April doet wat ie wil.

April doet wat ie wil en dit jaar is dat warmte en vooral ook droogte onze kant op blazen.
Water is echter wat al dat jonge groen naast goede grond nodig heeft om te kunnen groeien. De tuinier daarentegen kan wel een zonnetje op de bol gebruiken. Dus is de overdag zon en in de nacht regen wens zo'n typische voorjaar vraag. Beste Weergoden hoort u mij? Nee dus.
Maar in de bedden staan wel jonge erwten, tuinbonen, bietjes en uien tussen de sla plantjes.
Ik sproei dus ondanks de compost mulch die het vocht in de bodem houdt toch. Deze droogte is teveel van het goede.

Mijn teelt techniek bestaat uit het laten opkomen van de sla in de eigen compost en dan waar nodig de sla weg oogsten om andere planten te zetten of zaaien. Tot nog toe werkt dat prima al kost het veel tijd. Vooral dat voorzichtig weg oogsten van de sla is tijdrovend. Zen dat wel.
Ondertussen zijn in de zaad trays de volgende set bietjes al bijna plant klaar en het zaad van kohlrabi en regenboog snijbiet zit erin. Die snijbiet heb ik wel als zelf-zaai spul al in de bedden maar verfrissing van het zaadgoed is een goed plan om de zoveel tijd. De nieuwe plantjes plan ik nu al door de winter om zo volgend jaar daar weer zaad van te hebben.

Oh ja er zit ook wat dille in de trays maar oud zaad komt niet zo goed op. Alweer blij met mijn teelt techniek want in de bedden komt de dille, die ik heb laten bloeien en zich uitzaaien, overal op.

In de kas ook die voorbereiding op groenten voor volgend jaar. De eerste sla begint te schieten zoals dat heet en ik laat ze. Straks als de bijtjes hun werk gedaan hebben gaan ze met zaad en al op de composthoop. Overigens is de grote bloeiende plant overwinterde eenjarige rucola en die bloemen leveren straks niet alleen zaad maar nu ook een lekkere snack en extra smaak in de sla. Ik mag dus niet alles op eten. Daar nodigt het wel toe uit.

De bijen die bij mij het meeste werk verrichten zijn de metsel bijen. Ze bevolken de insecten hotels boven mijn deur. Dat heeft ondertussen een slimme vogel ontdekt dus nu zit er dubbeltjes gaas voor.
Daar moeten de bijen nog wel aan wennen maar de eerste buisjes zitten alweer vol met bijen broed.
Die vogel heeft nog niet ontdekt hoe hier langs te komen. Hopen dat straks de jonge bijen wel ontdekken hoe ze erdoor kunnen.

Nu eind april bloeien de appels nadat de pruim en de peren ze voor gegaan zijn. Daar vliegen die bijen dus ook op. Mooi hoor hoe alles zo werkt in de natuur. Zelfs als ik als mens mij er tegenaan bemoeit heb.
Zo'n ander bemoei punt zijn mijn asperges. Die zitten in een verhoogd bed om ze boven de natte winterklei te houden en nu belonen ze mijn moeite door als groene speren tussen de vergeet-mij-nietjes omhoog te schieten. Heerlijk eigen asperges, vooral nu de asperge kevers ze nog niet ontdekt hebben.

Ik heb bij meer groenten en fruit bloeiende planten ertussen staan. Gewoon omdat ik dat fijn vind.
Geen idee of het iets voor of tegen het eetbare doet. Tulpen tussen de aardbeien bijvoorbeeld.
Twee hongerige planten naast elkaar, het lijkt elkaar niet te storen.

De paarse tulpen vallen niet zo op. Eerst bloeiden de roze witte die je beter zag.

En verder? De daslook bloeit volop dus zal binnenkort wel ondergronds gaan als ze hun zaad uitgeworpen hebben. Mooi is zo'n wit veld onder de oude perenboom. Misschien moet ik nog wat knollen opgraven voor later in de sla. Meestal vergeet ik dat als ik lekker aan het prutsten ben op de tuin.

