Aanvang 4e maand

April doet wat ie wil zeggen ze en het lijkt te kloppen. Het weer schiet alle kanten op, alleen de echte kou blijft tot nog toe weg. Het gevolg daarvan is dat er al fruitbomen volop in bloei staan. De Gieser Wildeman stoofpeer doet zijn best.

Ook de handpeer bloeit volop zij het iets minder fanatiek.

Nu maar hopen dat er echt geen nachtvorst komt want dan heb ik geen peren. 

Het is echter wel genieten met al die bloei vooral op mijn tulpenveld ben ik erg trots. Het is toch maar mooi de muizen ontgroeit.

Met de madeliefjes in het korte gras ernaast lijkt het al heel wat. Onder de leiperen staan ook nog tulpen maar dat zijn wilde die zich aardig uitgezaaid hebben. Net als de ernaast staande speenkruid planten die bij mij hun gang mogen gaan.

Het wil wel wat met de bloemen op de tuin zo in het begin van april. Natuurlijk ben ik ook bezig met eetbaar spul anders zou het geen moestuin zijn. Overigens zijn tulpenbloemen die niet van de kweker komen gewoon eetbaar. Leuk voor wat kleur in de voorjaar sla.

In de kas staan de eerst kleine plantjes klaar om straks naar buiten te gaan. 

Thuis staan de tomaten al in de vensterbank en de in wc rol geteelde erwten in de koude bak buiten.

De palmkool die er nu nog staat wordt geoogst en wat niet gewenst is gaat op de compost en dan kan de 2e helft van april beginnen.

De derde maand

Maart, de derde maand en de maand waarin officieel de lente begint.

Maartse buien betekenen dat de lente aan komt kruien, check. Maart roert zijn staart, check. Kortom de maand doet wat de oude gezegden vermelden. 

Hoewel de lucht soms nog wat donker en dreigend is komt het groen op mijn landje tot leven. 

De vroegste narcis soorten bloeien volop en in de vroegste tulpen zitten al knoppen met kleur. Nog even en het wordt kakelbont.

De vroege vaste planten zoals het longkruid bieden hun bloemen aan als snack voor alle insecten. Dat is wel een ding in het voorjaar. De insecten die wakker worden moeten eten kunnen vinden.

De muurbloemen doen vrolijk mee aan de bloei. Op dit landje is er genoeg te eten voor alle hommels.

Zo'n moestuin met vaste planten en bloemen werkt, als mix van voeding voor ieders maag en boeket brenger voor thuis, ook prima als voer voor de ziel. 

Al laat het groen van de uitbundig groeiende daslook daar iets liggen. Het smaakt wel prima en ze zeggen dat het heel gezond is wat dan weer mooi meegenomen is. Voer voor de ziel is het pas later in het jaar als het even uitbundig gaat bloeien als groeien. Al is er best wat te zeggen voor zo'n groen veld.

In deze tijd valt er, als je het handig hebt aangepakt en de winter je genadig geweest is, nog veel te oogsten uit de moes bedden. Naast de snijbiet en de groenlof zijn er planten die veel meer bieden dan 1 keer oogst als je ze maar de kans geeft.

De palmkool begint te bloeien en die bloemstelen smaken als broccoli. Ik roerbak ze graag, wel de hardere delen steel even weg snijden.

Behalve buiten is ondanks een lege kas (dankzij slakken met honger) ook daar toch het een en ander te halen. De Griekse bergthee groeit prima in het verloren hoekje. Thee drinken en zie, op de oppot tafel zijn de kohlrabi boven. Voer voor de ziel met dromen van de toekomst.

 

De bietjes laten nog even wachten maar dat komt straks snel genoeg.

Het volkstuin jaar is nu nog veel meer echt begonnen. Overal piept het leven uit de grond en de boomtakken raken overladen met knoppen. En ik geniet volop.

De 2e maand aan het eind.

Nog net februari en het is, als de zon er door komt, echt genieten op de tuin. Ondanks ijzige wind uit het noord oosten.

De crocussen bloeien soms voorzichtig.

En soms uitbundig.

En hoewel alleen omdat de familie is opgegeten ook domweg mooi.

Af en toe zie je al een vermoedelijk te vroeg ontwaakte hommel bij de crocussen voorbij schommelen.  Hopelijk vind die snel weer een plek om verder te slapen na de snelle snack.

Zelf schommel ik ook over de tuin. Klussen zijn er altijd en na het muizen intermezzo heb ik eindelijk een plek voor het stro gevonden. De ombouw onder de bank is amper te zien maar bodem en zij en achterkant zijn van oude plastic plaat voorzien om het iets droog te houden en boven en voorkant zijn zonder om lucht en toegang te geven.

