Het is 1 november. Niet langer ben ik de trotse tuinier met een eigen moestuin. Daar kan ik lang om treuren of ik kan iets anders beginnen. Stoppen met groen is geen alternatief dus heb ik een stukje eigen tuin voorbereid op een nieuwe start met eetbare planten.
Op dit stukje grond van 1.2 meter bij 1.5 meter ga ik een moestuin bak maken. De grond is vrij gemaakt van planten en geëgaliseerd. Daarna is er worteldoek en dubbeltjes gaas op gelegd tegen de mol en de hard groeiende wortels van struiken en bomen. Later in het jaar ga ik nog snoeien en doen om wat meer licht op deze plek te krijgen. Maar op 1 november komt eerst de nieuwe bak. Een stalen variant omdat hout hier te snel rot en ik geen gewolmaniseerd hout kan gebruiken bij eetbare planten. Dus via Plantenbakken en Zo een metalen variant in antraciet grijs besteld die op 1 november geleverd wordt.
En dan is het tijd om de bak te vullen met bijgeleverde moestuin grond. De eigen grond bevat sporen van lood en niemand in onze wijk zou groenten op eigen grond moeten telen. Gelukkig kwam van het ODRU, die specialist zijn in bodemverontreiniging, de bevrijdende uitspraak dat je op deze grond wel in bakken kan telen die zelfs open mogen zijn aan de onderkant als je er maar voldoende schone grond op aan brengt. Het beetje lood dat hier zit komt niet omhoog en de overige zware metalen ook niet zolang er maar geen kwel onder de bak zit. Dat zit er niet gelukkig. Dus nieuwe grond erin.
En de verzamelde plantjes die de winter mee kunnen. Kruiden vooral en ook wat veldsla die redelijk winterhard is.
In die schijnbaar lege vakjes zitten daslook knollen. Een paar gaan voor de mooi in een schaduw deel van de tuin waar weinig groeit en een paar in de bak om dit voorjaar toch wilde kruiden boter te kunnen maken.
Zo neem ik door nieuwe dingen te beginnen minder bezwaard afscheid van mijn volkstuin. Daar wordt het leven steeds minder leuk want men is aan het werk gegaan met zware machines om de beëindigde tuinen alvast te kunnen ruimen.
Dat er nog mensen ten minste 1 jaar blijven tuinieren is niet iets waar rekening mee gehouden wordt.
Zakelijk noemen de nieuwe eigenaren een dergelijke houding. Zouden ze ooit toch tot Cradle to Cradle overgehaald kunnen worden? Hoop is er natuurlijk altijd.
