De zomer komt eraan

Langzaam maar zeker dringt het door dat de lente voorbij is en de zomer haar intrede doet. Nog niet de te verwachten "loeihitte" maar dagen met veel zon en warmte die maken dat je de winter vergeet.

Op de tuin maakt het vroege spul plaats voor het latere. De speenkruid is weer ondergronds en de paardenstaarten nemen het over. De sla begint te schieten al laat ik ze omdat ik het zaad wil hebben. Wel haal ik de onderste bladeren allemaal weg als er nog iets zit. Zo maak je het onaantrekkelijk voor slakken die de nieuwe jonge zomerplanten maar wat graag lusten. Tussen dat nog staande groen voor zaad staan ondertussen naast de zomer planten, courgette, tomaat, spitskool en bonenook vervangers voor de sla. 

Spannend blijft het. Wat voor zomer krijgen we en wat voor mee eters komen op de planten af. Een buurman met 60 bonen planten heeft er nu nog zestien. Iets had honger.

Nee dan de andere oogst. Die maakt dat ik vrolijk wordt. Al laat ik de klaprozen nog even want ik wil de zaaddozen als sier en niet de bloemen die het op de vaas toch niet goed doen.

De rozen aan de boog zijn wel voor oogst. Samen met wat ander bloemen erbij en wat snijbiet vanwege de mooie stelen heb je dan zomaar een prachtig welriekend boeket op tafel.

Nee de vlekken op de tafel zijn niet van het boeket, ik moet iets aan het fineer doen maar ja wat?

Dan maar liever genieten van het landje. Er bloeit nog veel meer sommige laag bij de grond en anderen proberen de hemel te bestormen.

De naald van Cleopatra probeert waarschijnlijk zo in het oog te vallen bij de insecten. Gezien die kleine links is het gelukt. Lang leve de bevruchting.

Dat bevruchting op het landje werkt is te zien aan de Rode Elstar appel en de aardbeien.

De aardbeien zijn overigens dit jaar weer erg groot. Niet dat ik daar nu over klaag. 

Zo komt de zomer met warmte en overvloed aangevlogen. Oh ja vliegen. Nee lieveheersbeestjes die zijn ook in grote getallen aanwezig. Licht oranje met zwarte stipjes prachtig zijn ze. Nuttig ook want hun jonkies en zijzelf verorberen behoorlijk wat luizen. 

En met mijn hulptroepen aan het werk kan ik rustig huiswaarts gaan met mijn bakje aardbeien.

April plaatjes

Alweer mei en april is gevlogen. Overal komt nieuw leven uit de grond en ik ben er maar druk mee. 

Vandaar hoofdzakelijk plaatjes wat april betreft. De eerste uit begin april en de tweede uit eind april.

De tulpen die deze maand de hoofdrol hebben wat betreft kleur in de tuin zijn echte diva's. 

Ik heb een mix besteld bij Fluwel uit de kop van Noord Holland. Voor mijn ruige stukje ideaal. Plus keuze voor de vaas thuis. Ik denk dat ik volgend jaar gewoon weer zo'n pakket bestel. Deze tulpen blijven wel in de grond maar met mijn woelmuizen bestand zal er aardig wat in knaagdier magen verdwijnen. Die hebben immers de narcissen, die ze echt minder lekker vinden, ook al opgegeten. 

Het deel van de tuin dat voor mijn maag bestemd is begint ook te ontwaken. De fruitbomen bloeien of zijn daar al klaar mee. De eerste vruchten zijn te zien. Piepklein en knalhard, groene pakketjes vol belofte.

Verder heeft een rucola plant de winter overleeft, van de wilde rucola verwacht ik dat wel maar deze is een cadeautje. Hopelijk zet ze veel zaad en heb ik voor jaren voorraad. Of kan ze ruilen voor iets dat nog niet op mijn tuin staat.

De eerste groente piept ook boven de grond. Ik heb rijkelijk vroeg zomerwortels gezaaid. Op een bult compost omdat dat lijkt te werken bij andere volks tuiniers hier en met fleece erover om ze te beschermen tegen kou en beestjes. Elders heb ik een controle lijntje gezaaid en ik kan nu al vertellen dat daar nog 4 planten over zijn terwijl er onder het fleece veel meer plantjes zijn.

Ze zijn er zelfs dwars doorheen te zien. Wel jammer dat er nu mieren in getrokken zijn. Je ziet dat doordat er planten gaan kronkelen en geel worden. Iets in het mierenzuur dat mieren altijd afscheiden.

Ach dan is dat het vervolg experiment en ga ik koffie prut op de helft van de richel doen. Kijken of het verschil maakt.

