Van alles maar vooral nog fris.

De tijd schuift rustig verder op het landje. Door de kou en de nattigheid is het niet mogelijk veel te doen. Natuurlijk klaagt heel Nederland ondertussen over de Horror Lente. Het is te koud en het is te nat en het verpest ons lente gevoel. Je weet wel dat gevoel van op je rug in het gras of op een terrasje met een biertje. Of was dat in de zomer? Ik heb even mijn oude bijhoud schrijfsels erop na geslagen.
Vorig jaar vroor het in het oosten van het land min 9*C op 24 april. Ah zou ons geheugen ons weer eens parten spelen? Ik laat het aan jouw verbeelding dan maar.
Hier in het westen van Nederland op 40 km van de zee is het milder dan in het oosten en doet de vorst zachtjes aan. Het valt dus alleszins mee.

Ondertussen heb ik er nog een bijen hotel bij gemaakt. Een plak eikenhout is nu een de-luxe woning met gaatjes design van Albine van Donkelaar, mijn design vriendin van de Rietveld Academie.

Drie maten gaten van 5 t/m 6 mm doorsnede zou de wilde bijen gelukkig moeten maken.

Ik vind het in ieder geval prachtig en ach dan komen de bijen ook wel toch?










Met de rug naar de westenwind zodat de regen niet al te veel last geeft hangt het nieuwe hotel nu naast de oude perenboom waar de eerste bijen toch al druk rond zoemen.
Nu maar hopen dat het niet zo koud is geweest dat de vruchtzetting gestoord is. Dat zou jammer zijn want ze is super lekker.



Natuurlijk heb ik ijs en weder dienende steeds meer golvende lijnen in mijn groenten bedden en langzaam aan wordt het patroon van de Natuurlijke moestuin zichtbaar.
Koud en nat? Ja maar moes tuinders zijn geen watjes en de vroege moes: raapstelen, spinazie, uien, kolen, bieten, radijs, pastinaak en sommige wortels, willen ook met kou wel groeien.
Dus zijn ze niet alleen gezaaid en gepoot maar ze komen in het geval van zaaien ook al boven.

Raapsteel en overwinterde snijbiet met de eerste kolen.

Radijs markeert waar de pastinaak zit. Erachter links de uien met daarnaast de spinazie.

De aardappelen niet in de rij maar als een blok. De oude pastinaak rechts zal zaad geven voor volgend jaar.

Kortom langzaam maar zeker komt het allemaal tot leven. Toch heb ik het gevoel dat het me dit jaar minder moeite kost doordat ik veel georganiseerder te werk ga dan ooit. De boer denkt dat ik toch langzaam aan echt te fanatiek begin te worden. Dat kan, maar dit voelt super relaxed en ik houd daar wel heel veel van.  Het geeft me tijd voor andere dingen.
Onder andere voor het bekijken van nog wat YouTube filmpjes. De man van One Yard Revolution, Patric Dolan, spreekt me in deze dus erg aan. Immers ook hij wil met weinig werk veel bereiken en heeft prachtige adviezen. In het Engels/Amerikaans dat wel.

Nog even geduld op het landje, volgende week pakt de lente weer uit en zal het tempo omhoog gaan.

Woonplek

Geïnspireerd door alle informatie over tuin helpers en hoe je die kan huisvesten heb ik voor de oorwormen potjes met stro gemaakt. Deze woningen hangen nu her en der in de fruit bomen.
Of er straks ook echt oorwurmen willen wonen is aan de oorwormen maar het ziet er vrolijk uit die rode potjes met stro wat er uit piekt. En het werkt echt tegen een heleboel nare vreetmonsters.

"Veel bloedluiskolonies worden door oorwormen al jong uitgeroeid. In de loop van juni komen de oorwormlarven (derde stadium) in de vruchtbomen. Eieren en klevertjes van de perebladvlo worden dan gretig geconsumeerd. In perenboomgaarden die relatief weinig last hebben van bladvlooien komen relatief veel oorwormen voor. Ook is aangetoond dat oorwormen aanzienlijke percentages eieren van de fruitmot kunnen opvreten. In appels is de groene appeltakluis een belangrijke prooi. In de gekrulde bladeren van de bloedvlekkenluis en bladrollers zijn de veroorzakers veelal verdwenen door vraat van de oorwormen, die de krullen verder blijven benutten als schuilplaats.
Tegen de verwachting in worden ook kommaschildluizen door hun schildje heen opgegeten. De gewone oorworm is dus een welkome gast in een moderne boomgaard. Hij bestrijdt tijdens zijn nachtelijke wandelingen veel schadelijke insecten"

Bovenstaande oorworm info komt van de Fruitpluktuin.

Vroeger leerde je toch hele andere dingen over oorwormen, ze zouden de mooie bloemen opvreten. Waarschijnlijk was dat in tuinen zonder fruitmot of perebladvlo.

Er staat bij hun nog veel meer informatie over nuttige insecten en ook veel andere weetjes waar ik ze erkentelijk voor ben.

Op de eigen tuin is het poeltje dat alweer een paar jaar oud is gevonden door de kikkers.
Nog een woonplek voor helpers en deze is al bewoond. Dat gaat goed.

Wie goede ogen heeft ziet de bewoner links van de steen in het water. Eenzaam is deze kikker niet.
Even bewegen en 3 sprongen in het water. Ik was eng of ze wilden gewoon niet op de foto. Dat kan natuurlijk ook.




