Mei maand groei maand

Mei is zo'n maand dat alles wel lijkt te exploderen in tinten van groen en bladmassa.

Mijn grote bak en het experiment. Hoe tuinier je in zo'n ding. Dat terwijl je wel weet hoe planten in volle grond groeien. Terwijl je ook best weet dat kleine plantjes groot worden. Plus natuurlijk de altijd overheersende hebzucht van de groenten telende hobby tuinder.

Al snel duw je teveel in het mini moestuin geheel. Hier lijkt nog plek te zijn maar alles is nog aan de groei. De twee tomaten bij de groene pyramide stokken komen net op stoom. Bij de Tonkin stokken en tomatenstangen komen snij- en stok sperziebonen. De Sugar Snap erwten aan het rekje waren eigenlijk gedacht voor erwten tipjes, groeipunten, oogst van jonge planten. Nu bloeien ze dus, dan toch maar peultjes. Niet zo handig misschien. Aan de voet van de planten staan al aan weerszijde courgette planten.

Vlak voor de bonen tipi heb ik winterwortel staan en die zijn nog niet genekt. Op de moestuin werden alle wortels meteen na opkomst door een of ander hongerig minimonster opgegeten, nu dus niet. Oh oh.

Aan de avondzon zijde heb ik het bomvol staan met knoflook voor 1 knoflook bol en een bosje voor snij groen. Daarnaast staat er veldzuring, goudsbloem, snijbiet, sla, rucola en meer. Te veel maar nooit geschoten altijd mis oftewel wie niet waagt wie niet wint en zo zijn er nog wel meer spreekwoorden van die strekking.

In combinatie met de Dahlia potten oogt het als een heuse mooie moestuin ondertussen.

Al ben ik nog denkende over iets voor de potten omdat die best heet worden in de zon. Dat is wel een advies voor wie ook een stalen plantenbak begint. Bedenk of je isolatie in de bak maakt voor je hem vult. De kleinere Dahlia potten daar kan iets tegenaan maar de grote bak niet. Als er ooit nog een grote bak bij komt hoop ik dat ik dit niet vergeet.

In het andere deel van Pot 2.0 valt het wel mee met de opwarming daar geven de verschillende potten elkaar schaduw.

In de potten met aardbeien valt het reuze mee en de eerste vruchtjes komen. Dat is echt iets om aar uit te kijken.

Verder gaat het eigenlijk beter dan verwacht, zelfs een bijna dood gemaakt sla plantje krijgt een nieuw  mini groeipunt. De kracht van planten blijft verbazen. De drip lijn ernaast is misschien geen hulp bij overleven. Water via de drip gaat heel langzaam. Het moet uren aan staan. Terwijl precisie water geven bij planten die het nodig hebben sneller en vermoedelijk beter werkt. Ik raad het in ieder geval niet aan, zo'n drip lijn.

Mijn oppot tafel in de schaduw is ondertussen leeg. In het vroege voorjaar komt hier nog zon maar nu zijn de bomen en struiken in blad. Als ik nu nog groen voor de bakken wil voortrekken dan moeten ze zodra de plantjes boven zijn naar een ander plekje. Toch is een dergelijke werkplek handig. Hopelijk kan ik er in de toekomst veel oogst voorbewerken en dan meteen het afval in de compost bak rechts.

Er is eigenlijk al veel gebeurd sinds de prille start in november vorig jaar. Best leuk om daar nog even bij stil te staan en dan met de blik vooruit de planten verzorgen en verzinnen wat ik nog meer wil uitproberen.

Op naar juni en wat die maand allemaal brengt.

5e maand

Begin mei en ik begin de bakken van Pot 2.0 steeds voller te maken.

Dat betekent wel dat ik meer slakkenjachten moet organiseren maar dat hoort erbij. De sla plantjes zijn de bak in gezet. Omdat wat niet uit zichzelf gekomen is in sla land kwetsbaar is trekt het slakken aan. Je zou bijna denken dat ze het ruiken. 

Hier zijn de plantjes er nog allemaal. We gaan het zien of ze eind deze maand er nog zijn. Dan worden ze door mij geknabbeld in plaats van door de slakken. Geen idee wat erger is voor het sla plantje.

De volgende zaailingen: snijbiet, Mammoth biet en kohlrabi, leven in potjes op tafel. Tot ik het aandurf om ook deze in de bak te zetten. Een beetje ervaren moestuinier weet dat het veel te vol wordt maar het is zo leuk om te experimenteren. Laat wat je niet doen kan en doe wat je niet laten kan zeggen ze dan. Tja, ik kan dit niet laten.

In de pot met de frambozen komen eindelijk na al dat nat van april de nieuwe scheuten boven. Ik verheug me nu al op de vruchtjes later dit jaar.

