donderdag 19 juli 2018

Onder de zon

De droogte houdt aan en de zon brandt gaten. Vooral in mijn geheugen merk ik maar ook in de bedden. De warme droogte doet planten sneller verouderen dan in koele nattere tijden.
Ze lijken wel mensen die plantjes. Ons vel verouderd immers ook sneller met al die zon. Al vervangt ons lijf alle cellen wel om de zoveel tijd.

De tuin ligt er niet slecht bij omdat de boer gelukkig de pomp gaande kan houden.

Mijn grasveld laat ik. Water moet je toch zuinig mee zijn nu en ach gras redt zich wel. De groente bedden en de nieuwste bomen die krijgen wel. De bomen omdat ze nog jonger dan 5 jaar zijn en ik het fruit niet wil verliezen. De oudere pruim en peren zitten diep genoeg met hun wortels.
De sla in de bedden doet nu erg zijn best om nageslacht te maken en ik heb er al zaad uit gehaald om her en der te verspreiden. Kijken of dan later in het jaar er al nieuwe sla wil opkomen.

Verder werd het hoog tijd voor het uitplanten van de prei en nog wat stengel ui. De bedden hadden plek dus in de drie voor de schuur is nu het eerste herfst winter materiaal geplant. En dat terwijl de spreekwoordelijke mussen nog van het dak duvelen.



In de bovenste twee prei en de onderste uien. Niet dat je nu zo snel het verschil al ziet.
De winterprei voor volgend jaar februari is niet de snelste groeier. Nu maar hopen dat er niet teveel bij de grond afgeknaagd wordt.

Zie ik terwijl ik de foto's bekijk dat het bordje kolen nog bij dit bed staat terwijl die daar helemaal niet zitten. Ik doe helemaal geen vruchtwisseling meer omdat ik door elkaar heen teel. Maar waar de kolen zitten moet ik wel markeren omdat er nog steeds knolvoet op de tuinen zit. Die ziekte betekent dat ik echt 4 jaar tussen mijn plantplek en de volgende kolen moet hebben. Het bordje moet dus verhuizen. Naar het bed met de bonen. Bonen? Ja want daar stond mosterdblad. Familie van de kool. Blijkt daar verdorie knolvoet in te zitten. Terwijl de bonen het ook al niet goed doen daar maar dat ligt aan een kolonie veenmol. Zomaar de stelen bij de grond afknagen is hun hobby.
Die ene palmkool die er staat heeft zo te zien nog geen knolvoet. 
Gelukkig zijn veenmollen toch ook iets blind net als de gewone mol en de nieuwe bonen komen. Nu nog erbij leggen/zaaien kan ook nog. Mijn snijbonen kunnen tot eind juli nog gezaaid en de sperziebonen die ik heb ook. Gelukkig maar.


Het fruit op de tuin rijpt ondertussen gestaag door en belooft een feestje later in het jaar.




De eerste bramen jam is gemaakt en er gaan nog wat potjes volgen tot ik begin met weg geven van de bramen die inderdaad weer een overvloed brengen. Jammer dat ik niet weet welke variƫteit deze doornloze braam is want ze is een aanrader. Met dank aan een voorganger op mijn landje.

Ieder jaar gebruik ik de tweede helft compost bak als plant plek voor een pompoen. Die kan ik elk jaar net even ergens anders in de bak plaatsen en zo put ik niets uit. Dat de laatste compost van oktober tot en met maart in deze bak ligt helpt natuurlijk ook. De plek is gewoon rijk aan voeding.
Dat is dan ook te merken. De Muskaat pompoen die ik dit jaar heb is op veroveringstocht gegaan.
Overal probeert de plant een plekje in te pikken. Er hangen ook al her en der beginnende vruchten maar niet alles is bevrucht en dan vallen de dames af. Ze hebben een mannelijke bloem nodig en het bijbehorende stuifmeel. Wel apart dat je in het begin altijd heel veel mannelijke bloemen hebt en dat dan later de dames komen. Doen de meiden hun ding zonder dat je hitsige man en bij in de buurt hebt. Maar zien of de natuur het toch voor elkaar krijgt.

Af en toe een gieter water erbij en dan moet de plant toch een keer beginnen met alles op het juiste moment. Als ik 1 pompoen krijg is dat voor mij al genoeg om te eten. Maar ze zijn zo mooi dus meer is welkom.

