Nog even 8e maand.

Augustus duurt niet lang meer. De pottentuin is op haar hoogtepunt. Simpel genieten en oogsten en toch ook denken over later dit jaar. Tuinieren is nu eenmaal altijd vooruit zien.

De pluk bloementuin vind ik allang een succes. Al ga ik de Zinnia vervangen door een Chrysant. Zo gaat het richting nog wat bloemen voor de herfst.

De Dahlia doen het nog steeds prima.

Dit is de Dahlia van Anne die iemand op haar oude landje uit de grond getrokken had maar toen niet mee genomen omdat ze gebroken was. De nog bijna goede knol met stukje steel bleek voldoende levenskracht te hebben om het weer een jaar te doen.

Andere bloemen maar dan voor toekomstig eten. Courgette en Snijboon doen hun best.

De tomaten die voor balkon en buiten gedacht zijn blijven leveren maar de kas kers tomaat heeft moeite. Je wint wat en je verliest wat. Al kan de tomaat met een warm najaar best nog wat rijpe vruchten geven.

Voorlopig ben ik nog steeds tevreden maar wel zoekend naar een groter stukje land. Wat dat gaat brengen zal de toekomst moeten vertellen. Ik ga mijn tomaten zometeen in een lekkere pasta verwerken.

8e maand

Augustus is begonnen. Zou het nu dan heet en droog worden? Tot nog toe heb ik geluk gehad wat betreft het water geven. Een beetje meer zon zou toch wel fijn geweest zijn.

De planten in de potten groeien gestaag en over ziektes heb ik nog niet te klagen. De eerste valse meeldauw bij een courgette maar dat was snel weg geknipt. Over knippen gesproken, de bloemen in de bakken doen het fantastisch. Elke week zijn er Dahlia voor een vaasje en bergen andere bloemen.

Over de Courgette ook geen klagen, nu ze bij de achterdeur in bak staat kan ik elke dag even kijken of ik met mijn kwastje een bloem moet bestuiven. Het lijkt erop dat ik beter bestuif dan de bijen. 

Mooi zijn ze ook nog eens en eetbaar maar die moeite neem ik niet. Dit is een mannelijke bloem, de dames hebben een vrucht aanzet onder de bloem en een dik bolletje geel in het hart in plaats van deze poeder dons.

De overvloed is echt begonnen. Al is het nog te weinig om weg te geven. Courgette, gewone tomaat en kers tomaat, een niet bevruchte courgette die wel eetbaar is en zaadpeulen van paarse rettich.  Die zijn milder van smaak en lekker in de sla (zolang ze knapperig groen zijn). Je kan dit ook laten gebeuren bij radijsjes, mildere smaak en meer, veel meer, oogst terwijl je maar 1 plant nodig hebt.

De Ushiki Kuri pompoen heeft haar eerste pompoen gemaakt.

Het verbaasde me dat ze maar 1 vrucht aan de plant lijkt te willen, de andere zijn er allemaal afgevallen. Vertelt een moes tuin vriendin dat dat altijd zo is bij haar. Apart, maar die ene ga ik wel met veel plezier groter zien worden hoop ik.

Augustus is begonnen, hoog zomer. Nu nog er aan denken dat in de tuin een mens ook kan zitten en niet constant hoeft te doen.

7e maand

Juli is gekomen met wat meer warmte en dat merk je meteen aan de beestjes in de tuin.

Vooral de oude appelboom moet het ontgelden. Stek is ze na 30 jaar niet echt en zonder weerstand neemt het kaan volk zijn intrede. Al een paar jaar borstel ik wollige luis van de stam en een keer heb ik drastisch gesnoeid om het meeste eruit te krijgen. Snoeien doet groeien en de boom reageerde goed maar de beestjes hebben grip.

Links een gezonde tak en rechts een die vol zit met ongewenste gasten. Het is niet anders en ik ben weer met de harde borstel door de boom gegaan, een vies klusje. Appels komen er ook dit jaar niet maar de boom heeft mooi gebloeid en dat is ook iets waard.

Wat betreft de potten is het slakken festijn minder erg geworden. Niet alles is kommer en kwel bij het groenten telen.