Als ik er aan denk hoef ik in ieder geval niet bang te zijn dat ik teveel weg haal. Er groeit ondertussen heel veel.
Ik ben gewoon te coulant. Ze mogen opkomen waar ze willen, zoveel ze willen. Al worden ze in de paden en groentebedden weg geoogst. Die coulantie heb ik ook voor de vaste plant judaspenning. Een echte schaduw plant die vroeg bloeit. Geurt, ah als ik dat toch kon laten ruiken. En dan ook nog mooie zaaddozen maken. Of eigenlijk van die transparante zilveren vellen. Dus twee keer goed voor een boeket en fijn voor bijen. Dan kan het dus gebeuren dat ik er andere dingen voor op geef.
Zoals zitten.

Tot een volgende keer.

Even over slaan.

Even overslaan, nee niet dat ik niets gedaan heb op de tuin. Daar is echt veel te doen maar wat de blog betreft waren er gewoon even andere prioriteiten.
Wie in Corona tijden bestuurder is van een vereniging heeft het maar druk met uitzoeken hoe je verder moet. Wie er wel en wie er geen geld van je krijgt. Wie nog gezond is en wie extra aandacht nodig heeft. Dat viel dan gelukkig nog mee. Volksdansers hebben kennelijk weerstand. Het gaat goed met iedereen.
Wel klagen mensen over niet echt de deur uit kunnen. Dan ben ik blij met mijn landje. Als is het nu de drukke tijd er is tenminste een buitenruimte waar ik in mijn eentje mijzelf bezig kan houden.
Ruimen, herstellen, zaaien, verplanten, snoeien. Noem het maar op.

In februari was het nogal nat op de tuin en de beslissing om dan maar een gootje langs de fruitbomen te maken was snel genomen. Snel gegraven was het dan weer niet maar ach je blijft bezig.

Zoveel is er naast het snoeiwerk aan de bomen nog niet te doen in februari.
Behalve de tuinbonen leggen. Dan is maart een drukkere maand.

Kijken en genieten hoort daar ook bij. In deze maand bloeien de bollen.

En omdat de winter maar geen echte winter wilde worden bloeit er ook spul dat eigenlijk een zomer bloeier is. Eenjarig spul uit warmere streken is opeens twee jarig spul.
Zo kan het verkeren.

Traditioneel klaag ik als het warmer wordt ook altijd over slakken. Die zijn er dit jaar ook lekker vroeg bij en hebben alle sla uit het eenruiter bed op gegeten. Dan is het fijn dat de sla die als zaad in mijn compost zat op de bedden goed is opgekomen door het zachte weer. Je verliest iets en je krijgt er weer iets bij. Al heb ik dit tweetal toch maar verwijderd.

De fruitbomen bloeien. De pruim begon al vroeg en de stoofpeer kwam er eind maart ook bij.

Boven de pruim die geen vorstschade lijkt te hebben omdat de stuifmeel draden niet zwart zijn.
De peer eronder lijkt ook goed te gaan. Misschien dus toch later veel fruit. Dat zou mooi zijn.

De houtsnippers liggen ondertussen ook op de paden al waren ze wel laat dit jaar. Vaak zijn we in januari aan het zwoegen met kruiwagens vol. Deze keer was het eind maart. Een gegeven paard zeggen ze dan.... Met de lente zon van april licht het wel vrolijk op.

Met alle onzekerheden die we dit voorjaar met zijn allen voor de kiezen krijgen kan je wel wat vrolijkheid gebruiken.
Zo gaat het tuinieren gewoon door zolang we gezond blijven.
Thuis staan de tomaten op de vensterbank en in de koude bak komen de erwten en de reserve tuinbonen op. Volgende week maar eens kijken of mijn plugplantjes mevrouw nog open is en spits-kool plantjes heeft. Voor nu is het best....oh nee ik wil regen want het begint alweer aardig uit te drogen. Maar ja om even een ommetje te maken is die zon dan wel weer fijn en ik gun het mensen zonder tuin van harte. Die frisse neus in de zon.
Wat de toekomst brengt? Geen idee, maar mijn kapot gewaaide troon is hersteld. Een nieuw dak van riet deze keer zodat de wind er door kan. Zo is er telkens een oplossing en komt het wel weer goed.

