Oogsten is ook werk

Al weer een tijdje is de oogst van de vruchtplanten overdonderend.
De tomatenplanten zakken of onder hun gewicht in elkaar als ik niet oppas en andere hebben natuurlijk gewoon last van tomatenziekte doordat ik ze te nat maakte en de regen van begin deze maand toch vol naar binnen kwam. Dan maar de boel nomaals opbinden en redden wat er te redden valt.

Dat betekent wel dat je aan het oogsten slaat, soms ook de groene tomaten. Die rijpen nog wel door op de vensterbank maar als ze dat niet doen, ach dan gaan ze gewoon in de chutney.
Samen met rode tomaten en rode uien die dit jaar groot geworden zijn.

Heerlijk met Ras al Hanout kruiden, appelazijn en nog wat paprika. Dat is weer weken genieten na al het werk wat het met zich mee brengt.

En steeds komt er nieuw materiaal wat bijna of geheel oogstrijp is en verwerkt moet worden. De augurken worden home made Pickles. Het fruit verandert in Bramenjam, Bessenjam, Bessengelei, Zwartebessensaus, Rumbramenjam, al teel ik geen rum maar wie weet leer ik het nog eens maken. Rumtopf dat maak ik wel elk jaar. De zomer in een glas vangen is dat. Plus genoeg mooi fruit voor diverse kerstcake. Kortom de voorraadkast vult aardig.

Langzaam aan gaan de peren, appels en druiven richting hun hoogtepunt. Hoezo luie nazomer, ik kook me een slag in de rondte. Het is maar goed dat ik het leuk vind.

Wat nog wel even op zich laat wachten zijn de pompoenen.
Ze slierten zich overal heen en over maar de vruchten zijn nog echte groentjes. De Buckskin pompoen is zelfs nog heel pril. Maar iets is beter dan niets.

Dan zijn hun familieleden de courgettes er sneller bij. Die blijven nieuwe vruchten geven met soms een weekje pauze. Ik oogst de Tondo de Nice als ze zo groot zijn als een tennisbal dan kan je alles ervan eten en is het heerlijk zacht. Mooi voor pasta samen met die overvloed aan tomaten.

En terwijl ik voort ploeter met een glimlach op mijn gezicht houden de kikkers al mijn bewegingen in de gaten. Kikkerbilletjes oogsten lijkt me echter niets dus ze zijn veilig maar weten het nog niet.

Wel verander ik met veel kabaal het gras bij de fruitbomen nog in een biljartlaken voor even. Niet dat ik van een strak grasveld houd maar soms is zo rondrennen met een herrie machine best leuk en het gras kan weer op de composthoop of dient als mulch want ook dat is oogsten. Niets gaat verloren als het even kan. Daar ben ik dan toch welhaast net zo streng in als dat strakke grasveld glad is.

Even bewijzen dat Dahlia Arabian Night het echt gered heeft ondanks al de vraatschade door slakken. De natuurlijke voedselrijke chaos voor de schuur nog snel in ogenschouw nemen en dan is het weer mooi geweest.
Tijd voor de rest van de dag. Of gewoon thuis op de bank een kopje koffie.