Zonnebrand

Dat mensen kunnen verbranden en van bijvoorbeeld een wit naar een knal roze vel kunnen gaan is wel bekend. Dat fruit hetzelfde probleem heeft en sommige groenten ook is minder algemeen bekend.
De afgelopen loei hete dagen hebben echter aan getoond dat een aantal planten helemaal niet blij is met hitte en zon. Warmte, ja dat graag maar hitte? Nee. Van de bramen is bekend dat ze dan van kleur veranderen en bij door rijpen naar een af en toe zwart en af en toe bleek besje gaan.
Die van mij zijn vol getroffen en zien er nu zo uit.

Helaas is de smaak van de bramen dan ook niet meer in orde. Met moeite heb ik toch nog twee bakken met fruit weten te plukken. Goed genoeg voor 4 potten jam dus ach het zij zo. Wat er dan nog hangt is voor de snoepende voorbijganger of de vogels. Volgend jaar beter.

Ander fruit dat niet tegen intense hitte met zon kan zijn de appels. Ook daar zonnebrand.

Bij appels zie je dat niet vaak en deze appels die echt nog niet rijp zijn zullen gaan rotten en dat brengt ook niets dus ik zal ze moeten verwijderen. Jammer want Rode Elstar is best een lekkere appel en in de winkel zie je ze bijna niet. Naast de zonnebrand op fruit had ik nog wat verdwaalde uien op de tuin en daar waren een paar in hun schil ter plekke gekookt. Geen foto helaas omdat ik dat vergeten ben. Maar aan een witte ui zie je het doordat de ui aan een kant glazig is geworden alsof je ze net in de pan gefruit hebt.
Gelukkig gaat het goed met de rest van de planten. In de kas heeft de temperzon de planten beschermt en de komkommer is best blij met al die warmte. Ze gaan met zijn tweeën op verover tocht bovenlangs.

Ook de druiven hebben met de hitte geen problemen gehad maar ja dat zijn echte warmte minnende planten. Nu hopen dat ze er heerlijk zoet door geworden zijn.

Wel jammer dan weer dat de snijbonen wel bloemen maar geen vruchten maken. Komt het door de hitte of willen ze gewoon niet terwijl de sperziebonen wel dragen.


Dat is nou echt een staaltje moestuin leven. Een mens lekker in het duister laten tasten. Wie daar niet tegen kan moet niet moes tuinieren dus zeg ik wordt vervolgd. ( mopper mopper mopper )

Voor de hitte

Ik had nog wat foto's genomen voor de hitte kwam. Die plak ik dan later wel op mijn blog dacht ik en toen kwam de hitte. Op de tuin valt dan niets te doen behalve heel veel gieters water bij de zuip schuit planten gooien.
In huis al bijna het zelde wat betreft menselijk smelten, dus achter de computer is dan ook geen goed idee. Na drie dagen afzien, ik zei toch dat global warming geen goed plan was, even op adem komen.
Het is nog steeds te warm om echt actief te worden maar ondertussen leef ik weer wat op. 
Wel eten we de laatste dagen koele kas komkommer in plaats van tuinbonen.

Die zijn namelijk echt op en de planten liggen al op de composthoop.
In de kas beginnen de tomaten bij te komen nu ik een soort micro biotische korrels heb gestrooit.
Ik blijf het raar vinden dat tomen de grond ongelukkig maken maar ja je moet er iets mee dus probeer ik telkens andere truckjes. De komkommers trekken zich van alles niets aan en doen het wel goed. Te stellen dat zij dan schuldig zijn aan het slechte groeien van de tomaten is een fabel.

Maar het groeit allemaal en al wil ik nu eigenlijk best al tomaten hebben ik moet nog even geduld hebben en genoegen met af en toe 1.

Natuurlijk wil ik ook al teveel van de courgettes. Toch ben ik blij met de nieuwe teeltmethode. Waar ik ze vroeger over de grond liet groeien gaan ze nu de lucht in aan zware stokken. Minder meeldauw op de bladeren en dus gezondere planten die ook nog eens minder plek vragen. Wat wil ik nog meer...eten oh ja.

Toch is er voor dat eten genoeg toekomst belofte in bloeiende paarse sperzieboon en pruimen die er nog goed uitzien. Zelfs de zaadproductie van de Lathyrus 't Loo gaat voorspoedig al oogt het niet zo'n war bos die grijs uitslaat.