Tot mijn verbazing doen zelfs de tomaten het best goed. In de halfschaduw en met de regen en de kou verwachtte ik eigenlijk problemen. Niet dus. 

De eerste courgette is geoogst. De peultjes zijn op en ik moet de planten er nog uit knippen. Mooi voor de composthoop. Oh ja die camping smoking streep op de bak is de koperband die A aan me gegeven heeft. Werkt het echt? Af en toe heb ik nog slakken in de bak dus die zijn er toch echt overheen geklommen. 

In de andere potten groeit en doet het ook zijn best en de 2 pompoenen in de grijze bak beginnen hun verover tocht door de andere planten. 

De plukbloemen tuin levert nu veel nieuwe bloemen voor mijn mini vaasjes.

Kortom het is nog steeds heel erg wennen, na de echte moestuin, maar dit is een leuk alternatief zo bij huis.

Juni, zou het eindelijk minder nat en koud worden?

Rond 21 juni valt meestal de zonnewende. Dat is dan ook meteen het begin van de zomer. Na de koude natte lente is dat iets waar ik in ieder geval wel naar verlang. Maar ook een hobby boer is een boer en als de boer niet klaagt "istie ziek" .  Dus klaag ik een beetje over al het nat terwijl ik water wil geven met meststof. Die meststof daar gaat het om want tomaten zijn in zo'n bak vast net zo hongerig als in een kas. De pompoen wil ook vast wel iets hebben en de courgette en en en......

Wel was er eindelijk een zonnetje en heb ik oogverblindende foto's kunnen maken. Zwaar overbelicht bedoel ik.

Dat heb je met de avondzon. 

Toch maar een betere gemaakt. Dan is meteen te zien dat het aardig vol is geworden.

De eerste plukbloemen voor in huis zijn er en in de grote bak is een eerste maaltijd peulen geplukt. De courgette groeien eindelijk dus de laatste peulen moeten geoogst zodat er ruimte komt. Zo'n grote bak is maar een mini moestuin en het is flink puzzelen om de wens groenten erin te krijgen en dan ook nog plek voor die beruchte impuls aankopen te vinden. In mijn geval een mooie knol venkel. 

Klimcourgette bloeit met een eerste, dus mannelijke, bloem. Links staat ergens die knol venkel maar zichtbaar is ze niet en met moeite onder een bladsteel te ontdekken staan ook weer mini sla plantjes. Kijken wanneer de slakken die ontdekken. Apropos slakken. Ik ben bang dat ik wat fanatiek geweest ben met de klompen want er zijn er nu nog maar heel weinig. Twee of drie per ochtend zoektocht rond en in de bak is niet veel en schade is er haast niet. Als je bedenkt dat de topscore bijna 90 in een ochtend was dan is twee helemaal niets eigenlijk.

Ook nog mini maar wel levend zijn de winterwortelen. Ze krijgen visite want de bonen beginnen te groeien. Daar heb ik teveel van gelegd omdat ik nu eenmaal "volkstuinverwachtingen" heb. Van wat er aan zaad op komt wordt minstens 60% opgegeten. Dat zou hier dan misschien mee kunnen vallen omdat tot nog toe niets er van lijkt te eten. Dan moet ik zelf maar gaan dunnen.

De aardbeien krijgen een kleurtje en moeder merel heeft ze ontdekt. Ach ze zit op de zoveelste leg en zal wel honger hebben. Een net wil ik hier niet. Dat is domweg lelijk.

De tomaten beginnen ondanks de kou vruchten te maken maar daar zit uiteraard nog geen kleur.

De pompoen is niet goed gegaan dus bij een lokale leverancier maar een Ushiki Kuri pompoen gekocht. Wie weet bedenkt de muskaat pompoen zich nog nu er een buur pompoen in de pot bij staat.

De Muskaat, rechts in beeld, is drie keer onthoofd in de slakken storm maar ze leeft nog. Natuurlijk dom om 2 van die grote planten in een 50 bij 50 bij 45 centimeter pot te zetten. Maar proberen kan altijd. Wordt vervolgd zeg ik dan.

Hopelijk wordt het warmer en dan gaat alles echt stevig groeien. Wedden dat ik dan over te veel veel teveel ga klagen.

