Komt de lente?

Met de kou van de afgelopen tijd zou je haast vergeten dat het lente is maar de planten groeien en mijn landje wordt steeds groener.

De tulpen bloeien, de fruitbomen beginnen, rechts is de oude pruim al wit aan het kleuren.  Kortom het nieuwe groen is al aardig onderweg. Dat betekent dat ook het eerste buiten zaaien al gedaan is en ik nu thuis een berg planten aan het afharden ben. De koude nachten weerhouden me nog van uitplanten. Terwijl die plantjes toch veel sterker zijn dan ik ieder jaar opnieuw denk.

Hierboven heb ik, tussen de veldsla die nog steeds en eetbaar en grondbeschermend is, de plant uien gezet.

Omdat het rode uien zijn die iets vorstgevoeliger zijn toch met een fleece erover. Dat weerhoud dan meteen de merels ervan om ze uit de grond te trekken. Omdat je uien nu eenmaal net iets boven de grond uit laat steken denken de merels dat er onder dat plukje weleens iets lekkers kan zitten. Het fleece gaat eraf zodra de uien aan de groei zijn.

Door de lock down ben ik aardig op schema in de tuin, er is niet veel anders te doen. Ach dan maar gewoon kijken en genieten.

 

 

Nog geen zwarte meeldraden in de pruim, zou de nachtvorst dan toch niet de bloei bevroren hebben? Er blijft hoop. ;-)

Oh ja wat niet blijft is de post. Google ondersteunt straks niet meer de automatische doorgave van deze blog aan de mensen die aangegeven hebben het te willen ontvangen.

Vanaf juli zullen jullie dus zelf eraan moeten denken af en toe op mijn blog te kijken of mij een mail moeten sturen met het verzoek om jullie de link te sturen als ik weer iets geplaatst heb.

Tot een volgende keer.

Het begint.

Maart is de nog rustige prelude van het tuinseizoen. De eerste zaailingen zijn boven. Tomaten en mini pepers in de warme bak thuis. Nog even en ze kunnen verpot en naar het zuidvenster. Dan komt die bak weer vrij voor het volgende zaaigoed van komkommer, courgette en pompoen. Op de tuin zit het zaad van de eerste koude minnende gewassen in de grond. Nou ja minnend nee meer verdragend dan iets anders. Wanneer de vroege wortel, pastinaak, Chinese radijs en ostergrues rettich boven komt is afwachten.

Het uit de grond kijken van plantjes, een heerlijk niets doen op de tuin eigenlijk, is al begonnen. Vooral het vroege vaste spul is allang de startblokken voorbij.

Onder de peer kleurt de daslook de grond groen en de rabarber is duidelijk meer op roze rood ingesteld.

In de bedden komt de veldsla op stoom onopvallend ertussen groeien ook de eerste sla plantjes. Kortom er is weer genoeg te oogsten voor de eerste salade van het jaar. Wel nog met iets uit de kas erbij maar het meeste is al uit de buitenlucht.

 

Meer dan genoeg voor bij de verse pizza, zoals je ziet. Links boven veldkers, boven snij sla uit de kas, midden veldsla, eronder daslook, daaronder selderie en dan nog links stengels van de Egyptische boom ui.

 

 

De Mierikswortel die ik meestal weg geef omdat ik de smaak veel te fel vind moest hoognodig opgegraven. Een stukje terug poten voor het blad en de bloemen die ik wel eet. De rest gaat naar de plantenruil en naar vrienden die het wel lusten.

 

Daarmee was het werk gedaan en heb ik nog wat planten uit de grond gekeken. Als je maar lang genoeg kijkt komen ze vanzelf... In ieder geval heb ik nu een maf boogje bij het hek staan waar straks hopelijk de clematis van Maris doorheen wil groeien. Ik staar al naar de restjes van vorig jaar.

 

De peren lopen voorzichtig uit en de eerste narcissen bloeien.

 

Nog even en dan is het april die doet wat ie wil. Krijgen we weer kou of niet, altijd de vraag waar tuinders mee zitten. Nu is het echt even mooi en is er nog genoeg tijd om te lummelen. Heerlijk.

