groeit gestaag door. Het duurt echt nog wel even voor de tuin besluit in winter rust te gaan.

En ik? Ach ik bof met deze groene wereld die ik mijn eigen paradijs mag noemen. Hard werk? Ja natuurlijk, niets komt voor niets maar het houdt me fit en gelukkig. Oh ja en het voedt mij en mijn lief. Heerlijke gezonde onbespoten groenten en fruit.  Super vers ook. Wel jammer dat er thuis dan geen kok wacht die het allemaal bereidt.

 

augustus plaatjes

 Augustus "doe" maand is een aardige voor deze maand.

Het aardbeien bed is verplaatst. De bessenstruiken in een nieuw bed en het oude aardbei bed is nu voor gewone moes.

Veel werk maar nu het klaar is kan het er weer minstens 5 jaar tegen. En misschien ga ik in de toekomst het aardbeien bed wel helemaal niet meer verplaatsen. De natuur doet dat uiteindelijk ook niet. Al kruipen de planten via hun uitlopers natuurlijk wel naar andere oorden.

In het nu moes bed is al groenlof en roodlof gezet. Hopelijk heb ik alle tulpenbollen eruit weten te halen. Zo niet dan heb ik in de lente nog een extra klus.

Verder bloeit er nu van alles en kan ik boeketten voor thuis plukken. Voer voor de geest in plaats van de maag.

 

 

De bedden liggen er redelijk bij. Ik moet toch echt maar eens gaan nadenken over extra organische mest. De bonen doen het maar magertjes terwijl die helemaal niet veel nodig hebben. De mais doet het wel maar blijft klein. Alleen in het diamant bed waar de courgettes, die vloeibare biologische tomatenmest krijgen, staan groeit het de pan uit.

 

 

Tja dan maar even naar de lucht staren waar de ganzen al steeds vaker een v in trekken. Het lijkt wel al echt herfst. Gelukkig is het nog niet zo koud.

Ach en verder gaat het prima en geniet ik van mijn mooie moestuin. Van alles groeit en bloeit. Heerlijk om te zien en te oogsten.

Zelfs de ton vullen levert pret met water kolken. Dat de ton gevuld moest betekent wel dat er met die hoosbuien kennelijk niet zoveel water valt.

 

 

 Tot een volgende keer.

juni en juli

 Juni is snel gegaan en eigenlijk is juli ook al bijna voorbij.

De oude druif die dood leek te zijn heeft ondertussen vanuit de grond alweer twee meter lange uitlopers. Lastig dat ik geen geduld had en er al een nieuwe pitloze druif naast gezet had. Nu groeien ze door elkaar.

Zo gaat het op de tuin. Even niet opletten en de natuur die echt wel meespeelt op de volkstuin doet andere dingen.

De zomer groenten zijn ondertussen op stoom. Er staan weer courgettes tegen palen in het bed voor de kas. De eerste vruchten zijn geoogst.

De zomerbloemen bloeien en de geur van Phloxen overheerst bij binnenkomst zelfs de geur van de rozen.

De daglelies bloeien en voegen een zoete smaak toe aan de laatste sla. Wat ik nieuw gezaaid had aan sla is genekt door een ander beestje dan mijzelf. Maar wie weet wat er toch nog opnieuw komt van het nieuwe zaadgoed.

In de winter compostbak is de pompoen hard aan de groei en voor de brand ton zit zowaar weer een Lathyrus. 

In de schaduw van compostbak en ton staat een Zingiber Mioga. Japanse gember. Dat is een nieuwe dit jaar. Je eet niet de knol, die van deze soort giftig is, maar gebruikt de bloemen die vlak bij de grond zullen gaan groeien als basis voor gember thee. Ik heb nog niet eerder kennis gemaakt met deze plant. Leuk hoor weer even experimenteren. De plant zou kunnen overwinteren en misschien zelfs gaan woekeren. Dan overleeft het allicht mijn mee etende beestenboel. De toekomst zal het leren.

Voor nu komt langzaam maar zeker iets rust op de tuin omdat de meeste planten aan de groei zijn en er meer corrigerend dan ploeterend gewerkt kan worden.

Alle sla is naar de compostbak met de pluizige zaden en al. Nu kan de rest harder aan de groei.

Oh ja en ik kon het niet laten en heb nieuwe sierplanten gekocht. In het sier bed voor gaat de geranium eruit en terug naar huis. Er komen een vuurpijl plant, een meisjesogen plant en een zonnehoed plant voor in de plaats. De geranium kan over de thuis tuin verdeeld zo uit de kluiten is deze gegroeid.