Ik kan het niet helpen, ik ben een hobby boer.

Mei maand groei maand

Mei is zo'n maand dat alles wel lijkt te exploderen in tinten van groen en bladmassa.

Mijn grote bak en het experiment. Hoe tuinier je in zo'n ding. Dat terwijl je wel weet hoe planten in volle grond groeien. Terwijl je ook best weet dat kleine plantjes groot worden. Plus natuurlijk de altijd overheersende hebzucht van de groenten telende hobby tuinder.

Al snel duw je teveel in het mini moestuin geheel. Hier lijkt nog plek te zijn maar alles is nog aan de groei. De twee tomaten bij de groene pyramide stokken komen net op stoom. Bij de Tonkin stokken en tomatenstangen komen snij- en stok sperziebonen. De Sugar Snap erwten aan het rekje waren eigenlijk gedacht voor erwten tipjes, groeipunten, oogst van jonge planten. Nu bloeien ze dus, dan toch maar peultjes. Niet zo handig misschien. Aan de voet van de planten staan al aan weerszijde courgette planten.

Vlak voor de bonen tipi heb ik winterwortel staan en die zijn nog niet genekt. Op de moestuin werden alle wortels meteen na opkomst door een of ander hongerig minimonster opgegeten, nu dus niet. Oh oh.

Aan de avondzon zijde heb ik het bomvol staan met knoflook voor 1 knoflook bol en een bosje voor snij groen. Daarnaast staat er veldzuring, goudsbloem, snijbiet, sla, rucola en meer. Te veel maar nooit geschoten altijd mis oftewel wie niet waagt wie niet wint en zo zijn er nog wel meer spreekwoorden van die strekking.

In combinatie met de Dahlia potten oogt het als een heuse mooie moestuin ondertussen.

Al ben ik nog denkende over iets voor de potten omdat die best heet worden in de zon. Dat is wel een advies voor wie ook een stalen plantenbak begint. Bedenk of je isolatie in de bak maakt voor je hem vult. De kleinere Dahlia potten daar kan iets tegenaan maar de grote bak niet. Als er ooit nog een grote bak bij komt hoop ik dat ik dit niet vergeet.

In het andere deel van Pot 2.0 valt het wel mee met de opwarming daar geven de verschillende potten elkaar schaduw.

In de potten met aardbeien valt het reuze mee en de eerste vruchtjes komen. Dat is echt iets om aar uit te kijken.

Verder gaat het eigenlijk beter dan verwacht, zelfs een bijna dood gemaakt sla plantje krijgt een nieuw  mini groeipunt. De kracht van planten blijft verbazen. De drip lijn ernaast is misschien geen hulp bij overleven. Water via de drip gaat heel langzaam. Het moet uren aan staan. Terwijl precisie water geven bij planten die het nodig hebben sneller en vermoedelijk beter werkt. Ik raad het in ieder geval niet aan, zo'n drip lijn.

Mijn oppot tafel in de schaduw is ondertussen leeg. In het vroege voorjaar komt hier nog zon maar nu zijn de bomen en struiken in blad. Als ik nu nog groen voor de bakken wil voortrekken dan moeten ze zodra de plantjes boven zijn naar een ander plekje. Toch is een dergelijke werkplek handig. Hopelijk kan ik er in de toekomst veel oogst voorbewerken en dan meteen het afval in de compost bak rechts.

Er is eigenlijk al veel gebeurd sinds de prille start in november vorig jaar. Best leuk om daar nog even bij stil te staan en dan met de blik vooruit de planten verzorgen en verzinnen wat ik nog meer wil uitproberen.

Op naar juni en wat die maand allemaal brengt.

5e maand

Begin mei en ik begin de bakken van Pot 2.0 steeds voller te maken.

Dat betekent wel dat ik meer slakkenjachten moet organiseren maar dat hoort erbij. De sla plantjes zijn de bak in gezet. Omdat wat niet uit zichzelf gekomen is in sla land kwetsbaar is trekt het slakken aan. Je zou bijna denken dat ze het ruiken. 