Er zijn nog een paar bakken zonder planten maar in de loop van deze maand vult ook dat en dan kan ik zien hoeveel ik er teveel ingezet heb.

Heerlijk die mei maand met al haar belofte.

4e maand

April is er en langzaam aan begint het groener te worden in de wereld. In Pot 2.0 beweegt het nog niet zo hard. Zo'n metalen container is kouder dan de grond en dan ook nog de hele winter in de schaduw.

Misschien had ik een isolatielaag aan moeten brengen. Daar is het nu te laat voor. Volgende winter maar proberen de boel te omwikkelen met bubble wrap of ander isolerend materiaal. Dan houdt het misschien de echte koude uit de bak. Ook de groene pot met de frambozen heeft meer bescherming nodig. Vooral tegen de enorme hoeveelheden regen.

Ondertussen komt de zon op de bak dus het sprietige dat nu nog te zien is zal best snel uitgroeien tot stevige planten. Nu nog kijken hoe ik de mee etende mini monsters om de tuin kan leiden. Een bak is echt heel anders dan volle grond. Iets kan erin klimmen, maar de kikkers en de egel die vroeger hielpen bestrijden kunnen dat niet. 

In huis ben ik bezig met tomaten. Die zijn midden maart gezaaid en nu opgepot in grotere potten. Drie in totaal. Een Manx Marvel die goed resistent is tegen Phytophtora en zeker buiten kan. Een Rosella kers tomaat die omdat het een kerstomaat is ook buiten moet kunnen. Al wordt deze vermoedelijk wel heel groot. De laatste in de rij die in een aparte pot zal gaan is Lille Lise. Dat is een buiten tomaat uit Scandinavië die rondgaat bij tomaten liefhebbers. Het is een mini plant met maxi vruchten. Super geschikt voor balkon en terras omdat ze heel goed in een pot kan leven.

De sla die in Pot 2.0 volledig opgegeten werd heb ik maar in plugjes gezaaid en dat werkt. Al klimt er nu ook weer een slakken leger de tafel op. Maar eens gaan kijken waar die nu weer vandaan kunnen komen.

Ach het houdt me van de straat. Maar ook in de tuin. Nu ik niet telkens op de fiets naar de tuin race heb ik meer tijd en aandacht voor de oude thuis tuin. Het is bijna niet te geloven dat we hier binnenkort alweer 30 jaar zitten. Van een vrij open begin is het nu ons groene paradijs geworden. Zitplekken in de zon en in de schaduw. We zijn geen van beiden zon aanbidders dus werkt het zo prima voor ons.

Naast wat zichzelf op weg helpt zijn er ook plannen voor nog meer Pot 2.0 die langzaamaan opgestart en uitgevoerd gaan worden. De potgrond voor de Dahlia is gehaald en de Dahlia zijn zelf op kist gezet. Dat wil zeggen dat ze in van die kratten met krantenpapier op de bodem en een laag potgrond geplaatst zijn. Ze staan nu in de koude bak waar ze langzaam aan kunnen gaan groeien. Zodra de kans op nachtvorst na IJsheiligen 15mei voorbij is gaan ze in de potten. Meestal doe ik het op deze manier omdat ik de knollen bewaar door de winter in papier in kartonnen dozen in de bijkeuken. Laat ik ze daar nog langer in dan komen er van die bleke scheuten en verzwakt de Dahlia.

Kortom de kop is er nu echt wel af. Het is lente.

Een pril begin februari 2024

Met het voorjaar al in de bol aan de slag. Als de eerste sneeuwklokjes in de siertuin boven komen dan gaat het tuinbloed een beetje kriebelen.

Ik heb voor het eerst een laag bio compost op Pot 2.0 gedaan. Nog geen eigen compost. De bak waar nog in zat bevatte immers veel sporen van mijn tuin en omdat ik niet zeker weet of daar nu wel of niet lood in zit kan dat niet bij de groenten. Een ander gemis is het eigen slazaad in de compost. Mijn oude berg op de volkstuin had door koele compostering al het zaad dat ik mij wenste netjes bewaard. De laag die dan op de moes bedden ging bevatte altijd sla, rucola, veldsla en snijbiet. Vanwege het ontbreken van die ingrediënten heb ik de verse compost in de grote pot voorzien van wat sla zaad. Nu is het februari en komt die sla gewoon op. 

Of ze gaat overleven als er nog wat strengere nachtvorst komt is een goede vraag. Volgens de mensen van het weerbericht is het wel al ongeveer voorbij met de winter. Niet dat je daar dan ook maar een echte vastomlijnde conclusie uit kan trekken. Voorspelling zijn niet meer dan dat.

Hoe dan ook zijn die eerste tekenen van eetbaar leven wel heel schattig vind ik.

Dat ze fluffy lijken komt door het onscherpe van de foto maar ja fluffy is schattig....toch?

