8e maand Paradise lost?

Paradise lost is een bekend boek en ondertussen wordt te pas en te onpas gebruikt gemaakt van die titel. Ook bij mij flitste het door mijn hoofd toen ik weer op de tuin was. Met warm weer en het gezoem van insecten om je hoofd zijn de tuinen echt ieder op geheel eigen wijze paradijzen.

De twee tuinen hierboven zijn buurtuinen van andere dames die nut met schoonheid combineren. Zowel bloemen pluk tuin als tuin om te oogsten. Uiteraard ook gewoon even zitten en kletsen met anderen.

Dat ik mijn eigen landje een paradijs vind staat buiten kijf, ik ben bevooroordeeld. Zelfs nu het door omstandigheden zolang zijn eigen gang heeft kunnen gaan. 

De dreiging dat dit al snel voorgoed voorbij zal zijn hangt nog steeds boven ons hoofd. Ik hoop dat het nog minstens 5 jaar door kan gaan en de boer denkt dat dat wel het geval zal zijn maar of de nieuwe eigenaren daar straks ook zo over denken is een vraag. Die zijn ons liever kwijt dan rijk.

En zeg nou zelf waar vind ik weer een oude pruimen boom die op dergelijke fraaie wijze een parasol na doet en een heerlijk beschut plekje biedt. Dat is het punt natuurlijk. We hebben allemaal hier ons eigen paradijs opgebouwd en wat jaren kost om te creëren kan o zo gemakkelijk met 1 pennenstreek vernietigd worden. Zaken van echte waarde zijn zo kwetsbaar.

Er even niet meer aan denken en kijken wat augustus na ruim 2 maanden niets kunnen doen toch nog aan parels in de aanbieding heeft.

In ieder geval hebben de nieuwe Dahlia's het overleefd. Dat ze niet uitbundig gegroeid zijn ach, ze doen het. Dat zijn parels, kijk maar.

Dit is Copper Boy een mooie 2 kleurige bol die in het echte leven veel donkerder is dan op deze foto.

Zo kan ik nog wel doorgaan maar de voet meldt dat ik hoognodig moet stoppen. 

Nog even een blik over het pad waar een andere tuinier de randen van zijn landje verzorgd. Hij zei een uur geleden al dat hij ging stoppen en naar huis..... 

Stoppen wie kan dat nou? Alle vingers kruizen dat dit nog lang zo mag doorgaan. Dat kunnen we wel.

7e maand

 Wat is het een luxe dat er mensen bereid zijn om de belangrijkste planten water te geven.

De droge tijd ligt misschien achter ons maar mijn waterdragers hebben de pompoen en de tomaten in leven gehouden. Wat de rest van de planten betreft heeft het groene gaas ervoor gezorgd dat ze niet zo snel uitdroogden en verder... Ach een Hollandse wildernis is ook niet slecht. Het leeft tenminste.

Nu bijna half juli kan ik zelf weer naar de tuin met mijn scootmobiel. Wat een vrijheid geeft zo'n sloom elektrisch voertuig een mens. Ik kon er zelfs mijn Still trimmer op mee nemen. De kans om dan het grasveld herkenbaar te maken en weer in mijn groene wereld te spelen heb ik uiteraard genomen.

Voor ik met krukje krukken en een trimmer eroverheen ging zag het gras eruit als een klaver veld.

Erna was het opeens weer een pad naar achteren zodat je sneller met een gieter bij de pompoen kan komen. Ik niet want een gieter en krukken zijn toch geen goede combinatie. Dat blijft nog even een taak voor mijn waterdragers.

En verder gaat het eigenlijk best goed met mijn landje. 

Al is er een projectontwikkelaar die er een tennisbaan van wil maken, de gemeente die er een industrieterrein wil zetten en de provincie die misschien wel of misschien niet een weg wil aanleggen. 

Het geeft de volkstuinders behoorlijk stress maar soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend. We moeten geduld hebben en afwachten hoe de ontwikkelingen gaan. 

Wij zijn helaas in de minderheid en de veenmol die op de rode lijst staat, de rugstreep padden idem, de ringslangen die er broeden ook die zullen straks vermalen worden door de vooruitgang. En over 50 jaar zal er iemand zeggen wat jammer dat we de natuur in deze gemeente en de mooie rafelrandjes die zo'n belangrijk onderdeel van onze gemeente waren zo verkwanseld hebben.

Zo lang het gaat zal ik nog blijven en genieten van de groene wereld die mij als mens zoveel geeft.

