Juli

Ondertussen is het juli en komt het fruit bij bakken van de struiken. Ik sta bijna wekelijks in de grote gamel jam aan te roeren. Aardbeien, die tijd is nu weer voorbij. Zoals aan het bed te zien is. Schoon en geknipt om gezond nieuw blad te krijgen en minder uitlopers zodat de aardbeien volgend jaar weer goed produceren.

Taybery idem dito, voorbij en de oude takken eruit gesnoeid en de nieuwe uitlopers weer aangebonden. Rode, witte en zwarte bessen soms vermengd met frambozen. Ook jam, saus en natuurlijk tussendoor in de rumtopf. Deze blijf ik het hele fruit jaar aan vullen met fruit en rum en suiker zodat er met Kerst een lekkere Kerst-cake gemaakt kan worden. Nu zijn de eerste bramen geoogst. Nog niet helemaal zoet maar die vroege zure vruchten dienen voor bramen ketchup.

Het houdt me zeker van de straat.

Natuurlijk vraagt de rest van het landje ook aandacht en geeft daarvoor lekkers terug.

Juli is eigenlijk een soort tweede mei omdat je nu meer winter planten moet regelen om de variatie aan groenten gaande te houden. De winterprei is uitgepoot en de eerste knolselderie staat op de laatste plek om nu echt groot te groeien.

De sla die ik laat schieten om zaad te krijgen moet eigenlijk geruimd om nog meer snijbiet te kunnen planten maar ze zijn nog niet zover.

De bonen aan het rek hebben daardoor wel meer last van slakken en sprinkhanen maar hopelijk komt het goed. Overigens was de winter dit jaar zo zacht dat de snijbonen opeens toch echt een vaste plant geworden zijn en op de oude plek groeit en bloeit nu een enorme bos. Ik laat het zo want waar ze staan zitten ze niet echt in de weg.

En ze doen het goed.

Overigens is groente niet het enige dat bloeit en boeit.

De daglelie is ook lekker in de sla. De bloembladen zijn zacht zoet. De vaste Lathyrus en de Verbena verwennen de insecten die ik op de tuin wil hebben en leveren bloemen op de vaas.

Andere genoegens van deze tijd zijn de wortels die soms denken dat ze een kip zijn.

De pompoen die op verovertocht over de compost bak gaat en al een mini vrucht heeft.

De spitskool die ondanks koolwitjes nu groot genoeg is om een maaltijd voor 2 te leveren.

En als het te warm wordt even neerzijgen op de troon met schaduw dakje.

Overigens ben ik niet de enige die soms even neerploft.

Als het maar hoog boven de buurkat uitsteekt dan ploffen de zwaluw kinderen er wel neer.

Leuk dat kwetterende jonge spul en knap zoals de ouders met hoge snelheid in het voorbij gaan ze voeren.

Zomer op het landje. Druk maar ook heerlijk.

Joechei het is mei

Je moet iets om vrolijkheid op te wekken in deze tijd. Met Covid 19 die ons aan banden legt en een lente zo droog dat de honden er geen brood van lusten.

Maar als ik eerlijk ben valt het wel mee. Mijn landje ligt in een van de diepere delen van Nederland dus een vocht tekort komt bij ons als laatste aan. En als bijna 60 jarige met een volkstuin heb ik een prima isolatie plek. Ook al krijg je misschien wel eerder last van je rug met zo'n tuintje waar altijd wel iets te doen is.

Het water geven kan dankzij de pomp van de boer tenminste nog gewoon doorgaan.

Er bloeit van alles zoals de braam in roze en de mispel in wit.

Met hopelijk als resultaat straks vruchten net als bij de stoofpeer waar ondertussen het toekomst fruit al pront overeind staat.

De overvloed van sla begin ik nu langzaam aan te oogsten en naar de compost te brengen. Nu midden mei er is komt de tijd voor de vervolg oogst. Onder het dunne reepje fleece komt hopelijk toch later nog wat pastinaak boven en op het nu plantvrije stuk komen straks de kohlrabi te staan die nu nog als gevangenen in de kooi zitten.

We zijn onschuldig! Ja maar de dikke duif kan zo niet bij jullie komen.