De dragon waarvan ik vermoedde dat ze het niet zou redden steekt ook al zijn tong naar me uit en leeft. Ook daar een wazige foto. Er komt een keer een scherpe, echt wel. In februari moet ik nog op gang komen, dat is althans het excuus waar de lezer het mee moet doen.

Verder ben ik al bezig om de daslook de grond uit te kijken. Die laat zich echter nog niet zien dus dat moet nog even wachten. Het is pas februari.

Pot 2.0 de eerste maand

Het is ondertussen halverwege januari en de dagen lengen voorzichtig. Nog niet echt in de ochtend waar het daglicht slechts kleine minuut sprongen maakt. In de avond gaat het gelukkig veel harder. Nou moet alleen het weer nog een keer besluiten dat al die wolken het veel te donker maken en de zon laten stralen.

Niet dat het niet af en toe leuke plaatjes geeft. Een wit laagje in Pot 2.0.  

Pot 2.0 is overigens zo genoemd omdat het en uit potten bestaat en een Potager is. Een kleine knipoog naar de Franse moestuin.

Let niet op de oude leistenen dakpan van de Westerkerk. Aardappelen telen in deze bak is geen doen. Eronder staat mix en dat is wat er zal gebeuren. Een mix van bladplanten en vrucht gewassen als test ertussen. 

De bak was vorige week al stijf bevroren. Ook dat is heel anders dan telen in volle grond waar de bodemwarmte nog het een en ander beschermt. De Franse Dragon onder de stolp is naar alle waarschijnlijkheid zo dood als maar kan. Al weet je het nooit met planten. Die hebben meer levenskracht dan je verwacht. 

De gele herfst framboos staat er ook wit bij. Kortom Pot 2.0 is nog te kil en koud om iets mee te doen maar dat is op een gewone moestuin nu natuurlijk ook het geval. Hooguit reparaties en gereedschap onderhouden. Leuk op het bankje voor in de zon maar dan moet eerst wel de zon wat fanatieker gaan schijnen.

Dan toch februari nog maar afwachten.

Maand 12 2.0 breidt uit

Nu de tuin wat kaler is lijkt er zowaar plek voor uitbreiding met een paar potten. Na het lezen van diverse boeken als stimulans, heb ik nog snel wat oranje gele herfst frambozen stekken van de oude tuin gehaald. Die staan nu in pot en geven volgend jaar misschien wat lekkere vruchten. Net als de aardbeien die in de voortuin in 2 grote potten staan.

De grote groene pot is de omgekeerde voet van de regenton. De ton zelf staat op beton tegels dus de voet kwam vrij. Niets mis met zo'n grote gratis plantenbak. De grijze bak erachter is in de kringloop winkel gekocht en zal in 2024 het nieuwe huis voor de pompoen worden. Moes-tuinieren in potten en bakken vraagt wat omdenken maar ik krijg er steeds meer lol in.

De kringloop winkel leverde ook nog een kleine oogstmand op. Een echte Sussex Trug. Met stippel versiering.

Bij de bouwmarkt maar liefst 3 grote specie bakken aangeschaft. Gaten erin en de pluk bloemen tuin met Dahlia en wat klein extra spul is ook geregeld. De Dahlia's liggen binnen in krantenpapier gewikkeld te wachten op het nieuwe groei seizoen. In de pot naast de bakken staat de Helenium Moerheim Beauty die van de volkstuin mee naar huis is genomen.  

In de grote moes bak zijn de plantensteunen alvast gezet om een idee te krijgen van wat er zou kunnen komen. Dat valt mee en tegen. Het wordt puzzelen met groeimomenten en wat ik bereid ben niet meer te telen.

Hoezo vol? Veel gaat de hoogte in en er komt sla die het prima doet in de halfschaduw. Echt wel.

Nu maak ik even een pas op de plaats en is het tijd voor Kerst en dergelijke.

Maand 12 Koud

Even doe ik niet zoveel want het is koud. Dat is niet te missen.

Als het koud is, officieel koud dan dus, dan komt de IJsvogel vanuit het Botshol over de velden onze kant op. Altijd wel iets te eten omdat de sloot niet helemaal dicht vriest naast de vlonder. Dat is natuurlijk voor geen enkel vissertje te versmaden.

Kijken wat er zit.

Visje nog wat laten spartelen.

Nog even keek de IJsvogel rond na de 2e vis en toen was deze mooie blauw oranje gast weer vertrokken. 

Dat ze er zijn weet iedereen hier wel. Je ziet ze niet altijd omdat vanaf de beneden verdieping dit tuindeel in de diepte niet goed te zien is. 

Met 2.0, de nieuwe groenten teelt plek, heeft het niet veel te doen maar mooi is het wel.

Hoewel. Genieten van de natuur om je heen hoort ook bij spelen met groenten. Ook vanuit het raam.

Een Sinterklaas cadeautje van moeder natuur.