zaterdag 24 november 2018

Winterklaar

Winterklaar, nou ja voor zover ik iets echt winterklaar wil maken. De meeste mensen maken hun veldjes al kaal op de tuinen en spitten tot ze er bij neer vallen. Dan is het makkelijker om met lagen compost te werken. Je moet alleen bij sommige oogst wel even de diepte in met die pakketten op de bedden.
Niet moeilijk maar wel even opletten als je Pastinaak opgraaft. Ik wil de compost bovenop houden dus bij het opgraven van deze diep wortelende groente moet de klei even apart gehouden. Dan alles terug op zijn plekje minus de pastinaak en de compost er weer overheen. Hoe simpel kan het zijn.

Dit bed is winter klaar. Bij de resterende pastinaken staan stokjes om ze terug te vinden als straks het blad eraf is, de snijbieten hebben een warm kraagje en de Franse dragon achterin ook. De verdwaalde winter prei is in februari of maart allicht te oogsten.
De andere bedden zijn ook gedaan en het ziet er nu wel heel netjes uit.

Maar schijn bedriegt. Ik had de eerste bedden al een tijdje geleden gedaan en de compost daar leeft.
Van dichtbij zie je een massa aan nieuwe plantjes die met de late warmte toch aan de groei willen. Ik maak me er niet zo druk om want de meesten zullen de winter niet door komen.

De Brassica, in dit geval blad mosterd en radijzen, staan met twee hartjes tegen elkaar te pronken terwijl de sla met twee bijna ronde helften zich laat zien. Het helpt om je zaailingen te herkennen.
Er zitten dus toch nog Linaria sierplantjes tussen. Die moet ik als ze groter worden eruit peuteren.

Verder valt er nu even niet meer zoveel te doen.  Straks komt al het snoeiwerk aan de fruitbomen maar dat is voor februari. Ook al kijk ik wel al naar wat er weg kan en heb, tegen alles in, de leibomen al gedaan want die zijn al meer dan drie weken in winter rust. Ze waren vroeg dit jaar.

Bij de overige bomen is dit echt nog niet het geval en anderen hoeven niet gesnoeid.

De mispel hangt best nog vol terwijl er al 2/3 af is aan vruchten. Die vruchten zien er niet uit maar zijn wel rijk aan vitamine C. Mispels kan je laten groeien maar ik moet hem klein houden van de boer. Toch is er dit jaar zo te zien geen snoei nodig.








"Dogs arse" fruit is een bijnaam die ze gekregen hebben, tja. Toch is dit een prachtige boom met hele mooie bloei en dus die best lekkere vruchten.


Dat de winter nog niet echt begonnen is zie je aan het leven dat er nog is en tot mijn verbazing weet deze Lathyrus nog niet van ophouden.

Er omheen is het herfst maar deze zit nog in zomergevoel.

Deze zitten helaas ook nog volop in het leven. Grijze luis is typisch zo'n plaag voor het najaar en het voorjaar. Te weinig plaagdieren om ze op te eten kennelijk.

Er zijn mensen die zeggen dat ze geen kwaad kunnen maar de groei van de planten wordt beperkt en als ik straks bloei wil oogsten als broccoli van deze palmkolen dan is de kans groot dat de luis me voor is. Dit is de enige luis die ik er heel erg onappetijtelijk uit vind zien. Tja zonder gif zal ik ze toch moeten accepteren.
Dan hebben de binnenplanten het beter op dit moment en de afrikaantjes in de kas staan nog volop in bloei. Dat is dan wel weer even genieten.

Straks valt er andijvie te oogsten en daarna staat de kas als winterklus genoteerd. De ramen moeten binnenin schoon gemaakt omdat de alg anders de overhand krijgt. Op een zonnig koud winterdagje is dit klusje echter helemaal niet vervelend. Laat die winter maar komen.













zaterdag 10 november 2018

November

De donkere dagen komen eraan en de blaadjes vallen. Niet de beste tijd van het jaar voor depressieven maar wel mooi met al die onverwachte dingen. Zo stond ik op een bladstille dag in het donker onder een populier die werd aangelicht door een straatlantaarn. Werd ik toch zomaar omringd door vallende gouden bladeren. De een al schroevend, de ander zwevend en weer anderen gewoon als een blok neer stortend. Blad dat dicht bij de boom valt, zou dat op een strenge winter kunnen duiden? Vroeger wel maar tegenwoordig? We gaan het zien.
Op de tuin is het nog niet zover gelukkig.


Op de tuin is het nog gewoon herfst en kleuren de borders langzaam meer bruin.
Wel is de eerste herfst oogst begonnen. De aardperen die ooit ontsnapt waren en nu achter de compostbakken groeien leveren aardig wat oogst en de kleintjes die overblijven kan ik her planten. Dat zijn er best wel veel dus maar zien of ik ze uit gedeeld krijg.

Aardperen zijn echte woekeraars. Al laat je maar een centimetertje zitten met 1 oogje erop dan groeit daaruit weer een hele voorraad. Achter de compost heb ik ze even gelaten voor een paar jaar om te zien of iedere keer een dikke laag houtsnipper ze zou nekken. Niet dus. Weer wat geleerd.

Een andere oogst zijn de zonnepitten maar daar ben ik niet degene die oogst. Ik laat ze voor de koolmezen op de tuinen. Die wil ik als zomerse hulpdienst bij insectenplagen graag de winter door helpen. Goed, toegegeven, ik vind zonnepitten pellen ook nog eens een rot klusje. De hangende bloemen bekijken is wel even een geniet moment. Ogen kost is net zo belangrijk als eten.

De composthoop loopt bij mij tegenwoordig van november tot november. Ik wilde het nog wel eens in oktober doen maar dit jaar werkt het anders. De hoop die ik helaas niet nat gehouden heb heeft dus wel minder geleverd maar zo aan het compost zeven werkende wordt ik er evengoed nog warm van.
En krijg kramp tja het is hard werken zo'n tuin.

Langzaam aan komen de bedden onder een nieuwe laag compost. Liefdevol om de winter planten heen gelegd. Zo kan de regen die nog komt de grond niet dicht slaan en is de voeding voor volgend jaar op gang. Compost spoelt niet uit, de voeding wordt volgend jaar door wormen en andere organismen vrij gemaakt voor de planten. Dat betekent wel dat je elk najaar opnieuw de grond moet voeden ermee.

Twee bedden zijn nu klaar, nog maar 3 te gaan. Het linker bed is bijna af, het rechter is de volgende.
Plus natuurlijk de kas nog. Voorheen liet ik die in de winter braak liggen omdat ik de moed niet kon opbrengen aan iets anders te denken. Maar nu heb ik naast overwinter planten er wat andijvie in gezet en het groeit zowaar ook nog. Leuk zo'n vervolg. Ik wordt nog wel eens een echte jaar rond teler...

Nu nog een keer in december de binnenkant schoonmaken en dan de afrikaantjes er ook maar uit halen als die het nog zolang redden.

Nog sla oogsten voor de volgende dag. Ik recycle ondertussen alle broodzakken omdat je daar iets water bij kan voegen en zo de sla nog langer fris blijft. Sla is overigens een titel, de inhoud van de zak verraad dat sla uit heel veel divers groen bestaat.

 Na de oogst snel rondlopen of ik nog iets wil doen nu de zon nog schijnt.

Gras nog even maaien want het groeit nog en dan snel weer naar huis omdat de regenwolken beginnen te dreigen.