Nu al bessen

Natuurlijk het is allang bessen tijd, de rode en witte dacht ik allemaal al geoogst te hebben en dan blijk ik een complete struik over het hoofd te hebben gezien.
Te druk bezig blijkt. Maar dat overkomt me in deze tijd van het jaar wel vaker. Of zou het gewoon weer zo'n Alzheimer light moment geweest zijn. Blind vergeten dat er nog iets is terwijl het wel knaagt in je hoofd. Ik moet nog iets maar wat...
Toen ik de boer bij een andere tuin de zwarte bessen struiken zag kortwieken kwam in ieder geval het besef dat ik dat ook nog moest doen.
Bij deze dus twee voor en twee na foto's. De struik met de bessen er nog aan en de struik na de snoei.

Zwarte bessen vallen niet te plukken. De struik moet ook nog eens rond deze tijd uitgedund en draagt alleen voldoende bessen op tweede jaars hout. Dan voeg je een en twee samen en knipt de takken met bessen die volgend jaar niet meer dragen uit de struik en zoekt een zit plek op om de bessen van de takken te peuteren.

Twee volle bakken had ik en 7 potten zwarte bessen jam heb ik. Geen zin om er nog andere dingen mee te doen maar er zijn zat lekkere dingen die je met de bessen kan doen en ja een deel is in de Rumtopf geland. Volgend jaar weer taart en sap en ijs.

Nu ik zo naar de foto kijk besef ik dat een bak zwarte bessen niet half zo vrolijk eruit ziet als een bak met kruisbessen en frambozen.

Fruit tijd wie wordt daar nu niet blij van.

De oude pruim geeft dit jaar niet veel, al hing er voldoende aan in eerste instantie. De droogte is er misschien debet aan of de vreetmonsters of iets anders. Maar het fijne plekje om te zitten is gelukt.

Schaduw, heerlijke schaduw. Hoe iemand een volkstuin zonder schaduw plek kan hebben snap ik niet. Werken in die snik hitte en dan geen verkoeling kunnen vinden. Niet mijn ding.
De druif is uiteraard verder gegroeid en samen met de pruim heb ik nu een natuurlijke parasol.
Voor fruit nog te vroeg, druif is een late en pruim zou dat ook geweest zijn. Gelukkig als alles tegelijk komt zou ik gek worden. Nu heb ik even respijt voor de volgende oogst.

Alhoewel. De braam begint op kleur te komen en die zit dit mast jaar ook al zo vol.
Nee dat klopt niet de struik zit elk jaar bomvol. Het zijn de appels en peren die een overschot hebben in vergelijk met andere jaren.
Dat wordt uitdelen. Leuk. Zo langzaam aan krijgen de meeste tuiniers overschotten en worden courgettes en tomaten uitgeruild of bakjes fruit en bietjes.

En verder bloeit de tuin. Een prei bloem wordt door de bijen en vliegen bevrucht en mijn zaad voor volgend jaar komt er dus aan. Van de Pastinaken kan ik het zaad al oogsten en zo gaat het door. De sla is bijna zo ver dat ze kan wijken naar de composthoop. Dat geeft volgend jaar spontane sla zaailingen na verdeling van de compost.

De vaste planten doen ook hun best en al zijn ze voor boeketten, ik vind ze zo ook zo mooi. Zet er dan de schaar nog maar in. Misschien volgend jaar als de Veronicastrum met haar kleine bloei halmen een grotere pol is met meer bloemtakken.

Alleen de Verbena daar heb ik zo veel van dat ik die wel kan plukken. Psychisch gezien dan.
Paars op tafel doet het altijd goed. En al die andere kleuren ook als ik me ertoe kan brengen.

Zo kan je op een lome warme zomerdag zomaar keuze stress hebben. Dan nog maar wat vruchtjes snoepen en desnoods zonder bloemen naar huis.
Er is altijd een volgende keer.