De 1/3 stro baal past prima de rest ligt in de kas en op de composthoop. Andere klussen zoals het gereedschap nalopen zijn ook gedaan. Nu de kas nog een keer schoonmaken in maart. De schuur waar nodig beitsen op een mooie april dag. Ondertussen bedenken hoe ik de bank annex troon moet verstevigen want daar komt onderaan uiteraard rot. Kortom vervelen hoeft niet.

Dan is er nog oogst van de tuin te halen. Sla staat er in de vorm van Veldsla, een winter sla, en als kruiden de eerste daslook, veldzuring, speenkruid en veldkers.

Wat betreft niet aangewaaid maar geteeld de laatste prei. Ook meteen de enige want ach ja beestjes .

Wel een prima maaltje gelukkig. Prei teel ik altijd en elk jaar is het schamel. Winterprei kan natuurlijk veel langer op de tuin maar als de eerste sla blaadjes komen wil ik ze van de tuin hebben. Omdat ik ze tussen het andere spul teel worden ze nooit zo groot voor de winter en daarna halen ze het niet meer in.

De keus van de tuinier. Een andere keus is de palmkool. Die vind ik prachtig en ze komt nu wij geen min 20*C meer krijgen makkelijk door de winter. Dus ik laat ze staan en oogst niet alles weg. Nu kan ze straks een heleboel knoppen maken die ik als broccoli oogst. Die eerste palmkool knoppen zijn super lekker.

Het blad wordt wel snel minder als die knoppen eenmaal geoogst zijn maar dan gaat alles op de composthoop en begint het nieuwe tuinseizoen echt.

De 2e maand.

In februari gaat het tuinders bloed nog meer kriebelen. Vooral als de maand niet echt koud wordt en de planten die in januari al lente verkondigden dat nog sterker herhalen. De tulpen komen nu ook en tonen steeds meer hun neus. Waar ik dacht muizengangen te zien, zitten nu zelfs echt groene punten.

Die muizen heb ik overigens uit de schuur verjaagd. Voedsel is er niet meer en nu is de schuur helemaal uitgemest. Hun ingang bij de hoek hadden de nijvere bontjasjes dwars door de rotte funderingsbalk heen geknaagd. Omdat die rot alleen daar zit en de schuur nog stevig staat moet een plank voor het gat ze voortaan tegen houden. Dat ze nog via andere kieren en gaten kunnen komen snap ik maar het is een stuk lastiger en er is niets meer te eten te vinden. Alle oude corn-doilies zijn al van hun zaad ontdaan. Als grassculpturen doen ze het ook aardig dus de resten blijven hangen.

De houtsnippers die we elk jaar van de gemeente krijgen zijn aangekomen. Na een dag heel hard werken lichten de paden weer geel groen op.

Niet alleen is de kleur vrolijk, erop lopen is ook een feest. Doordat er best een laag ligt veert het onder je voeten.

Voor mij is het genieten vanwaar ik het ook bekijk. 

Nu straks nog het eerste plant werk van het jaar doen, eind februari gaan de tuinbonen de grond in. Vreemd genoeg gaat dat prima terwijl je andere vroege peulvruchten toch echt moet voor-zaaien om de mee eters te ontlopen. Verderop zit een tuinder dame die wel de erwten rechtstreeks legt en ik ga dat gelijk met de tuinbonen proberen. Misschien heb ik geluk en anders hebben de beestjes dat. Ik kan altijd later thuis een voorraad in wc rollen zaaien.

 

Het blijft wel een beetje raar voelen dat die aanstormende lente al zo aanwezig is.

Het eerste speenkruid bloeit al en dan eet ik het niet meer omdat het zuurgehalte in de bladeren te hoog wordt. Oxaalzuur schijnt licht giftig te zijn.

Gelukkig bloeit het nog niet overal. Voor de insecten die per ongeluk al ontwaakt zijn is het wel fijn die bloemen net als bloeiend longkruid gewaardeerd wordt door de eerste slaperige hommel.

De kleine sneeuwklokjes zijn wel gewoon op tijd. Kortom er bloeit overal al iets.

De foto's dan nog even....met excuses voor de overbelichting.

Vanaf nu plaats ik foto's zonder ze te bewerken want tante Blogger wil ze anders niet meer in de blog zetten. Ze heeft vast ergens een probleem gehad met wel of niet eigen fotomateriaal en wat bewerkt is in het foto programma van de Mac tja.... dat verwerpt ze meteen.

Dus vanaf januari 2023 is al het beeldmateriaal rauw als het tuinleven. Soms mooi, soms lelijk, soms met een glimlach en soms met ergernis. 

Maar wel in het seizoen, slappe winter of niet.

Een nieuw jaar op de moestuin

Januari begon met gezellig op visite bij vrienden en op de terugweg ergens een covid virus.

Ondertussen ben ik bij gekomen en begint het moestuin leven op gang te komen. In januari doe ik meestal de laatste snoei aan de peren- en appelbomen en dat is klaar.