Op naar augustus. Kijken of die net zo heet wil worden als het voorgaande jaar.

Mei, koud he?

Nog steeds is het qua gevoel niet echt lente maar de tuin wordt groener, de slakken vermaken zich en de tijd voor zomergroente is gekomen.

De IJsheiligen liggen achter ons dus in principe krijgen we geen nachtvorst meer.

In principe want je weet het nooit zeker.

De oude druif heeft de winter niet overleeft want ze had allang groene punten moeten hebben. Het kan natuurlijk ook zijn dat de woelmuizen haar genekt hebben, net als 1 van de zwarte bessen die er verdacht dood uit ziet.

Het leven op de tuin blijft incasseren. Dus de nieuwe druif is gekocht. Van de nog levende zwarte bes zal ik proberen stekken te maken. Opgeven is er niet bij op de volkstuin. Zoeken naar een balans tussen wat ik wil en de natuur toe laat.

De Narcissen hebben plaats gemaakt voor de vergeet-me-nietjes.

De madeliefjes maken zich breed in het lage gras rond de fruitbomen.

De kas is gewit want de temperatuur liep in de zon al naar tropisch. Kleine kassen warmen nu eenmaal heel snel op. De tomaten staan al in de kas. Buiten durf ik het nog niet aan.

 

 

In de bedden ben ik plaats aan het maken voor het zomerspul, courgettes mais etc.. De veldsla begint ondertussen in bloei te gaan en dan is ze niet zo mals meer dus die kan wijken. Gepriegel want er staat snijsla tussen die ik niet kwijt wil. Handmatig pulken maar weer.

 

 

Klaar voor de bietjes. Later de bonen en achter de eerste palmkolen. Bonen wacht ik nog mee. De palmkolen zijn deze keer van kwekerij Morning Glory . Stukken groter en dan misschien sterker dan zelf gezaaid om alles wat de natuur op ze los laat te overleven.

 

 

Dan zijn de vaste planten makkelijker, zoals de asperges die ik groen teel omdat mijn kleigrond te nat en koud is.

Groen telen betekent dat je ze niet diep zet maar op een heuveltje hoog boven het winter nat. Dus wat boven de grond komt is wat je oogst en niet dat wat er onder zit. Er zit immers niet veel meer dan het wortelstelsel onder de grond. 

 

Groen is het ondertussen bij die vaste planten wel. Late tulpen geven nog kleur er tussen.

 

 

 

Genoeg te doen met al dat groen, wat heerlijk is.

Lang leve de volkstuin.

 

 

 

 

Komt de lente?

Met de kou van de afgelopen tijd zou je haast vergeten dat het lente is maar de planten groeien en mijn landje wordt steeds groener.

De tulpen bloeien, de fruitbomen beginnen, rechts is de oude pruim al wit aan het kleuren.  Kortom het nieuwe groen is al aardig onderweg. Dat betekent dat ook het eerste buiten zaaien al gedaan is en ik nu thuis een berg planten aan het afharden ben. De koude nachten weerhouden me nog van uitplanten. Terwijl die plantjes toch veel sterker zijn dan ik ieder jaar opnieuw denk.

Hierboven heb ik, tussen de veldsla die nog steeds en eetbaar en grondbeschermend is, de plant uien gezet.

Omdat het rode uien zijn die iets vorstgevoeliger zijn toch met een fleece erover. Dat weerhoud dan meteen de merels ervan om ze uit de grond te trekken. Omdat je uien nu eenmaal net iets boven de grond uit laat steken denken de merels dat er onder dat plukje weleens iets lekkers kan zitten. Het fleece gaat eraf zodra de uien aan de groei zijn.

Door de lock down ben ik aardig op schema in de tuin, er is niet veel anders te doen. Ach dan maar gewoon kijken en genieten.

 

 

Nog geen zwarte meeldraden in de pruim, zou de nachtvorst dan toch niet de bloei bevroren hebben? Er blijft hoop. ;-)

Oh ja wat niet blijft is de post. Google ondersteunt straks niet meer de automatische doorgave van deze blog aan de mensen die aangegeven hebben het te willen ontvangen.

Vanaf juli zullen jullie dus zelf eraan moeten denken af en toe op mijn blog te kijken of mij een mail moeten sturen met het verzoek om jullie de link te sturen als ik weer iets geplaatst heb.

Tot een volgende keer.