Altijd wat op de tuin. Meestal echter wel leuk, goed, lekker en prima voor de ziel. Ook om te zien dat we niet alleen zijn op deze wereld.

Kas klaar, bijna lente. Het wordt druk.

Na lang wachten kwam eindelijk het nieuwe glas voor de kas binnen. 

Bijna 200 euro schade was er maar nu is alles hersteld en kan ik toch straks tomaten telen. De in de kas gezaaide raapsteeltjes hebben het helaas niet overleefd maar de sla die er nog stond lijkt deze open tijd niet erg te hebben gevonden. Sla is duidelijk een gewas van de koelere dagen.

In de extra bak binnen de kas heeft ook het overwinter spul geen schade. Naast schrik en kosten en pijn in de vingers vanwege het herplaatsen van het glas valt het mee.

Plus dat het nog net op tijd was voor de nieuwe koude periode die maart in zijn staart verborgen had.

Voor de koude had ik nog wat foto's gemaakt. Toen was het net lente.

Zeker in de kas met nu wel warmte en gele Forsythia op de achtergrond. 

De oude pruimenboom bloeit maar die is elk jaar vroeg. Er zal vast wel weer wat bevroren zijn. Het blijft spannend of we wel of niet pruimen krijgen.

En behalve de narcissen bloeien de eerste tulpen ook al.

Knal rood de eersten uit de mix. Met ordinair grote bloemen. Uitbundig dat zeker.

Nog even lui genieten voor het werk met zaaien, verspenen, oppotten en zo verder begint. April wordt vast veel drukker zodra er weer warmte komt.

Het had erger gekund

 Op het moment dat je nog even denkt rust te hebben gaat het zomaar keihard waaien.

Dat dan de troon om gaat is te verwachten. Het ding is oud en wankel en al bij mindere stormen om gegaan. Niets dat niet met wat schoren en dwars planken te herstellen is.

Al ziet het er niet zo fraai meer uit het zit nog net zo fijn als voorheen.

In januari zag het nog zo uit. Met op de voorgrond de nieuwe regenmeter. Ik verwachtte regen en geen storm.

Wat wel veel schade heeft waar ik droevig van ben is de kas. Nu is mijn kleine kas niet de enige kleine kas die nadat de wind er vat op kreeg geëxplodeerd is. Gedeeld leed is half leed. Maar toch.

Maar liefst 13 glasplaten lagen rondom verspreid in kleine stukjes. Dan kan je niet anders dan voorzichtig ruimen en nieuw glas bestellen en kas haakjes zodat de platen weer op elkaar aan kunnen sluiten. Die haakjes zijn zo klein dat je ze niet terug vind. Wel blijkt nogmaals dat mijn kas niet de enige met schade is. Zowel bij de bestelde haakjes als bij het glas lopen de levertijden op.

Niemand is gewond geraakt, alles is opgeruimd. Het nieuwe glas komt en als de troon geschilderd is valt het lapwerk niet meer zo op. Er zijn ergere dingen.

De palmkool ligt wel half om maar groeit gewoon verder en wordt binnenkort geoogst. Er komen al bloemknoppen en die eet ik alsof het broccoli is. Erg lekker.

Er bloeit nog meer op de tuin, de vroege sneeuwklokjes en de Helleborus kan zich zelfs in de bewondering van buurkat Sjimmy verheugen.

Kortom het is niet allemaal kommer en kwel. 

De lente komt steeds dichterbij. De tuinbonen zijn gelegd en ik verheug me op het nieuwe seizoen.

Winterwende

December en op de 21e is het eindelijk prachtig koud en zonnig weer. Hoog tijd om een paar foto's te maken en te genieten van de tuin.

Met de wintersport zon die alles fel uitlicht ziet het er veel vrolijker uit dan de afgelopen tijd die hoofdzakelijk zachtgrijs was.

De winter groenten doen hun best om te stralen en wat mij betreft is dat gelukt. Zelfs de grijze luis in de rode boerenkool is al bijna helemaal weg door de kou. Nu is min 7*C niet echt stevig maar het helpt wel tegen dergelijk ongedierte.

In de kas staat het noodwater ook meteen als warmte vasthouder dienst te doen. Dat er dan toch ijs in de gifgroene teil staat bewijst dat het aardig koud is geweest in de kas. Het is afwachten of de Agave in de extra binnenkas het overleeft heeft. Twee lagen maar de kas is niet verwarmd en of dit werkt zal de lente leren. De echte kou moet nog komen in februari ongeveer.

Het beetje rijp dat er nu is meldt slechts dat de winter is begonnen.

En het ijs in de regenmeter maakt duidelijk dat je altijd wel iets vergeet. Gelukkig is de boel niet geklapt. 