Al twee jaar heb ik een bijenhotel op de tuin maar na het bekijken van deze video van de Kennis van Nu over waarom en hoe de wilde bij gered moet worden denk ik dat mijn hotelletje niet helemaal optimaal is. Het is echt te klein.

Maar ik kan er altijd nog meer plaatsen en heb een binnenmuur baksteen uit Duitsland met grote holten waar ik een heleboel bamboestokjes in kan plaatsen en opgerolde stukjes karton en zo. En met alle al eerder gevonden informatie over hoe je een bijen hotel kan maken zal er vast nog meer komen.







Het busseltje met stro dat ik vorig jaar heb opgehangen is nog steeds prima dus daar kunnen weer andere helpers wonen. Ik heb er al de nodige lieveheersbeestjes gezien. En zo vult de volkstuin als een asiel centrum voor diverse beestjes. Jawel goede vrienden, hier is woonplek. Ook voor oorwormen.

Tijd voor beestjes

Het regent weer pijpenstelen en er is op de tuin niet veel te doen. De mooie dagen zijn echter langzaam in de meerderheid aan het komen en je ziet op warme dagen steeds meer leven op het volkstuinen complex waar ik tuinier.
De eerste stoere mannen zijn al met gemotoriseerde freesmachientjes over hun grond aan het stuiteren.
Ze moeten natuurlijk wel want wie gespit heeft moet na een winter zonder echte vorst toch machine matige hulptroepen inzetten om door zijn klei grond te komen.
Bij mij hebben duidelijk zichtbaar de wormen het harde werk gedaan en ik kan op mijn lauweren rusten. Of toch niet?
De allerlaatste tuinboon is nu ook weg. Geloof nooit een vette muis met mes en vork. Die gaat niet stoppen

Daar ga je met je goede bedoelingen. Recht boven de tuinbonen gaten de diepte in, tja duidelijk dat die echt allemaal weg zijn. Tuinboon en erwten zaad zitten nu thuis in potjes en de erwten zijn boven. Alleen wel de slakken, waar ik thuis de nationale collectie van lijk te hebben, nog bij de prille plantjes weg houden...






De raapstelen mochten al volgens het zaadzakje en ze zijn verbazingwekkend snel boven. Soms kan je toch zo verrast worden door plantjes. Erg hard gaan ze met de kou die er nu weer even is niet groeien maar de eerste warme dag heeft ze goed gedaan. Zelfs in De Bilt was het 20*C afgelopen zondag de 3e april. Het gezegde "April doet wat ie wil" klopt uiteraard als een bus.

In de brede strook links is het prille leven te zien. Het bed erachter heeft sprietjes andijvie. Allemaal vroeg en misschien voorbarig maar wie weinig zaait kan dat vaak opnieuw doen mocht het nodig zijn.
Ik geloof natuurlijk dat het gewoon goed gaat.

Omdat het leven dat al met de neuzen bovengronds is doet vermoeden dat er misschien wel meer op gang wil komen werd het tijd om het asperge bed te voorzien van een laag compost.

Het kan op de tuin erg hard waaien en dan gaan zelfs de asperge planten om. Met palen en betonijzer dat zodra de asperges bovenkomen omhoog gezet wordt bied ik ze bescherming. Bijkomend voordeel is dat a.) de winter mulch niet weg kan waaien en b.) de volkstuin kat het bed niet om kan graven zolang het nog op de compost ligt.
Drie positieve dingen met 1 stuk betonijzer en 4 palen.
Ik houd van multifunctionele dingen.




Het oude leven stond ook nog op de tuin. De laatste winter prei is wel dun maar dit is bij elkaar een prima maaltje voor twee. Nu deze ook weg zijn gaat het hele groente deel van de tuin over op het systeem van de Natuurlijke Moestuin.

Blauwe winterprei is een sterke plant en wordt amper opgegeten door slak en co. Dat is er een die ik snel weer ga zaaien.
Regeren is vooruit zien en tuinieren ook.





Tijd om voor de gewenste tuinhelpers aan de gang te gaan. Het eerste is voedsel regelen voor de wilde bijen. Mijn speenkruid doet het te goed en ik krijg al vragen maar straks gaat ze weer ondergronds en de bloemen zijn vroeg en fijn voor de bijen. Mijn excuus om hier weinig aan te doen.

De eerste hommels heb ik gezien op de Bulboicum tulpen in het hoge gras.











Ook de Maartse viooltjes lokken insecten nu ze niet meer kaal gegeten worden door de vroege slakken.





Er zijn al meer insecten en een bijen hotel maken is een goed plan. Er zijn veel soorten te koop maar je kan het ook zelf maken.  En er is nog veel meer aan welkome beestjes die je helpen kan met leefplekken.

Een poeltje voor de kikkers of als drinkplek voor jan en alleman is zo gemaakt met een schone speciekuip van 60 liter. In graven, water erin, zuurstofplanten erbij en twee bakstenen zodat de egel eruit kan klimmen mocht die erin gevallen zijn. Mijn poeltje gaat nu zijn derde jaar in en ik ben er nog steeds blij mee.

Het is ook tijd om op zoek naar terracotta bloempotjes te gaan. Met stro gevuld plaats je die in de fruitbomen. Dat zal oorwormen aantrekken die weer schadelijke insecten op peuzelen.
Zo zorgen straks de helpers dat de tegenwerkers onder controle worden gehouden zonder dat ik me daarvoor in het zweet hoef te werken. En de helpers zijn langer op de tuin dan ikzelf ooit zal zijn.

Dat is nou zo prettig aan dat samenwerken met de natuur. Je wint wat, je verliest wat maar over het geheel voelt het goed zonder teveel stress.