Wat zal het straks kaal ogen als de zaad leveranciers uit de bedden gaan omdat ze hun ding gedaan hebben. De herfst en winter spullen groeien nog niet. Zeker met de hitte die we hadden gaat het opeens traag. Zelfs de pompoen heeft nu moeite al groeit ze op deze foto nog de bak uit letterlijk.

De concurrentie om water met de framboos, die zichzelf in de bak breed maakt, en de weg gegooide maar weer groeiende rabarber en die ene verdwaalde Oostindische kers. Dat komt ervan als je de natuur haar gang laat gaan op de tuin. Dan winnen de sterkste terwijl je perse die zwakkere wilt hebben.

Toen ik de overzicht foto's maakte ontdekte ik dat het warme weer niet alleen een water oorlog veroorzaakt maar dat ik opeens ook wantsen in mijn zaad producenten heb die ik nog niet eerder heb gehad. Ze zijn mooi die oranje gestreepte beestjes maar wat doen ze behalve vrijen nog meer in het zaad. Moet ik alarm slaan vanwege het gevangenis streepje of ze als onschuldig zien vanwege hun gestippelde lieveheersbeestjes onderkant? Hopelijk kan ik nog veel leren de komende jaren want de provincie heeft weer plannen.

Dat paarse vlak is mijn tuintje. Niet direct bedreigt door die grote streep bovenin maar wat als ze de boer compleet uit kopen. Dat de lokale VVD steeds meer industrie terrein wil en met hebberige ogen naar ons plekje kijkt is al verontrustend maar nu de weg dwars over het terrein getrokken gaat worden wordt het nog enger. De boer maakt zich misschien nog geen zorgen en eer ze iets kunnen zijn we al gauw 5 jaar verder maar toch. De toekomst zal het zien en natuurlijk sputteren we tegen.

plaatjes

De tuin doet haar ding, ze groeit, ze wordt gegeten, ze stort in en ze groeit weer verder en ik kijk en geniet. En eet zelf ook nog mee. Vooral veel fruit want dat gaat momenteel maar door en door. De aardbeien zijn klaar, de rode bessen en de zwarte bessen ook De Tay Berrie ook en de laatste paar kruisbessen hangen nog wel maar zijn deze week ook wel op. De Japanse besjes beginnen en de frambozen ook opnieuw. Ze vinden zichzelf zomer en herfst frambozen want dit is de tweede keer dat ze op gang komen. De bramen laten nog even wachten al heb ik de eerste al gegeten.

de plukbloemen op de tuin laten steeds meer de zomer variant aan bod komen. De dubbele daglelie die op de vaas niet half zoveel plezier brengt als in een salade doet haar best.

De Veronicastrum die wel op de vaas werkt. Maar ze wordt zo druk bezocht door de bijen dat ik plukken niet over mijn hart krijg.

Mooi hoor dat zomerse, de Kiwi die natuurlijk weer geen vruchten geeft na een nachtvorst tikje doet dan maar mee met de bloemen door mooi blad te maken. Heel aaibaar.

Kortom de tuin doet haar ding en ik heb even tijd genomen om gewoon lekker te genieten. Volgende keer komen de groenten wel weer aan bod.

Ach voor uit dan toch groente... bloeiende snijboon.Ook mooi.
 

Wat mei al voorbij?

Doordat het in deze tijd van het jaar best druk is op mijn landje vergeet ik de tijd.
Als ik veel tijd besteed besef ik niet dat er tijd is zeg maar. Wie veel tijd wil hebben moet gaan zitten en zich vervelen. Maar dat lukt natuurlijk niet met een volkstuin.

Halverwege mei leek de tuin nog onder controle maar toen werd het eindelijk toch warmer. Dan begint het werken tegen de klippen op. De tuin wil , ja omdat ik dicht op elkaar plant, een jungle worden. Dat zie je vooral bij de struiken en klimmers die opeens er vandoor gaan. De witte druif is daar een van.

Met wat vaste planten aan haar voeten neemt ze de hele schuur over als ze kan. Snoeien na de tweede tros en dat blijven doen want druif groeit door.
Ook mijn zelf zaai sla. Dat waar ik voorheen geen moeite voor gedaan heb dus. Ze gaat nu na vele keren oogsten zo hard groeien dat ik dunnen moet en ze links en rechts weg geef. Of op de compostbak doe want mensen verstoppen zich al als ze me aan zien komen. Nu gaat die eerste sla schieten oftewel bloeien. Een paar laat ik voor de zaden maar de rest moet ik ruimen.