Wat volgend jaar gaat brengen geen idee maar de tuin is er klaar voor.

Op naar 2022.

Snipperdag

Nee geen vrije dag maar de dag dat de snippers aankomen.

Houtsnippers voor de paden vragen wij altijd aan bij de gemeente en dan weet je nooit wanneer ze komen en hoeveel je krijgt.

Ik had me in ieder geval ingesteld op ... we zien wel ergens in januari. Dat de berg er dan opeens begin november al ligt is even schrikken. 

Voor de aankomst van de nieuwe snippers viel het best nog mee met de paden.

Ze zijn echt nog niet in modder veranderd. Al ziet het er, als je dan begint met nieuwe snippers opbrengen, natuurlijk wel meteen zonniger uit.

En na de eerste laag is het verschil met het oude pad ook best duidelijk.

Voor en achter stuk van de volkstuin zijn nu gedaan.

Even uitrusten van best hard werken en genieten van de nevel die er hangt en de herfst zo aantrekkelijk maakt.

Bij de buurvrouw bloeit nog van alles. Hopelijk blijft de eerste nachtvorst nog weg.

Dan mezelf weer bijenkaar rapen, mijn rug vertellen dat het best goed gaat en op naar huis.

Weemoed

 Jawel het seizoen van de weemoed is aangebroken. Op de steeds zeldzamere mooie dagen is het wel genieten maar alles is duidelijk bezig met afbraak en her en der nog wat oogst. Natuurlijk zou je nu allerlei overwinter groenten moeten planten en voor mensen met een mooie moestuin is nu ook het moment om vaste en twee jarige planten te zetten. Oh ja fruitstruiken en bomen ook al nu aan de beurt om geplant te worden. Maar toch. De dagen worden korter en de herfst zet de zomer op non actief.

Het licht veranderd en in de roos zitten meer bottels dan knoppen.

Niet getreurd die weemoed ach wat moet je er mee. De oogst ziet er gewoon goed uit en er staat voldoende om het tot de eerste echte vorst eind november uit te zingen.

De pastinaak, een echte winter klant, moet nog met stokjes gemarkeerd zodat ik ze als straks het loof is afgestorven terug kan vinden. Daarna nog wat stro erop zodat ze bij vorst toch uit de grond te krijgen zijn.

De Spitskolen die vanaf het voorjaar keer op keer door mijn mee eters kort gemaakt werden komen nu toch. Dus dat is mee genomen. Zomerkolen in de herfst.

De pompoen is al aardig oranje maar ik laat ze nog even. Half oktober is vroeg genoeg om te oogsten en dan te kijken wat deze dikzak weegt. Altijd weer een klein feestje als het meer dan 13 kilo is. Dan snijden tot je een ons weegt en ongeveer 20 porties in de vriezer. Pompoen stoof tot april. Heerlijk en o zo verslavend.

De snijbiet in het nieuwe aardbeienbed is een nakomer uit het eerdere groentebed. Minder concurrentie heeft ze laten groeien dat wordt heel veel groene pasta met room, pijnpitten en knoflook. Heerlijk najaarseten dat de buik doet gloeien.

De Borlotti bonen tussen de mais moeten drogen maar met het natte herfstweer is dat wel een dingetje. Het zijn er niet genoeg om een maaltje te leveren dus volgend jaar weer Purple teepee bonen of iets dergelijks. Deze bonen dienen dan wel als decoratie voorlopig en misschien is er iemand aan wie ik ze als zaden kan schenken. Sperziebonen vind ik overigens lekkerder. Terug naar wat de boer al kent.

De roodlof in het nieuwe bed maakt prachtige kropjes. Die zijn straks vast lekker te combineren in een aardperen schotel met kaas en spekjes of zo.

Ook de groenlof in het nieuwe bed is goed gegroeid. Om maar niet te zeggen, enorm geworden. Normaal hebben mijn planten veel meer concurrentie die ze wat kleiner houdt. Klein is niet erg, de smaak is vaak intenser. 

In het diamant bed waar wel degelijk veel concurrentie was zijn de rode boerenkolen ( Redbor ) toch ook echte reuzen. Misschien was dit gewoon een goed jaar voor bladplanten.

2021 Blad jaar. Dan ben ik nu wel al nieuwsgierig naar wat 2022 zal worden. Tuinieren is en blijft vooruit zien. Of is het een geloof. Het geloof dat als je een piepklein zaadje in de grond stopt het een prachtige plant zal worden. 

Daarom staan er nu in de kas al kleine sla plantjes. In mijn ogen zijn dat grote kroppen sla dit voorjaar.

Echt wel, ik geloof het.