Hou vol allemaal.

Oh ja er is iets mis gegaan met de foto's.

Als bijlage dan maar een paar.

Januari

Het nieuwe jaar is begonnen. 2020 mooi getal. Wel maf dat men dan meteen gaat steggelen over hoe je het uit moet spreken. Ik houd het lekker lui op twintig twintig.
Omdat januari zo als een nieuw begin voelt en ik ook maar een mens ben begin ik weer over het weer.
Nat, koud, soms warm, af en toe een zonnetje. Vorig jaar om deze tijd hadden we nog sneeuw.
De planten vinden het allemaal wel best en groeien al. De sla zaadjes in mijn compost hebben het naar hun zin en zijn aan de groei.

Moesbedden met sla strooisel

Wie goed kijkt ziet een groen waas over de grond. Tussen de sla staat ook nog mini snijbiet. Zo heb ik zonder bewust te zaaien het eerste spul al aan de groei. Er staat nog wilde kool, aanzienlijk kleiner dan verwacht. Een grote selder is druk aan de groei, de snijbiet doet het rustig aan en in het achterste bed staat het rijtje Mesclun sla nog pront overeind. Kortom toch nog redelijke winter oogst.

Rabarber komt al op

De eerste lente oogst doet al zijn best terwijl het in februari toch echt nog kan vriezen, of dooien. De rabarber trekt zich van dat gegeven niets aan en groeit. Ogen kost deze kleuren die zo onverwacht de grond uit komen.
Natuurlijk bloeit er ook al het een en ander. Sneeuwklokjes, Helleborus en madeliefjes doen hun best. Dat is niet te vroeg dat doen ze altijd in deze periode. Daar zijn ze voor geplant. 

Sneeuwklokje Giant

Helleborus aurientalis

Zo zie je toch altijd wat op de tuin en is er reden genoeg om er heen te moeten, mogen, willen.
Naast al het werk dat blijft, ook in de winter.

Paden klaar voor de volgende laag snippers

Werk zoals de paden bewerken zodat de nieuwe snippers daar straks op kunnen. Het onderste spul gebruik ik voor de borders omdat het een prima mulch is en de grond verrijkt. De rest gaat terug.
Zo zijn de paden wel modderiger nu maar ach. We lopen momenteel toch allemaal op laarzen omdat de boer met zijn trekker aan het werk is en overal modder achter laat.

Aardperen oogst tussen de palen begonnen.

Toch is het droger dan december zodat de oogst van de aardperen eindelijk op gang komt. Ze komen nu tenminste zonder kilo's klei de grond uit. Sommige zijn door de muizen en ratten gevonden en compleet uit gehold. Gelukkig hebben kleine beesten kleine magen dus is er nog genoeg voor mij over om uit te delen en zelf te eten.

Al begint voor veel mensen het tuinseizoen nog niet, op mijn landje is het volop bezig.

Voorbij de winter zonnewende

Als 21 december geweest is en de dagen weer gaan lengen begint het te kriebelen. De zaadjes voorraad wordt nagelopen. Wat heb ik nog, is dat nog goed, wil ik dat weer?
Dan volgt een lijst met wat er niet is maar wel weer moet komen. Paarse stam sperziebonen, helemaal op terwijl ze het goed doen en lekker zijn, dus moet er nieuw zaad komen.
En verder natuurlijk rondkijken wat wil ik nou volgend jaar nog.

In ieder geval de roos snoeien die nu te groot wordt maar dat komt in februari wel.

Op de december dagen dat je nog wat doen kan omdat het eindelijk eens niet regent. Ja dan ben je uiteraard op de tuin. Nu is het moment van vooruit werken zodat je in het nieuwe groeiseizoen het makkelijker hebt. Peuteren in borders en bedden om jonge grasplantjes en ander ongewenst spul te verwijderen. Nu ze zo klein zijn heb je ze er zo uit. Dat scheelt stevige ellende in 2020.
Plus dat iedere zichzelf respecterende no-dig ( spit-vrij ) tuinier een dikke compost laag op de groente bedden brengt. Eigen compost van eigen hoop uiteraard. Van de tuin voor de tuin. Een mooie kringloop.