Zoals te zien zit er in dit bed al wat kale grond. Al zal dat niet lang duren nu er bietjes en ander spul gezaaid is op die plekken. De wortels zien er wat zielig uit omdat de veenmollen eronder zitten. Of dat nog wat wordt ga ik later in het jaar merken. De peultjes rechts doen het gelukkig wel goed.

In het diamant bed ga ik iets testen. Via de RHS hoorde ik van de truc om courgettes langs palen te telen. Dus heb ik alle restjes aan paal-achtig spul verzameld en ga het uit proberen.

Zo komen de oude bezemstelen en dergelijke nog van pas. Het idee is dat je zo slak schade en meeldauw voorkomt. Spannend al heeft de eerste plant al een vraat gat in de stengel. Er is dus iets dat wel omhoog klimt. De sla die ook hier nog welig groeit ga ik weg oogsten zodat de winter kolen hierheen kunnen.

Ze staan nu nog in een rijtje op mijn voor zaai bed. De Pakshoi helemaal rechts zal later ook naar de grote bedden gaan al is dat voor Pakshoi niet de beste teelt methode. Ze wil het liefst geen gerommel met haar wortels. Maar nooit geschoten altijd mis. Dus probeer ik het.

Dit zieltje in emmer is ook een test. Zij het noodgedwongen. Deze Iditarod Red Dwarf tomaat had een door geknaagde stengel. Nu maakt de top nieuwe wortels in de emmer zodat de plant gered is.
Behalve als er straks weer een muis voorbij komt en denkt "heeeee lekker".
Het wil wat met die mee eters.

Zelfs de zwarte luis in de tuinbonen, die ik meestal voor ben door te toppen, was dit jaar zo vroeg dat ik te laat was. De mieren die de luizen beschermen omdat de luizenmelk hun voedsel is helpen dan ook niet mee. Gelukkig zit er wel zoveel bloei dat ik nog wat zal kunnen oogsten....hoop ik.
Ach eigenlijk mag ik niet klagen. Alles groeit.

De bieslook bloeit maar ook de bloemen zijn lekker. Tussen de aardbeien vervallen de tulpen en groeit de knoflook.

De aardbeien op de warme plekken worden al rood en de eerste oogst is er. Terwijl dit een late soort is.
Nee het is niet slecht toeven op het landje. Vanaf nu wordt het ook steeds gevarieerder en leuker.
Groei de heermoes tegen de klippen op? Ach dan kijk ik naar mijn roos die dat ook doet.
De eerste schoffel ik want de wortels zijn niet weg te krijgen. De tweede daar pluk ik wat van en geniet zo twee keer. Balans, heerlijk.

Kleine stapjes.

Het is voorjaar. Nou ja dat was het even en ondertussen is het al een tijdje best kil. Droog is het ook nog eens. Dan groeit het groen niet al te hard. Kleine stapjes voorwaarts dat dan wel maar groei met volle overtuiging is er nog niet in het jonge spul buiten.

Maar het doet het wel. De snijbiet en de kohlrabi groeien in de buiten bakjes. De voorste is de kohlrabi en deze groeit in de bakjes die ik bewaard heb van de toast. Alles komt tegenwoordig in plastic. Deze hebben een maatje dat bij mij een recycle idee deed ontstaan. Hopelijk kunnen ze jaren mee en hoef ik dus nooit meer plastic erbij te kopen want eigenlijk wil ik dat niet meer. Het mooist zou een natuurlijk potje zijn . Helaas blijkt dat voor mij niet werkbaar omdat die sneller uitdrogen en dan moet ik elke dag naar de tuin. Ieder mens zijn beperking.

Ik recycle nog wel meer. Het nieuwe onderstel van mijn tuinwerk tafeltje bij de composthoop komt uit de afvalbak van buren verderop. Zo kan ik het blad , een oud stuk kabel rol, blijven gebruiken. De onderkant is te rot om nog iets in te schroeven maar zo gaat het voorlopig wel.

Wat betreft de groente op de bedden. Ja ook dat komt iedere keer iets meer maar met kleine stapjes.
De spitskolen heb ik toch maar uit gepoot omdat de wortels uit de potjes kwamen kijken.

