Brrr koud

 En dan is daar opeens die Siberische beer weer.

Kou en sneeuw. Toch naar het landje toe want hoe vaak zie ik dat nog met sneeuw. Dat witte spul wordt toch steeds zeldzamer in Nederland.

Wel fijn dat nu de planten die er nog zijn netjes in een deken zitten en dus minder last van harde vorst zullen hebben.

In de groentebedden is er bijna geen snijbiet te zien terwijl ze er echt wel zijn en ook in het mooie bed onderin de foto zie je van de vuurpijl plant alleen maar een bult sneeuw.

Achter in de luwte van Maris haar kas zie je zelfs de houten randen van de bedden haast niet meer.

Op al het verticale glas zitten ijsbloemen. Vooral waar de spinnenwebben zaten.

 Kortom het is koud op de tuin en dus hoog tijd om thuis de warmte weer op te zoeken.

Snippers

Elk jaar begin heeft zo haar positieve begin. Op mijn landje is dat het moment dat de snippers komen.

Voor de snippers beginnen de paden op de natte klei langzaamaan in een aan laarzen plakkende prut te veranderen.

Dan komen de snippers van de gemeente. Bij de boer wordt een berg van 6 kuub gestort voor de drie moestuin dames. Meer dan we nodig hebben maar er zijn altijd wel andere gegadigden.

Zwoegen is het wel. Als het resultaat begint te tonen komt echter de overmoed en ben ik niet meer te stoppen. Dus na 21 volle kruiwagens straalt het vrolijke geel-bruin me tegemoet. 

 

Net alsof de zon door is gebroken en je zakt niet meer zo weg. Volkstuin luxe is dit. 

Daarnaast bloeien de grote sneeuwklokjes ook nog.

Na al dat voedsel voor de ziel is het goed huiswaarts keren om de rug die nu wel ernstig zeurt rust te geven. Nagenieten op de bank met een mok warme chocomelk. Het nieuwe seizoen komt eraan.

Bijna dan, want ik moet nog wel wat doen voor het grote zaaien en planten begint. Gereedschap nalopen, schuur opruimen, kas grond ontgroenen met micro organismen en verse compost plus wat ik verder nog verzin. 

Eind februari is gelukkig nog ver weg. Dus ik kan ook nog wel even lummelen en gluren bij de buren.

Januari tijd

 Het is 2021 januari. En nog steeds zitten we in een lockdown vanwege Covid 19. Niet dat ik er veel last van heb.

Mijn werk in de studio? In mijn eentje zoals altijd. Even wandelen met mijn vriendin Thea, praten over kunst op 1.5 meter in het Vliegenbos. Mijn werk, nou ja spelen, op de tuin? Ook in mijn eentje zoals altijd en af en toe over het hek kletsen met mede tuiniers. Inkopen, tja alleen het noodzakelijke en gelukkig het internet voor paniek momenten als er een slot kapot gaat. Ach en verder met mijn betere helft, niet aan hem vertellen, kletsen wandelen en samen wat trutten. Zelfs de wedstrijd sjoelbak maar tevoorschijn gehaald.

Is dat luxe? Voorlopig wel.

Minder is het weer dat de tuin zo nat maakt dat ik af en toe met de helft aan mijn laarzen gekleefd probeer naar huis te fietsen.  

Toch heb ik door meer tuintijd wel van alles gedaan dat ik anders nog niet opgepakt zou hebben. De mini paadjes van stoeptegels waren aardig diep gezakt en ik heb ze omhoog gehaald. De veldmieren waren niet blij met me. Gelukkig zijn die gele wezens niet zo bijterig in de winter. Nu liggen de paadjes weer boven water bij zware regen.

Ook de rotte plank die omging is vervangen. Door afval stenen want lockdown.... Nu maar hopen dat we straks veel houtsnippers krijgen want dan kan een deel van de noodoplossing onder gewerkt en wie weet hoe lang ik er dan mee kan leven. Heb ik op de modder achter tijdelijk een rotte loopplank. Elk nadeel hep ze voordeel om Cruyf maar na te praten.

Hier was overigens een ander beestje niet blij met me. Mol heeft echter al meteen wat grond verplaatst, dat kleine zwarte vlekje is slechts het begin van de hoop.

Zo verveel ik me in ieder geval niet. Werk en oogst want met het niet al te koude weer groeit de snijbiet nog prima.  De paarse boerenkool laat ik nog even tot er wel vorst overheen is. Dan is ze zoeter. De pastinaken zijn makkelijk op te graven en dat geldt ook voor de aardperen die zelfs onder de paden kruipen.

Voor wie scherpe ogen heeft bij de snijbieten groeien de eerste zelf zaai sla plantjes al. Dus ga ik nu ook wat sla zaaien want het lijkt de sla niet zo te deren. Kijken of het wat wordt. Dat is het leuke aan een volkstuin, experimenteren.

