Voorbij de winter zonnewende

Als 21 december geweest is en de dagen weer gaan lengen begint het te kriebelen. De zaadjes voorraad wordt nagelopen. Wat heb ik nog, is dat nog goed, wil ik dat weer?
Dan volgt een lijst met wat er niet is maar wel weer moet komen. Paarse stam sperziebonen, helemaal op terwijl ze het goed doen en lekker zijn, dus moet er nieuw zaad komen.
En verder natuurlijk rondkijken wat wil ik nou volgend jaar nog.

In ieder geval de roos snoeien die nu te groot wordt maar dat komt in februari wel.

Op de december dagen dat je nog wat doen kan omdat het eindelijk eens niet regent. Ja dan ben je uiteraard op de tuin. Nu is het moment van vooruit werken zodat je in het nieuwe groeiseizoen het makkelijker hebt. Peuteren in borders en bedden om jonge grasplantjes en ander ongewenst spul te verwijderen. Nu ze zo klein zijn heb je ze er zo uit. Dat scheelt stevige ellende in 2020.
Plus dat iedere zichzelf respecterende no-dig ( spit-vrij ) tuinier een dikke compost laag op de groente bedden brengt. Eigen compost van eigen hoop uiteraard. Van de tuin voor de tuin. Een mooie kringloop.

Voor het aanbrengen wel de boel schonen. Dat wil zeggen onnodig en ongewenst groen eraf naar de nieuwe composthoop. De nog te oogsten planten, kolen en snijbiet en Mesclun sla krijgen gewoon allemaal een lekkere sjaal om hun nek. Vinden ze niet erg.

A hebben de al hoog opgeschoren boerenkolen er wel het minst mee. Die staan hoog boven alles te wachten op die eerste goede vorst die ze nog zoeter maakt. Fijn in een stamppot met wat chili peper. Winter fusion cooking bevalt me wel, maar ieder zijn ding en niet iedereen vindt boerenkool met chili lekker.
De andere kolen zullen nog langer staan want daar is het wachten op de bloei eind februari. Broccoli die geen broccoli is maar wel heerlijk smaakt. Wat ook heerlijk is is dat de 5 groente bedden die ik heb allemaal nu een laag van 5cm compost hebben. Nee dat spoelt niet uit. Compost doet dat niet het is een langzame voeding af gever gedurende het hele jaar. Plus een grondverbeteraar. De structuur van mijn zeeklei wordt elk jaar beter. Het blauw grijs veranderd in diep donker bruin.
Nu nog ontdekken hoe ik de boel in de kas op orde krijg.
Daar moet vanwege tomaten moeheid nog steeds elk jaar potgrond in. Komend seizoen wil ik proberen er een compostlaag over te doen en bokashi vocht. Dat zou een wondermiddel moeten zijn. Nou bestaan die niet maar allicht doet het iets. Probeer ik de hoeveelheid potgrond te minderen gewoon.

Voorlopig staat de sla voor dit voorjaar erin en die doet wat ze moet. Als de beestjes me niet voorzijn staat hier de eerste sla van 2020. Maart vermoed ik en anders april. Het hangt van de temperaturen af. Wel of niet een echte winter.

Op het hotbed of de eenruiter ligt de glasplaat al. Er zitten nog stekken bonenkruid in maar die verplaats ik nog wel. Helaas heb ik geen paardenmest meer maar als ik in plaats van in januari toch medio februari hier 4 jaargetijden sla in zaai komt het denk ik ook wel goed met de sla voor april en mei.
Dan moet ik alleen de paden nog verder uit krabben voor de nieuwe snippers komen en nog peren en appelbomen snoeien en gereedschap slijpen en ...joepie me niet vervelen.

2020 Wordt vast een mooi jaar.