6e maand

 Tja en dan op het moment dat alles volop begint te groeien moet de tuinier het af laten weten met de voet in het gips.

Zo zie je maar dat zelfs de mooiste voornemens niet altijd waar worden.

Dan maar van juni een paar plaatjes van voor de tuin echt een wildernis werd.

5e maand

 Joechei het is in de mei. Deze kreet is toepasselijk want in mei groeit het opeens allemaal echt. De zon lijkt geler licht over alles te leggen en de wereld ziet er sappig uit.

De late tulpen bloeien nog en krijgen gezelschap van de bloeiende appelbomen. Toch is het moeilijk om er lang van te genieten want mei is echt een werk maand. Veel zaaien, veel oud spul oogsten of weg halen, snoeien waar dat nog niet gebeurd was en in de moes bedden alle ongewenste plantjes al jong weg halen.

Hier staan uien en bieten al gepoot maar ertussen zit nog veel veldsla wat nu echt opgegeten moet anders exploderen de planten straks. Nee niet boem maar brrroem, ze worden enorm en maken bloemen en dus zaad voor volgend jaar. Dat zaad wil je wel maar niet teveel. Dus moet je selectief wegoogsten of desnoods op de compost bak want ook dat is nuttig.

Het aardbeienbed is al geschoond en voorzien van stro. Dan blijven straks de aardbeien van de grond en rotten of smetten niet zo snel. De knoflook die er tussen staat vindt het wel best. Ik moet alleen alert blijven op slakkenschade.

Waar ik dan weer weinig hoef te doen is bij het regelen van appels. De bijen op de tuin nemen die honeurs waar. Of de metselbijen in de oude nesthokken daar aan mee werken weet ik niet maar het zoemt enorm boven de schuurdeur. Blij dat ze er weer zijn.

De regen die we gehad hebben is best veel geweest maar de bijen hebben er kennelijk geen last van en de tuin groeit hard. Warmte, licht en water. Het werkt prima.

Bijna breekt de tijd aan dat de bescherming van planten weg kan. Nog even wachten tot koude Agaat voorbij is, de nooit vermelde echt laatste ijsheilige. Wat betreft beestjes, ach ik hoef niet te leven van mijn landje en kies dan voor de "delen met en de ogen willen ook genieten" aanpak. Fleece gebruik ik niet meer om ze te stoppen. En gif uiteraard niet want het is ook mijn eten.

Op de foto boven het laatste fleece dat de peultjes beschermt tegen koude wind en hongerige duiven. De Tulbaghia , die sprietige plant, geniet dan ook, nu ze net uit de kas is, nog wat bescherming tegen de elementen.

Ik verheug me al op het keerpunt in de tuintijd. Nog even wachten tot IJsheiligen voorbij is, 16 mei, en dan kan er zoveel gedaan dat ik straks wel weer zal lopen klagen.....

 

Aanvang 4e maand

April doet wat ie wil zeggen ze en het lijkt te kloppen. Het weer schiet alle kanten op, alleen de echte kou blijft tot nog toe weg. Het gevolg daarvan is dat er al fruitbomen volop in bloei staan. De Gieser Wildeman stoofpeer doet zijn best.

Ook de handpeer bloeit volop zij het iets minder fanatiek.

Nu maar hopen dat er echt geen nachtvorst komt want dan heb ik geen peren. 

Het is echter wel genieten met al die bloei vooral op mijn tulpenveld ben ik erg trots. Het is toch maar mooi de muizen ontgroeit.

Met de madeliefjes in het korte gras ernaast lijkt het al heel wat. Onder de leiperen staan ook nog tulpen maar dat zijn wilde die zich aardig uitgezaaid hebben. Net als de ernaast staande speenkruid planten die bij mij hun gang mogen gaan.

Het wil wel wat met de bloemen op de tuin zo in het begin van april. Natuurlijk ben ik ook bezig met eetbaar spul anders zou het geen moestuin zijn. Overigens zijn tulpenbloemen die niet van de kweker komen gewoon eetbaar. Leuk voor wat kleur in de voorjaar sla.

In de kas staan de eerst kleine plantjes klaar om straks naar buiten te gaan. 

Thuis staan de tomaten al in de vensterbank en de in wc rol geteelde erwten in de koude bak buiten.

De palmkool die er nu nog staat wordt geoogst en wat niet gewenst is gaat op de compost en dan kan de 2e helft van april beginnen.

De derde maand

Maart, de derde maand en de maand waarin officieel de lente begint.

Maartse buien betekenen dat de lente aan komt kruien, check. Maart roert zijn staart, check. Kortom de maand doet wat de oude gezegden vermelden. 