Hier zijn de plantjes er nog allemaal. We gaan het zien of ze eind deze maand er nog zijn. Dan worden ze door mij geknabbeld in plaats van door de slakken. Geen idee wat erger is voor het sla plantje.

De volgende zaailingen: snijbiet, Mammoth biet en kohlrabi, leven in potjes op tafel. Tot ik het aandurf om ook deze in de bak te zetten. Een beetje ervaren moestuinier weet dat het veel te vol wordt maar het is zo leuk om te experimenteren. Laat wat je niet doen kan en doe wat je niet laten kan zeggen ze dan. Tja, ik kan dit niet laten.

In de pot met de frambozen komen eindelijk na al dat nat van april de nieuwe scheuten boven. Ik verheug me nu al op de vruchtjes later dit jaar.

Er zijn nog een paar bakken zonder planten maar in de loop van deze maand vult ook dat en dan kan ik zien hoeveel ik er teveel ingezet heb.

Heerlijk die mei maand met al haar belofte.

4e maand

April is er en langzaam aan begint het groener te worden in de wereld. In Pot 2.0 beweegt het nog niet zo hard. Zo'n metalen container is kouder dan de grond en dan ook nog de hele winter in de schaduw.

Misschien had ik een isolatielaag aan moeten brengen. Daar is het nu te laat voor. Volgende winter maar proberen de boel te omwikkelen met bubble wrap of ander isolerend materiaal. Dan houdt het misschien de echte koude uit de bak. Ook de groene pot met de frambozen heeft meer bescherming nodig. Vooral tegen de enorme hoeveelheden regen.

Ondertussen komt de zon op de bak dus het sprietige dat nu nog te zien is zal best snel uitgroeien tot stevige planten. Nu nog kijken hoe ik de mee etende mini monsters om de tuin kan leiden. Een bak is echt heel anders dan volle grond. Iets kan erin klimmen, maar de kikkers en de egel die vroeger hielpen bestrijden kunnen dat niet. 

In huis ben ik bezig met tomaten. Die zijn midden maart gezaaid en nu opgepot in grotere potten. Drie in totaal. Een Manx Marvel die goed resistent is tegen Phytophtora en zeker buiten kan. Een Rosella kers tomaat die omdat het een kerstomaat is ook buiten moet kunnen. Al wordt deze vermoedelijk wel heel groot. De laatste in de rij die in een aparte pot zal gaan is Lille Lise. Dat is een buiten tomaat uit Scandinavië die rondgaat bij tomaten liefhebbers. Het is een mini plant met maxi vruchten. Super geschikt voor balkon en terras omdat ze heel goed in een pot kan leven.

De sla die in Pot 2.0 volledig opgegeten werd heb ik maar in plugjes gezaaid en dat werkt. Al klimt er nu ook weer een slakken leger de tafel op. Maar eens gaan kijken waar die nu weer vandaan kunnen komen.

Ach het houdt me van de straat. Maar ook in de tuin. Nu ik niet telkens op de fiets naar de tuin race heb ik meer tijd en aandacht voor de oude thuis tuin. Het is bijna niet te geloven dat we hier binnenkort alweer 30 jaar zitten. Van een vrij open begin is het nu ons groene paradijs geworden. Zitplekken in de zon en in de schaduw. We zijn geen van beiden zon aanbidders dus werkt het zo prima voor ons.

Naast wat zichzelf op weg helpt zijn er ook plannen voor nog meer Pot 2.0 die langzaamaan opgestart en uitgevoerd gaan worden. De potgrond voor de Dahlia is gehaald en de Dahlia zijn zelf op kist gezet. Dat wil zeggen dat ze in van die kratten met krantenpapier op de bodem en een laag potgrond geplaatst zijn. Ze staan nu in de koude bak waar ze langzaam aan kunnen gaan groeien. Zodra de kans op nachtvorst na IJsheiligen 15mei voorbij is gaan ze in de potten. Meestal doe ik het op deze manier omdat ik de knollen bewaar door de winter in papier in kartonnen dozen in de bijkeuken. Laat ik ze daar nog langer in dan komen er van die bleke scheuten en verzwakt de Dahlia.

Kortom de kop is er nu echt wel af. Het is lente.