De afrikaantje heb ik ook al geplant rond de plek waar straks de buiten tomaat komt. De snijbiet die er nog naast staat laat ik nog even als een soort warmte bron. Mocht het nog kouder worden dan staan ze beschermd. Planten kunnen elkaar helpen. In de toekomst helpen de afrikaantjes de tomaten omdat ze een stofje in zich hebben dat aaltjes verdrijft. Aaltjes tasten wortels aan en die tomaten hebben het al zo moeilijk buiten.

De tuin is ondanks mijn mopperen best al groen en duidelijk gegroeid.

Het voorjaar bloeiend spul doet echt haar best om voedsel voor de bijen te zijn maar die houden het met deze kilte ook nog even voor gezien. Zelfs de een paar weken terug al druk zoemende metsel bijen boven de schuurdeur houden nu een slaapje.

Alleen de kikker trekt zich niet zoveel van de kou aan. Misschien helpt het om koudbloedig te zijn al wordt je wel ietwat sloom.

Maar dat wordt ik ook. Ach het wordt echt wel weer minder kil en dan wordt het vanzelf druk druk druk. Waarschijnlijk klaag ik dan wel weer over te snel groeiend groen.
Dus geniet ik maar van het beetje pauze en drink thuis nog een kopje thee.

April doet wat het wil.

De planten beginnen te groeien. Na maart beginnen de dagen steeds meer te lengen en de planten denken dan iets in de geest van:" Jaha laten we aan de slag gaan". Het tuinders hart bloeit er ook van op. Al weet iedereen dat april wat het weer aangaat nogal wat roet in het eten kan gooien.
Maar ja de oude pruim bloeit fantastisch.

De metsel bijen die boven mijn schuurdeur wonen zijn ontwaakt en vermaken zich kostelijk met het stuifmeel.  De zon schijnt en de lucht is strak blauw. Er zijn nog veel meer lente bodes te zien.

Bloeiende peren, tulpen, muurbloemen en ga maar door.
Wel jammer dat de paardenboer gestopt is en er dus geen verse mest meer is waardoor mijn broedbak met sla niet gelukt is. Al staat er best wel iets in. Met de sla die overal uit zichzelf op komt heb ik toch wel genoeg. Permacultuur werkt met veel geduld echt wel op een tuin in een omspit zee van kale grond.  Die kale wintervlakte bij sommige buren blijf ik tegen natuurlijk vinden. Hun beestjes ook dus die zitten dan gezellig bij mij. Nu overal weer wat groen komt verminderd die visite weer.

Mijn eenjarig groen waar ik op dit moment blij mee ben zijn de tuinbonen. Deze best winterharde jongens hebben het een paar jaar slecht gedaan. Of dat kwam door te natte februari en maart maanden of door teveel compost geen idee. In dit nieuwere bed ligt nog niet zoveel compost en ik heb de veldsla gelaten rondom de bonen. De tuinbonen zijn direct gezaaid en doen het dus gewoon allemaal. Prachtig. Het lege stukje ervoor is ondertussen met snij-sla ingezaaid. Dat is nog even aan het denken of het nu wel of niet zal gaan groeien.

Tussen de bonen laat ik de veldsla nog even want de kevers eten al aan de bladranden en zo hoop ik de planten iets te beschermen nog. Ach ja je probeert zo elk jaar wel iets nieuws. Deze techniek kost wel wat meer tijd omdat de plantjes straks voorzichtig eruit gepeuterd moeten worden. Als je weinig tijd ter beschikking hebt/neemt dan werkt dit dus niet.

Onder de oude peer groeit op dit moment de lekkerste groente van het seizoen, de daslook. Ik houd erg van die milde knoflook smaak en het is ook nog eens een plant die graag groeit. Dat betekent nu wel dat ik wat weg moet halen anders staat straks mijn hele tuin vol.
Voor de zoet liefhebber, ja natuurlijk manlief, is de andere favoriet aan de groei. Mijn rabarber is dit jaar wel heel gelukkig.
Ze groeien de pan uit. Met stelen die moddervet zijn. En al heb ik de eerste bloei eruit gehaald zodat die stelen nog even goed verder groeien over tekorten ga ik dit jaar niet klagen.

Mooi ook nog eens zo met de zon door de grote bladeren.