Hoewel de lucht soms nog wat donker en dreigend is komt het groen op mijn landje tot leven. 

De vroegste narcis soorten bloeien volop en in de vroegste tulpen zitten al knoppen met kleur. Nog even en het wordt kakelbont.

De vroege vaste planten zoals het longkruid bieden hun bloemen aan als snack voor alle insecten. Dat is wel een ding in het voorjaar. De insecten die wakker worden moeten eten kunnen vinden.

De muurbloemen doen vrolijk mee aan de bloei. Op dit landje is er genoeg te eten voor alle hommels.

Zo'n moestuin met vaste planten en bloemen werkt, als mix van voeding voor ieders maag en boeket brenger voor thuis, ook prima als voer voor de ziel. 

Al laat het groen van de uitbundig groeiende daslook daar iets liggen. Het smaakt wel prima en ze zeggen dat het heel gezond is wat dan weer mooi meegenomen is. Voer voor de ziel is het pas later in het jaar als het even uitbundig gaat bloeien als groeien. Al is er best wat te zeggen voor zo'n groen veld.

In deze tijd valt er, als je het handig hebt aangepakt en de winter je genadig geweest is, nog veel te oogsten uit de moes bedden. Naast de snijbiet en de groenlof zijn er planten die veel meer bieden dan 1 keer oogst als je ze maar de kans geeft.

De palmkool begint te bloeien en die bloemstelen smaken als broccoli. Ik roerbak ze graag, wel de hardere delen steel even weg snijden.

Behalve buiten is ondanks een lege kas (dankzij slakken met honger) ook daar toch het een en ander te halen. De Griekse bergthee groeit prima in het verloren hoekje. Thee drinken en zie, op de oppot tafel zijn de kohlrabi boven. Voer voor de ziel met dromen van de toekomst.

 

De bietjes laten nog even wachten maar dat komt straks snel genoeg.

Het volkstuin jaar is nu nog veel meer echt begonnen. Overal piept het leven uit de grond en de boomtakken raken overladen met knoppen. En ik geniet volop.

De 2e maand aan het eind.

Nog net februari en het is, als de zon er door komt, echt genieten op de tuin. Ondanks ijzige wind uit het noord oosten.

De crocussen bloeien soms voorzichtig.

En soms uitbundig.

En hoewel alleen omdat de familie is opgegeten ook domweg mooi.

Af en toe zie je al een vermoedelijk te vroeg ontwaakte hommel bij de crocussen voorbij schommelen.  Hopelijk vind die snel weer een plek om verder te slapen na de snelle snack.

Zelf schommel ik ook over de tuin. Klussen zijn er altijd en na het muizen intermezzo heb ik eindelijk een plek voor het stro gevonden. De ombouw onder de bank is amper te zien maar bodem en zij en achterkant zijn van oude plastic plaat voorzien om het iets droog te houden en boven en voorkant zijn zonder om lucht en toegang te geven.

De 1/3 stro baal past prima de rest ligt in de kas en op de composthoop. Andere klussen zoals het gereedschap nalopen zijn ook gedaan. Nu de kas nog een keer schoonmaken in maart. De schuur waar nodig beitsen op een mooie april dag. Ondertussen bedenken hoe ik de bank annex troon moet verstevigen want daar komt onderaan uiteraard rot. Kortom vervelen hoeft niet.

Dan is er nog oogst van de tuin te halen. Sla staat er in de vorm van Veldsla, een winter sla, en als kruiden de eerste daslook, veldzuring, speenkruid en veldkers.

Wat betreft niet aangewaaid maar geteeld de laatste prei. Ook meteen de enige want ach ja beestjes .

Wel een prima maaltje gelukkig. Prei teel ik altijd en elk jaar is het schamel. Winterprei kan natuurlijk veel langer op de tuin maar als de eerste sla blaadjes komen wil ik ze van de tuin hebben. Omdat ik ze tussen het andere spul teel worden ze nooit zo groot voor de winter en daarna halen ze het niet meer in.

De keus van de tuinier. Een andere keus is de palmkool. Die vind ik prachtig en ze komt nu wij geen min 20*C meer krijgen makkelijk door de winter. Dus ik laat ze staan en oogst niet alles weg. Nu kan ze straks een heleboel knoppen maken die ik als broccoli oogst. Die eerste palmkool knoppen zijn super lekker.

Het blad wordt wel snel minder als die knoppen eenmaal geoogst zijn maar dan gaat alles op de composthoop en begint het nieuwe tuinseizoen echt.