Dikke duiven kunnen namelijk niet lezen dus dat ik nu Hi , don't op de schuur heb staan is meer voor de mens bedoelt. Hallo, doe niet... te druk of te veel of zo moeilijk of nou ja vul zelf maar in.

Misschien kunnen andere vreetbeesten die bijvoorbeeld mijn oster rettich aan knagen het lezen. Gelukkig zit er genoeg aan deze toch al 3cm dikke zacht smakende familie van de radijs.

Zo gaat het leven op de volkstuin zijn gang. Je deelt met de natuur, soms heb je alles voor jezelf en soms ben je alles aan de beestjes kwijt. De buxus achter de compostbak was compleet kaal en nu de mezen geen interesse voor rupsen meer vertoonden heb ik de struik maar naar de afvalberg gebracht. Mijn werk/opslag plek is nu wat ruimer maar de egel heeft opeens een huis in de volle zon. Al werpt de nieuwe pallet iets schaduw. Dat dan weer wel. Je doet iets en meteen valt de boel ernaast in elkaar dus doe je nog iets en helpt dat weer een beetje mee. Toch ga ik maar na denken over waar het egel huis heen kan

De compost viel gelukkig niet eruit dus nu kan dat er ook weer tegen. Of... zal ik dan nu ook de midden wand, hier rechts, maar proberen te vervangen...

Altijd maar doen. Er verandert inderdaad weinig zo op de tuin. Al groeit het in het voorjaar wel vrolijk er op los en gaat er van alles bloeien.

Had ik niet iets van genieten gezegd. Ja ook alweer hetzelfde liedje. Joechei het is in de mei.

April doet wat ie wil.

April doet wat ie wil en dit jaar is dat warmte en vooral ook droogte onze kant op blazen.
Water is echter wat al dat jonge groen naast goede grond nodig heeft om te kunnen groeien. De tuinier daarentegen kan wel een zonnetje op de bol gebruiken. Dus is de overdag zon en in de nacht regen wens zo'n typische voorjaar vraag. Beste Weergoden hoort u mij? Nee dus.
Maar in de bedden staan wel jonge erwten, tuinbonen, bietjes en uien tussen de sla plantjes.
Ik sproei dus ondanks de compost mulch die het vocht in de bodem houdt toch. Deze droogte is teveel van het goede.

Mijn teelt techniek bestaat uit het laten opkomen van de sla in de eigen compost en dan waar nodig de sla weg oogsten om andere planten te zetten of zaaien. Tot nog toe werkt dat prima al kost het veel tijd. Vooral dat voorzichtig weg oogsten van de sla is tijdrovend. Zen dat wel.
Ondertussen zijn in de zaad trays de volgende set bietjes al bijna plant klaar en het zaad van kohlrabi en regenboog snijbiet zit erin. Die snijbiet heb ik wel als zelf-zaai spul al in de bedden maar verfrissing van het zaadgoed is een goed plan om de zoveel tijd. De nieuwe plantjes plan ik nu al door de winter om zo volgend jaar daar weer zaad van te hebben.

Oh ja er zit ook wat dille in de trays maar oud zaad komt niet zo goed op. Alweer blij met mijn teelt techniek want in de bedden komt de dille, die ik heb laten bloeien en zich uitzaaien, overal op.

In de kas ook die voorbereiding op groenten voor volgend jaar. De eerste sla begint te schieten zoals dat heet en ik laat ze. Straks als de bijtjes hun werk gedaan hebben gaan ze met zaad en al op de composthoop. Overigens is de grote bloeiende plant overwinterde eenjarige rucola en die bloemen leveren straks niet alleen zaad maar nu ook een lekkere snack en extra smaak in de sla. Ik mag dus niet alles op eten. Daar nodigt het wel toe uit.

De bijen die bij mij het meeste werk verrichten zijn de metsel bijen. Ze bevolken de insecten hotels boven mijn deur. Dat heeft ondertussen een slimme vogel ontdekt dus nu zit er dubbeltjes gaas voor.
Daar moeten de bijen nog wel aan wennen maar de eerste buisjes zitten alweer vol met bijen broed.
Die vogel heeft nog niet ontdekt hoe hier langs te komen. Hopen dat straks de jonge bijen wel ontdekken hoe ze erdoor kunnen.