En verder gaat het zijn gangetje op de tuin. Af en toe wat snoeien als het droog genoeg is of met wat geluk de zon schijnt en het niet vriest. Onkruid weghalen om in de lente geen stortvloed aan ongewenste plantjes te hebben. En oude planten die niet meer op smaak zullen zijn verwijderen. Bijna alles op de compostbak met de koffieprut van thuis. Regeren is nog altijd vooruitzien en ik wil ook dit jaar graag een mooie berg compost maken.

Rondlopend zie je dan dat de lente zich al aankondigt door de eerste bollen die bovengronds komen. Vroege sneeuwklokjes en Allium Globe master zijn de eersten samen met de narcissen.

Wel wordt het nog steeds vroeg donker dus groet ik mijn landje en denk, tot de volgende keer.

En meer snelle plaatjes

 Tja druk druk druk met niets nog steeds en voor andere dingen veel schrijven dus hier niet meer.

Gevolg?

Plaatjes zonder praatjes. Alweer lekker rustig toch?

Oktober eerst dan maar.

Van eten en zaad productie :

Tot gewoon voor het mooi.

Al is die laatste, een mispel, voor later eten.

En deze zijn voor de toekomst Amni voorzaaien en in de kas overwinteren geeft betere planten... zegt Monty Don.

 En dan is het ook alweer november dus een voorproefje....

En een laatste vanaf het pad door de kas heen gezien. Maak je niet druk het wordt vanzelf weer voorjaar.

Snelle plaatjes

 Ik ben zo druk met andere dingen dat bloggen er totaal bij inschiet. Maar ja, de groene wereld van het landje trekt zich daar helemaal niets van aan.

Dus in plaats van tekst deze keer alleen maar foto's. Dan moeten jullie zelf de tekst er maar bij verzinnen. Wie weet wat voor moois dat voortbrengt.

Tot een volgende keer.

Juli

Ondertussen is het juli en komt het fruit bij bakken van de struiken. Ik sta bijna wekelijks in de grote gamel jam aan te roeren. Aardbeien, die tijd is nu weer voorbij. Zoals aan het bed te zien is. Schoon en geknipt om gezond nieuw blad te krijgen en minder uitlopers zodat de aardbeien volgend jaar weer goed produceren.

Taybery idem dito, voorbij en de oude takken eruit gesnoeid en de nieuwe uitlopers weer aangebonden. Rode, witte en zwarte bessen soms vermengd met frambozen. Ook jam, saus en natuurlijk tussendoor in de rumtopf. Deze blijf ik het hele fruit jaar aan vullen met fruit en rum en suiker zodat er met Kerst een lekkere Kerst-cake gemaakt kan worden. Nu zijn de eerste bramen geoogst. Nog niet helemaal zoet maar die vroege zure vruchten dienen voor bramen ketchup.

Het houdt me zeker van de straat.

Natuurlijk vraagt de rest van het landje ook aandacht en geeft daarvoor lekkers terug.

Juli is eigenlijk een soort tweede mei omdat je nu meer winter planten moet regelen om de variatie aan groenten gaande te houden. De winterprei is uitgepoot en de eerste knolselderie staat op de laatste plek om nu echt groot te groeien.

De sla die ik laat schieten om zaad te krijgen moet eigenlijk geruimd om nog meer snijbiet te kunnen planten maar ze zijn nog niet zover.

De bonen aan het rek hebben daardoor wel meer last van slakken en sprinkhanen maar hopelijk komt het goed. Overigens was de winter dit jaar zo zacht dat de snijbonen opeens toch echt een vaste plant geworden zijn en op de oude plek groeit en bloeit nu een enorme bos. Ik laat het zo want waar ze staan zitten ze niet echt in de weg.

En ze doen het goed.

Overigens is groente niet het enige dat bloeit en boeit.

De daglelie is ook lekker in de sla. De bloembladen zijn zacht zoet. De vaste Lathyrus en de Verbena verwennen de insecten die ik op de tuin wil hebben en leveren bloemen op de vaas.

Andere genoegens van deze tijd zijn de wortels die soms denken dat ze een kip zijn.

De pompoen die op verovertocht over de compost bak gaat en al een mini vrucht heeft.

De spitskool die ondanks koolwitjes nu groot genoeg is om een maaltijd voor 2 te leveren.

En als het te warm wordt even neerzijgen op de troon met schaduw dakje.

Overigens ben ik niet de enige die soms even neerploft.

Als het maar hoog boven de buurkat uitsteekt dan ploffen de zwaluw kinderen er wel neer.

Leuk dat kwetterende jonge spul en knap zoals de ouders met hoge snelheid in het voorbij gaan ze voeren.

Zomer op het landje. Druk maar ook heerlijk.