Dat er dan ook een thuis tuin is waar gesnoeid moet worden maakt het best een drukke tijd. De knotwilgen zijn van hun pruiken ontdaan en de werkbare takken worden later een keer in het hek gevlochten.

Nu eerst maar kijken wat er gedaan moet worden. Het is echt geen stille tijd in januari. Natuurlijk groeit er al van alles met de zachte winter die we hebben. Het beetje vorst kan voor wat er buiten is geen kwaad. Zelfs sla zaailingen leven op de bedden.

De bostulpen zijn boven net als de Globemaster allium. Zelfs de rabarber heeft al dikke knoppen 

Kortom het lijkt al richting de lente te gaan terwijl de koudste maand van het jaar met de meeste Elfsteden tochten nog moet komen. Nog meer lente ontdekte ik deze maand onder de pruimenboom waar tussen het blad van de elfenbloem opeens witte punten van de grote sneeuwklok boven kwamen. Dan kan je niet anders dan de boel vrij knippen zodat je van de klokken kan genieten.

Toch heb ik verder niet veel aan de tuin gedaan omdat er muizen in de schuur gerommeld hebben. De stank was interessant en het meeste heb ik schoon. Dus de schuur is in mijn geestes oog weer op orde.

De volgende keer kijken of echt alles weg is en de in de schuur opgeslagen strobaal naar de kas verplaatsen tijdelijk. Daarna denken over een droge opslag plek. Altijd wat te doen. Maar daar heb je de tuin ook voor. Genieten, telen, eten, uit proberen. Kortom hobby.

Zomer voorbij

 Wat nu alweer midden oktober? Is de zomer zomaar voorbij gevlogen.

Daarnaast heb ik ook even helemaal geen zin om te schrijven dus dan maar kijken wat ik aan plaatjes heb en tot een volgende keer te zeggen.

juli

 Augustus

September

De afsluiting want verder zelfs geen september foto materiaal.

Dit is de bloeiende Zingiber myoga, Japanse gember waarvan je de bloemknoppen eet en niet de giftige knollen. Druk druk druk en vandaar bloemen en geen knoppen. De zomer was heerlijk en is gevlogen.

Wat rest zijn herinneringen en plannen voor volgend jaar.

Een schaduw kooi maken want dat helpt in ieder geval tegen droogte. Winterklus 2.

Klus 1 is het reinigen van het gereedschap.

De zomer komt eraan

Langzaam maar zeker dringt het door dat de lente voorbij is en de zomer haar intrede doet. Nog niet de te verwachten "loeihitte" maar dagen met veel zon en warmte die maken dat je de winter vergeet.

Op de tuin maakt het vroege spul plaats voor het latere. De speenkruid is weer ondergronds en de paardenstaarten nemen het over. De sla begint te schieten al laat ik ze omdat ik het zaad wil hebben. Wel haal ik de onderste bladeren allemaal weg als er nog iets zit. Zo maak je het onaantrekkelijk voor slakken die de nieuwe jonge zomerplanten maar wat graag lusten. Tussen dat nog staande groen voor zaad staan ondertussen naast de zomer planten, courgette, tomaat, spitskool en bonenook vervangers voor de sla. 

Spannend blijft het. Wat voor zomer krijgen we en wat voor mee eters komen op de planten af. Een buurman met 60 bonen planten heeft er nu nog zestien. Iets had honger.

Nee dan de andere oogst. Die maakt dat ik vrolijk wordt. Al laat ik de klaprozen nog even want ik wil de zaaddozen als sier en niet de bloemen die het op de vaas toch niet goed doen.

De rozen aan de boog zijn wel voor oogst. Samen met wat ander bloemen erbij en wat snijbiet vanwege de mooie stelen heb je dan zomaar een prachtig welriekend boeket op tafel.

Nee de vlekken op de tafel zijn niet van het boeket, ik moet iets aan het fineer doen maar ja wat?

Dan maar liever genieten van het landje. Er bloeit nog veel meer sommige laag bij de grond en anderen proberen de hemel te bestormen.

De naald van Cleopatra probeert waarschijnlijk zo in het oog te vallen bij de insecten. Gezien die kleine links is het gelukt. Lang leve de bevruchting.

Dat bevruchting op het landje werkt is te zien aan de Rode Elstar appel en de aardbeien.

De aardbeien zijn overigens dit jaar weer erg groot. Niet dat ik daar nu over klaag. 

Zo komt de zomer met warmte en overvloed aangevlogen. Oh ja vliegen. Nee lieveheersbeestjes die zijn ook in grote getallen aanwezig. Licht oranje met zwarte stipjes prachtig zijn ze. Nuttig ook want hun jonkies en zijzelf verorberen behoorlijk wat luizen. 

En met mijn hulptroepen aan het werk kan ik rustig huiswaarts gaan met mijn bakje aardbeien.