Nu eind april bloeien de appels nadat de pruim en de peren ze voor gegaan zijn. Daar vliegen die bijen dus ook op. Mooi hoor hoe alles zo werkt in de natuur. Zelfs als ik als mens mij er tegenaan bemoeit heb.
Zo'n ander bemoei punt zijn mijn asperges. Die zitten in een verhoogd bed om ze boven de natte winterklei te houden en nu belonen ze mijn moeite door als groene speren tussen de vergeet-mij-nietjes omhoog te schieten. Heerlijk eigen asperges, vooral nu de asperge kevers ze nog niet ontdekt hebben.

Ik heb bij meer groenten en fruit bloeiende planten ertussen staan. Gewoon omdat ik dat fijn vind.
Geen idee of het iets voor of tegen het eetbare doet. Tulpen tussen de aardbeien bijvoorbeeld.
Twee hongerige planten naast elkaar, het lijkt elkaar niet te storen.

De paarse tulpen vallen niet zo op. Eerst bloeiden de roze witte die je beter zag.

En verder? De daslook bloeit volop dus zal binnenkort wel ondergronds gaan als ze hun zaad uitgeworpen hebben. Mooi is zo'n wit veld onder de oude perenboom. Misschien moet ik nog wat knollen opgraven voor later in de sla. Meestal vergeet ik dat als ik lekker aan het prutsten ben op de tuin.

Als ik er aan denk hoef ik in ieder geval niet bang te zijn dat ik teveel weg haal. Er groeit ondertussen heel veel.
Ik ben gewoon te coulant. Ze mogen opkomen waar ze willen, zoveel ze willen. Al worden ze in de paden en groentebedden weg geoogst. Die coulantie heb ik ook voor de vaste plant judaspenning. Een echte schaduw plant die vroeg bloeit. Geurt, ah als ik dat toch kon laten ruiken. En dan ook nog mooie zaaddozen maken. Of eigenlijk van die transparante zilveren vellen. Dus twee keer goed voor een boeket en fijn voor bijen. Dan kan het dus gebeuren dat ik er andere dingen voor op geef.
Zoals zitten.

Tot een volgende keer.

Even over slaan.

Even overslaan, nee niet dat ik niets gedaan heb op de tuin. Daar is echt veel te doen maar wat de blog betreft waren er gewoon even andere prioriteiten.
Wie in Corona tijden bestuurder is van een vereniging heeft het maar druk met uitzoeken hoe je verder moet. Wie er wel en wie er geen geld van je krijgt. Wie nog gezond is en wie extra aandacht nodig heeft. Dat viel dan gelukkig nog mee. Volksdansers hebben kennelijk weerstand. Het gaat goed met iedereen.
Wel klagen mensen over niet echt de deur uit kunnen. Dan ben ik blij met mijn landje. Als is het nu de drukke tijd er is tenminste een buitenruimte waar ik in mijn eentje mijzelf bezig kan houden.
Ruimen, herstellen, zaaien, verplanten, snoeien. Noem het maar op.

In februari was het nogal nat op de tuin en de beslissing om dan maar een gootje langs de fruitbomen te maken was snel genomen. Snel gegraven was het dan weer niet maar ach je blijft bezig.

Zoveel is er naast het snoeiwerk aan de bomen nog niet te doen in februari.
Behalve de tuinbonen leggen. Dan is maart een drukkere maand.

Kijken en genieten hoort daar ook bij. In deze maand bloeien de bollen.

En omdat de winter maar geen echte winter wilde worden bloeit er ook spul dat eigenlijk een zomer bloeier is. Eenjarig spul uit warmere streken is opeens twee jarig spul.
Zo kan het verkeren.

Traditioneel klaag ik als het warmer wordt ook altijd over slakken. Die zijn er dit jaar ook lekker vroeg bij en hebben alle sla uit het eenruiter bed op gegeten. Dan is het fijn dat de sla die als zaad in mijn compost zat op de bedden goed is opgekomen door het zachte weer. Je verliest iets en je krijgt er weer iets bij. Al heb ik dit tweetal toch maar verwijderd.