 

Bijna maart

 Bijna maart is een soort startblok opmerking. Immers in maart begint het grote zaaien.

Deze laatste februari dagen gebruik ik nog voor het laatste herstel werk.

En ik kijk alvast waar die eerste zaai van maart dan plaats gaat vinden. In de bedden betekent dat schoffelen waar straks gezaaid moet. Dat krijg je ervan als je compost vol met ander zaad zit. Dus heb ik al een lijn in het bed geschoffeld waar straks de pastinaken gezaaid worden. 

Thuis heb ik mijn elektrische warme kweek bak tevoorschijn gehaald en alvast in de vensterbank gezet. Daar gaan straks de tomaten en de pepers in.

Op de tuin zelf heb ik wel al tuinbonen gelegd. Dat probeer ik altijd eind februari en de meeste komen in maart dan wel op. Thuis zaai ik dan nog reserve in de root trainer. Die gaat dan in de koude bak die alweer klaar gezet is. Zo heb ik dan hopelijk straks het aantal planten dat ik wens.

Verder is het nu even kijken en genieten van het zonnetje en wat de lente al aankondigt.

Het leven op de tuin wordt duidelijk warmer. Al zigzagt de temperatuur nog aardig.

Niet alleen bloeit er al het nodige ook het eten roert zich. De daslook is niet alleen al boven ze heeft ook al bladeren die zo groot zijn dat er de kenmerkende knoflook smaak aan zit. Heerlijk is dat en echt een feestje in de kruidenboter.

Het kleine blad ertussen is grotendeels van de niet eetbare sier aardbei die zich ergens vandaan in dit bed genesteld heeft. Helaas, want ik wil eigenlijk alleen de gewone wilde aardbei maar ben niet in staat het verschil tussen die twee te zien als het allemaal nog niet bloeit. Niet dat ik ook maar een moment verwacht deze indringer nog kwijt te worden. Moeite doe ik wel.

De rabarber laat zich ook al zien. De eerste bladeren proberen zich krakend te ontvouwen. Een belofte voor de toekomst. De drukke tijd komt eraan, echt wel.

zon

Vooruit nog twee sneeuw foto's met zon erbij.

Het complex.

En mijn eigen landje.

Het ziet er met een zonnetje altijd beter uit maar het is evengoed min 8*C .

Het moestuin leven staat echt nog stil.

Brrr koud

 En dan is daar opeens die Siberische beer weer.

Kou en sneeuw. Toch naar het landje toe want hoe vaak zie ik dat nog met sneeuw. Dat witte spul wordt toch steeds zeldzamer in Nederland.

Wel fijn dat nu de planten die er nog zijn netjes in een deken zitten en dus minder last van harde vorst zullen hebben.

In de groentebedden is er bijna geen snijbiet te zien terwijl ze er echt wel zijn en ook in het mooie bed onderin de foto zie je van de vuurpijl plant alleen maar een bult sneeuw.

Achter in de luwte van Maris haar kas zie je zelfs de houten randen van de bedden haast niet meer.

Op al het verticale glas zitten ijsbloemen. Vooral waar de spinnenwebben zaten.

 Kortom het is koud op de tuin en dus hoog tijd om thuis de warmte weer op te zoeken.

Snippers

Elk jaar begin heeft zo haar positieve begin. Op mijn landje is dat het moment dat de snippers komen.

Voor de snippers beginnen de paden op de natte klei langzaamaan in een aan laarzen plakkende prut te veranderen.

Dan komen de snippers van de gemeente. Bij de boer wordt een berg van 6 kuub gestort voor de drie moestuin dames. Meer dan we nodig hebben maar er zijn altijd wel andere gegadigden.

Zwoegen is het wel. Als het resultaat begint te tonen komt echter de overmoed en ben ik niet meer te stoppen. Dus na 21 volle kruiwagens straalt het vrolijke geel-bruin me tegemoet. 

 

Net alsof de zon door is gebroken en je zakt niet meer zo weg. Volkstuin luxe is dit. 