Voor het aanbrengen wel de boel schonen. Dat wil zeggen onnodig en ongewenst groen eraf naar de nieuwe composthoop. De nog te oogsten planten, kolen en snijbiet en Mesclun sla krijgen gewoon allemaal een lekkere sjaal om hun nek. Vinden ze niet erg.

A hebben de al hoog opgeschoren boerenkolen er wel het minst mee. Die staan hoog boven alles te wachten op die eerste goede vorst die ze nog zoeter maakt. Fijn in een stamppot met wat chili peper. Winter fusion cooking bevalt me wel, maar ieder zijn ding en niet iedereen vindt boerenkool met chili lekker.
De andere kolen zullen nog langer staan want daar is het wachten op de bloei eind februari. Broccoli die geen broccoli is maar wel heerlijk smaakt. Wat ook heerlijk is is dat de 5 groente bedden die ik heb allemaal nu een laag van 5cm compost hebben. Nee dat spoelt niet uit. Compost doet dat niet het is een langzame voeding af gever gedurende het hele jaar. Plus een grondverbeteraar. De structuur van mijn zeeklei wordt elk jaar beter. Het blauw grijs veranderd in diep donker bruin.
Nu nog ontdekken hoe ik de boel in de kas op orde krijg.
Daar moet vanwege tomaten moeheid nog steeds elk jaar potgrond in. Komend seizoen wil ik proberen er een compostlaag over te doen en bokashi vocht. Dat zou een wondermiddel moeten zijn. Nou bestaan die niet maar allicht doet het iets. Probeer ik de hoeveelheid potgrond te minderen gewoon.

Voorlopig staat de sla voor dit voorjaar erin en die doet wat ze moet. Als de beestjes me niet voorzijn staat hier de eerste sla van 2020. Maart vermoed ik en anders april. Het hangt van de temperaturen af. Wel of niet een echte winter.

Op het hotbed of de eenruiter ligt de glasplaat al. Er zitten nog stekken bonenkruid in maar die verplaats ik nog wel. Helaas heb ik geen paardenmest meer maar als ik in plaats van in januari toch medio februari hier 4 jaargetijden sla in zaai komt het denk ik ook wel goed met de sla voor april en mei.
Dan moet ik alleen de paden nog verder uit krabben voor de nieuwe snippers komen en nog peren en appelbomen snoeien en gereedschap slijpen en ...joepie me niet vervelen.

2020 Wordt vast een mooi jaar.

 

Twee maanden

Oktober en november hebben zich aaneen geregen. Of is het geregend want het is behoorlijk nat geweest tot nog toe. Gelukkig wel met de nodige droge dagen ertussen om nog zonder kilo's klei aan de voeten door de tuin te gaan. Als de grond werken niet toelaat is er nog genoeg anders te doen.
Een rest pallethout is tot hekken verwerkt.

Het stuk bij de braam vervangt het hompel hekje en een laag hekje bij de peren beschermt mij hopelijk tegen alles weer lekker laten groeien. De zo ontstane jungle op het pad heeft me nu een paar keer getackeld. En natuurlijk wil ik altijd iets beter het volgend jaar. Gelukkig lukt dat nooit anders zou ik me al snel vervelen.

En zo ga je door de tijd heen. De pompoen in oktober en niet erg veel verandering in november. Zou het aan mij liggen? Volgend jaar... oh ja beter natuurlijk. De fleece eromheen is alleen maar om te beschermen als er nachtvorst voorspeld is. Ik blijf optimistisch.
Dan doet de boerenkool het beter.

Maar ja die is nog lang niet voor de oogst bestemd.

Wel voor de oogst, om stormschade aan de poort te voorkomen, is de klimroos. Boven de gesnoeide roos al is ze net zoals alle vaste planten op de tuin nog erg groen. De planten laten zich niet opjagen door de winter dit jaar. Al tonen sommigen een herfst kleur die vroeger niet zo tot zijn recht kwam.

Daar kan ik dan weer erg van snoepen met mijn ogen. Mijn geest wil ook wat.