De fruitbomen bloeien. De pruim begon al vroeg en de stoofpeer kwam er eind maart ook bij.

Boven de pruim die geen vorstschade lijkt te hebben omdat de stuifmeel draden niet zwart zijn.
De peer eronder lijkt ook goed te gaan. Misschien dus toch later veel fruit. Dat zou mooi zijn.

De houtsnippers liggen ondertussen ook op de paden al waren ze wel laat dit jaar. Vaak zijn we in januari aan het zwoegen met kruiwagens vol. Deze keer was het eind maart. Een gegeven paard zeggen ze dan.... Met de lente zon van april licht het wel vrolijk op.

Met alle onzekerheden die we dit voorjaar met zijn allen voor de kiezen krijgen kan je wel wat vrolijkheid gebruiken.
Zo gaat het tuinieren gewoon door zolang we gezond blijven.
Thuis staan de tomaten op de vensterbank en in de koude bak komen de erwten en de reserve tuinbonen op. Volgende week maar eens kijken of mijn plugplantjes mevrouw nog open is en spits-kool plantjes heeft. Voor nu is het best....oh nee ik wil regen want het begint alweer aardig uit te drogen. Maar ja om even een ommetje te maken is die zon dan wel weer fijn en ik gun het mensen zonder tuin van harte. Die frisse neus in de zon.
Wat de toekomst brengt? Geen idee, maar mijn kapot gewaaide troon is hersteld. Een nieuw dak van riet deze keer zodat de wind er door kan. Zo is er telkens een oplossing en komt het wel weer goed.

Hou vol allemaal.

Oh ja er is iets mis gegaan met de foto's.

Als bijlage dan maar een paar.

Januari

Het nieuwe jaar is begonnen. 2020 mooi getal. Wel maf dat men dan meteen gaat steggelen over hoe je het uit moet spreken. Ik houd het lekker lui op twintig twintig.
Omdat januari zo als een nieuw begin voelt en ik ook maar een mens ben begin ik weer over het weer.
Nat, koud, soms warm, af en toe een zonnetje. Vorig jaar om deze tijd hadden we nog sneeuw.
De planten vinden het allemaal wel best en groeien al. De sla zaadjes in mijn compost hebben het naar hun zin en zijn aan de groei.

Moesbedden met sla strooisel

Wie goed kijkt ziet een groen waas over de grond. Tussen de sla staat ook nog mini snijbiet. Zo heb ik zonder bewust te zaaien het eerste spul al aan de groei. Er staat nog wilde kool, aanzienlijk kleiner dan verwacht. Een grote selder is druk aan de groei, de snijbiet doet het rustig aan en in het achterste bed staat het rijtje Mesclun sla nog pront overeind. Kortom toch nog redelijke winter oogst.

Rabarber komt al op

De eerste lente oogst doet al zijn best terwijl het in februari toch echt nog kan vriezen, of dooien. De rabarber trekt zich van dat gegeven niets aan en groeit. Ogen kost deze kleuren die zo onverwacht de grond uit komen.
Natuurlijk bloeit er ook al het een en ander. Sneeuwklokjes, Helleborus en madeliefjes doen hun best. Dat is niet te vroeg dat doen ze altijd in deze periode. Daar zijn ze voor geplant. 

Sneeuwklokje Giant

Helleborus aurientalis

Zo zie je toch altijd wat op de tuin en is er reden genoeg om er heen te moeten, mogen, willen.
Naast al het werk dat blijft, ook in de winter.

Paden klaar voor de volgende laag snippers

Werk zoals de paden bewerken zodat de nieuwe snippers daar straks op kunnen. Het onderste spul gebruik ik voor de borders omdat het een prima mulch is en de grond verrijkt. De rest gaat terug.
Zo zijn de paden wel modderiger nu maar ach. We lopen momenteel toch allemaal op laarzen omdat de boer met zijn trekker aan het werk is en overal modder achter laat.

Aardperen oogst tussen de palen begonnen.