Daarnaast bloeien de grote sneeuwklokjes ook nog.

Na al dat voedsel voor de ziel is het goed huiswaarts keren om de rug die nu wel ernstig zeurt rust te geven. Nagenieten op de bank met een mok warme chocomelk. Het nieuwe seizoen komt eraan.

Bijna dan, want ik moet nog wel wat doen voor het grote zaaien en planten begint. Gereedschap nalopen, schuur opruimen, kas grond ontgroenen met micro organismen en verse compost plus wat ik verder nog verzin. 

Eind februari is gelukkig nog ver weg. Dus ik kan ook nog wel even lummelen en gluren bij de buren.

Januari tijd

 Het is 2021 januari. En nog steeds zitten we in een lockdown vanwege Covid 19. Niet dat ik er veel last van heb.

Mijn werk in de studio? In mijn eentje zoals altijd. Even wandelen met mijn vriendin Thea, praten over kunst op 1.5 meter in het Vliegenbos. Mijn werk, nou ja spelen, op de tuin? Ook in mijn eentje zoals altijd en af en toe over het hek kletsen met mede tuiniers. Inkopen, tja alleen het noodzakelijke en gelukkig het internet voor paniek momenten als er een slot kapot gaat. Ach en verder met mijn betere helft, niet aan hem vertellen, kletsen wandelen en samen wat trutten. Zelfs de wedstrijd sjoelbak maar tevoorschijn gehaald.

Is dat luxe? Voorlopig wel.

Minder is het weer dat de tuin zo nat maakt dat ik af en toe met de helft aan mijn laarzen gekleefd probeer naar huis te fietsen.  

Toch heb ik door meer tuintijd wel van alles gedaan dat ik anders nog niet opgepakt zou hebben. De mini paadjes van stoeptegels waren aardig diep gezakt en ik heb ze omhoog gehaald. De veldmieren waren niet blij met me. Gelukkig zijn die gele wezens niet zo bijterig in de winter. Nu liggen de paadjes weer boven water bij zware regen.

Ook de rotte plank die omging is vervangen. Door afval stenen want lockdown.... Nu maar hopen dat we straks veel houtsnippers krijgen want dan kan een deel van de noodoplossing onder gewerkt en wie weet hoe lang ik er dan mee kan leven. Heb ik op de modder achter tijdelijk een rotte loopplank. Elk nadeel hep ze voordeel om Cruyf maar na te praten.

Hier was overigens een ander beestje niet blij met me. Mol heeft echter al meteen wat grond verplaatst, dat kleine zwarte vlekje is slechts het begin van de hoop.

Zo verveel ik me in ieder geval niet. Werk en oogst want met het niet al te koude weer groeit de snijbiet nog prima.  De paarse boerenkool laat ik nog even tot er wel vorst overheen is. Dan is ze zoeter. De pastinaken zijn makkelijk op te graven en dat geldt ook voor de aardperen die zelfs onder de paden kruipen.

Voor wie scherpe ogen heeft bij de snijbieten groeien de eerste zelf zaai sla plantjes al. Dus ga ik nu ook wat sla zaaien want het lijkt de sla niet zo te deren. Kijken of het wat wordt. Dat is het leuke aan een volkstuin, experimenteren.

En verder gaat het zijn gangetje op de tuin. Af en toe wat snoeien als het droog genoeg is of met wat geluk de zon schijnt en het niet vriest. Onkruid weghalen om in de lente geen stortvloed aan ongewenste plantjes te hebben. En oude planten die niet meer op smaak zullen zijn verwijderen. Bijna alles op de compostbak met de koffieprut van thuis. Regeren is nog altijd vooruitzien en ik wil ook dit jaar graag een mooie berg compost maken.

Rondlopend zie je dan dat de lente zich al aankondigt door de eerste bollen die bovengronds komen. Vroege sneeuwklokjes en Allium Globe master zijn de eersten samen met de narcissen.

Wel wordt het nog steeds vroeg donker dus groet ik mijn landje en denk, tot de volgende keer.