Tja en dan werpt april je weer even terug met beide benen op de grond. De nachtvorst richt schade aan. Waar ik de eerste bosaardbeien smaak in gedachte al proefde heeft de natuur de hartjes zwart geblakerd en komen er voorlopig nog even geen aardbeien.

Dat de peer en de kiwi ook geraakt zijn en, ondanks al langer bloeien, de pruim vermoedelijk ook is minder mooi.

Het ziet er zielig uit.  Bij de fruitbomen heb je geen tweede kans zoals bij de aardbeien.
Ook de kiwi zal nu niet echt gaan bloeien al is er daar nog iets hoop omdat nog niet alle blad rozetten al aan de groei waren. Dat kan dus nog komen.
De tijd zal het leren. Ik heb in ieder geval weer geleerd toch echt geduld te hebben al lijkt het af en toe zomer in de lente. De courgette en pompoen worden voorlopig nog niet gezaaid.

Wachten, nog even wachten.

Het nieuwe seizoen ontwaakt.

Jawel lente echte lente. Alles lijkt opeens te ontwaken. Waar eerst nog wat voorzichtige groei was is er nu kleur.
Vooral geel voert de boventoon. Van forsythia en narcis tot de buxus en de speenkruidjes op de tuin. Veel geel dus. Misschien is dat wel de beste kleur om in het voorjaar op te vallen. Voor de buxus en het speenkruid werkt het in ieder geval als bijen magneet.

Het zoemt om de struik. En dat al lang voor een tuinder verderop twee bijen kasten neer zette de afgelopen week. Waar de bijen op de buxus vandaan komen is een raadsel. Maar ze zijn er. Mooi want als straks de fruitbomen bloeien hebben ze de weg hierheen al gevonden.

Dat bloeien laat, zoals aan de perenboom te zien is, niet lang meer op zich wachten. Ja dit uitzicht voelt met een warm zonnetje in de rug wel al heel erg als echte lente.
Natuurlijk weet je dat het nog kan vriezen, zeker in de nachten die nog komen. Maar het hart wil ook wat. Ik heb, eigenlijk te vroeg, de raapstelen gezaaid. Dat die dan, met het zachte weer erbij, verzinnen dat ze aan de gang moeten is eigenlijk wel te verwachten.

Ik heb ze in een golf gezaaid. Dan is het verschil met de spontane sla soorten heel duidelijk. Natuurlijk is het verschil tussen een raapsteel, familie van de kool, en sla best goed te zien. Zelfs als ze nog piep zijn. De een (koolsoort) heeft hartjes als 1e blaadjes en de ander eironde.
Heerlijk naast groenten die na de winter nog geoogst moeten, prei en snijbiet, is er nu ook het eerste groen van seizoen 2019 buiten.

In de kas heb ik al ui en biet in plantplugjes groeien zodat ze later de tuin op kunnen. Eerst nog afharden door ze op mijn oppot tafel naast de schuur te zetten. Daar is het na die kas warmte niet meteen zo koud voor ze. Mocht er nachtvorst voorspeld worden kan ik ze ook nog weer even snel naar binnen zetten. Anders moet er fleece over en dat is met mijn door elkaar telen wel een heel gerommel.

Thuis staan de eerste tomatenplantjes op de vensterbank en heb ik nog een zelf gezaaide citroen boom in de overwinter stand. Het nieuwe seizoen is dan wel begonnen, echt hard lopen doe ik nog niet. Het is toch nog te vroeg om echt al veel te doen. Behalve dan, oh jee daar ga ik weer, vroege wortel, pastinaak en radijs zaaien. Dat kan nu best wel al buiten.

De vaste planten zoals de aardbeien gaan aan de groei en het is al lang de hoogste tijd om het bruine blad er bij weg te halen. Dit jaar staan er voor het eerst, naast knoflook planten, tulpen tussen. Kijken of dat invloed heeft op elkaar. Tulpen zijn immers net zulke hongerwolven als aardbeien. Maar als plant alleen in de lente actief.

Oh ja in de bak met eenruiter is de eerste nieuwe sla aan het groeien. Vier jaargetijden sla is een sterke soort die het prima doet nu. Van de zomer houdt ze niet maar dan zaai ik gewoon andere soorten.

En verder? Verder is het genieten van het vroege lente zonnetje. Met een mok thee in de hand de tuin door lopen en kijken naar al dat nieuwe leven.

Op naar aprilletje zoet en misschien de spreekwoordelijke witte hoed.