Toch is het droger dan december zodat de oogst van de aardperen eindelijk op gang komt. Ze komen nu tenminste zonder kilo's klei de grond uit. Sommige zijn door de muizen en ratten gevonden en compleet uit gehold. Gelukkig hebben kleine beesten kleine magen dus is er nog genoeg voor mij over om uit te delen en zelf te eten.

Al begint voor veel mensen het tuinseizoen nog niet, op mijn landje is het volop bezig.

Voorbij de winter zonnewende

Als 21 december geweest is en de dagen weer gaan lengen begint het te kriebelen. De zaadjes voorraad wordt nagelopen. Wat heb ik nog, is dat nog goed, wil ik dat weer?
Dan volgt een lijst met wat er niet is maar wel weer moet komen. Paarse stam sperziebonen, helemaal op terwijl ze het goed doen en lekker zijn, dus moet er nieuw zaad komen.
En verder natuurlijk rondkijken wat wil ik nou volgend jaar nog.

In ieder geval de roos snoeien die nu te groot wordt maar dat komt in februari wel.

Op de december dagen dat je nog wat doen kan omdat het eindelijk eens niet regent. Ja dan ben je uiteraard op de tuin. Nu is het moment van vooruit werken zodat je in het nieuwe groeiseizoen het makkelijker hebt. Peuteren in borders en bedden om jonge grasplantjes en ander ongewenst spul te verwijderen. Nu ze zo klein zijn heb je ze er zo uit. Dat scheelt stevige ellende in 2020.
Plus dat iedere zichzelf respecterende no-dig ( spit-vrij ) tuinier een dikke compost laag op de groente bedden brengt. Eigen compost van eigen hoop uiteraard. Van de tuin voor de tuin. Een mooie kringloop.

Voor het aanbrengen wel de boel schonen. Dat wil zeggen onnodig en ongewenst groen eraf naar de nieuwe composthoop. De nog te oogsten planten, kolen en snijbiet en Mesclun sla krijgen gewoon allemaal een lekkere sjaal om hun nek. Vinden ze niet erg.

A hebben de al hoog opgeschoren boerenkolen er wel het minst mee. Die staan hoog boven alles te wachten op die eerste goede vorst die ze nog zoeter maakt. Fijn in een stamppot met wat chili peper. Winter fusion cooking bevalt me wel, maar ieder zijn ding en niet iedereen vindt boerenkool met chili lekker.
De andere kolen zullen nog langer staan want daar is het wachten op de bloei eind februari. Broccoli die geen broccoli is maar wel heerlijk smaakt. Wat ook heerlijk is is dat de 5 groente bedden die ik heb allemaal nu een laag van 5cm compost hebben. Nee dat spoelt niet uit. Compost doet dat niet het is een langzame voeding af gever gedurende het hele jaar. Plus een grondverbeteraar. De structuur van mijn zeeklei wordt elk jaar beter. Het blauw grijs veranderd in diep donker bruin.
Nu nog ontdekken hoe ik de boel in de kas op orde krijg.
Daar moet vanwege tomaten moeheid nog steeds elk jaar potgrond in. Komend seizoen wil ik proberen er een compostlaag over te doen en bokashi vocht. Dat zou een wondermiddel moeten zijn. Nou bestaan die niet maar allicht doet het iets. Probeer ik de hoeveelheid potgrond te minderen gewoon.

Voorlopig staat de sla voor dit voorjaar erin en die doet wat ze moet. Als de beestjes me niet voorzijn staat hier de eerste sla van 2020. Maart vermoed ik en anders april. Het hangt van de temperaturen af. Wel of niet een echte winter.

Op het hotbed of de eenruiter ligt de glasplaat al. Er zitten nog stekken bonenkruid in maar die verplaats ik nog wel. Helaas heb ik geen paardenmest meer maar als ik in plaats van in januari toch medio februari hier 4 jaargetijden sla in zaai komt het denk ik ook wel goed met de sla voor april en mei.
Dan moet ik alleen de paden nog verder uit krabben voor de nieuwe snippers komen en nog peren en appelbomen snoeien en gereedschap slijpen en ...joepie me niet vervelen.

2020 Wordt vast een mooi jaar.