Helaas willen de vogels ook het nodige. Ze hebben ontdekt waar voedsel zit en het insecten hotel is geplunderd. Zo gaat dat als je als mens denkt de natuur te kunnen regelen. Kijken of er toch nog metsel bijen overleefd hebben en volgend jaar terug komen. Mijn winterklus is dan wel er een beschermend gaas voor te zetten.

Wat betreft de moesbedden veranderd er niet zoveel. De zon staat wat lager maar het levert nog steeds eten. Twee maaltjes per week voldoet voor een hobby teler. Bovendien zijn mijn aardbeien nog steeds in de war en maken vruchten. Ik had zelfs een rijpe aardbei. Verrassing snoep in november.

De botanische narcissen komen al boven. Raar hoor het gevoel dat de herfst nog lang niet over is en tegelijk de lente weer begint. Er hoort toch echt nog winter tussen. Dan is het nu kale bed van de asperges weer gerust stellend. Netjes eerst herfst.

En dan de winter stand met het gaas weer omlaag.

Een tuin. Wat kan het je bezig houden al dat groene leven. Winter... klaar? Nooit! Gelukkig maar.

Eindelijk nat

Na al die droge dagen met af en toe een plensbui was de grond lang droog. Na de laatste paar zware buien is het eindelijk dieper nat. Het bed voor, waar de Crocosmea zwaar de overhand had gekregen, heb ik eerder al uit vrij gemaakt. Nu met het natte weer kon eindelijk het vervangende spul de grond in. Het ziet er nog wel wat leeg uit maar als dit allemaal aanslaat dan wordt het weer Gery-aans groen.

Er lag een tak langs dit bed maar die was ondertussen weggerot. Dan komt het goed uit dat buren een afvalcontainer hebben staan waar ik wat stroken beton uit kon nemen. Zit de boel weer strak in het pak.
Nu ik toch bezig was heb ik maar meteen alle bloemperken aan gepakt. Te grote planten gesplitst en gedeeld met buren en vrienden. Een paadje van nog meer rest betontegels bij de braam en het is wat ik dan Winterklaar noem. Het kan dus voor de winter nog even weer vast groeien en zo versterkt de winter in.

De groente planten leveren nog steeds eetbaars. Maar er is duidelijk minder werk aan. Wat oogsten, wat ruimen, een beetje trutten hier, een beetje trutten daar. Meteen te merken aan mijn gewicht. In deze tijd word ik weer wat zwaarder. Spek voor de winter, word ik zelf dus ook Winterklaar.

De buiten tomaten heb ik ondertussen weg gehaald. Ze waren ziek. Niet de gevreesde tomatenziekte maar grijze schimmel en dan rijpt de boel toch niet meer door zo laat in het jaar. Die paar tomaten die iets van een blosje hadden liggen nu in de vensterbank rood te worden. Dan doen de snij bonen het beter. Ze bloeien nog en er komen nog steeds bonen aan.

Wat het fruit aan gaat eet ik me ongans. De druif heeft om en om rijpe trossen en de Conference peer levert ook telkens massa's peren. Zelfs de aardbei probeert nog iets aan vruchtjes te geven. Als we nog wat warm weer krijgen zullen ze zelfs eetbaar worden.

Val peren met vraatschade gaan op de compost de rest mee naar huis.

Aan de Pattison zit nog oogst, die witgele UFO en de pompoen begint met vlekjes lichter groen. Eigenlijk had deze al verder rijp moeten zijn maar moeder natuur had er even geen zin in. Gaat deze dikkerd het inderdaad redden? Geen idee, het kan nog steeds alle kanten op.

In de kas loopt het ook naar het eind van de zomer spullen. Nog wat komkommer. Aan de kaal gehaalde tomaten nog wat vruchtjes die allicht nog rijpen voor ik de planten definitief eruit gooi.
Hopen dat de gezaaide spinazie dan nog komt en ik er niet op ga staan.

Terwijl er weer een hoosbui over jaagt wacht ik nog even in mijn schuurtje. Als het droog is kan ik op naar huis met weer een fiets die zwaar van de oogst is.