Hoog zomer heerlijk, al mag het best wel eens regenen. Ik geniet van deze tijd.
Zelfs de zwaluwen met jonkies die op de kas van de buurvrouw wachten tot mamma en pappa met insecten voorbij komen koesteren zich in de zon.

Het is echt zo slecht nog niet zo onder de zon.




























zondag 8 juli 2018

Nu al bessen

Natuurlijk het is allang bessen tijd, de rode en witte dacht ik allemaal al geoogst te hebben en dan blijk ik een complete struik over het hoofd te hebben gezien.
Te druk bezig blijkt. Maar dat overkomt me in deze tijd van het jaar wel vaker. Of zou het gewoon weer zo'n Alzheimer light moment geweest zijn. Blind vergeten dat er nog iets is terwijl het wel knaagt in je hoofd. Ik moet nog iets maar wat...
Toen ik de boer bij een andere tuin de zwarte bessen struiken zag kortwieken kwam in ieder geval het besef dat ik dat ook nog moest doen.
Bij deze dus twee voor en twee na foto's. De struik met de bessen er nog aan en de struik na de snoei.


Zwarte bessen vallen niet te plukken. De struik moet ook nog eens rond deze tijd uitgedund en draagt alleen voldoende bessen op tweede jaars hout. Dan voeg je een en twee samen en knipt de takken met bessen die volgend jaar niet meer dragen uit de struik en zoekt een zit plek op om de bessen van de takken te peuteren.


Twee volle bakken had ik en 7 potten zwarte bessen jam heb ik. Geen zin om er nog andere dingen mee te doen maar er zijn zat lekkere dingen die je met de bessen kan doen en ja een deel is in de Rumtopf geland. Volgend jaar weer taart en sap en ijs.

Nu ik zo naar de foto kijk besef ik dat een bak zwarte bessen niet half zo vrolijk eruit ziet als een bak met kruisbessen en frambozen.

Fruit tijd wie wordt daar nu niet blij van.

De oude pruim geeft dit jaar niet veel, al hing er voldoende aan in eerste instantie. De droogte is er misschien debet aan of de vreetmonsters of iets anders. Maar het fijne plekje om te zitten is gelukt.

Schaduw, heerlijke schaduw. Hoe iemand een volkstuin zonder schaduw plek kan hebben snap ik niet. Werken in die snik hitte en dan geen verkoeling kunnen vinden. Niet mijn ding.
De druif is uiteraard verder gegroeid en samen met de pruim heb ik nu een natuurlijke parasol.
Voor fruit nog te vroeg, druif is een late en pruim zou dat ook geweest zijn. Gelukkig als alles tegelijk komt zou ik gek worden. Nu heb ik even respijt voor de volgende oogst.

Alhoewel. De braam begint op kleur te komen en die zit dit mast jaar ook al zo vol.
Nee dat klopt niet de struik zit elk jaar bomvol. Het zijn de appels en peren die een overschot hebben in vergelijk met andere jaren.
Dat wordt uitdelen. Leuk. Zo langzaam aan krijgen de meeste tuiniers overschotten en worden courgettes en tomaten uitgeruild of bakjes fruit en bietjes.

En verder bloeit de tuin. Een prei bloem wordt door de bijen en vliegen bevrucht en mijn zaad voor volgend jaar komt er dus aan. Van de Pastinaken kan ik het zaad al oogsten en zo gaat het door. De sla is bijna zo ver dat ze kan wijken naar de composthoop. Dat geeft volgend jaar spontane sla zaailingen na verdeling van de compost.

De vaste planten doen ook hun best en al zijn ze voor boeketten, ik vind ze zo ook zo mooi. Zet er dan de schaar nog maar in. Misschien volgend jaar als de Veronicastrum met haar kleine bloei halmen een grotere pol is met meer bloemtakken.

Alleen de Verbena daar heb ik zo veel van dat ik die wel kan plukken. Psychisch gezien dan.
Paars op tafel doet het altijd goed. En al die andere kleuren ook als ik me ertoe kan brengen.

Zo kan je op een lome warme zomerdag zomaar keuze stress hebben. Dan nog maar wat vruchtjes snoepen en desnoods zonder bloemen naar huis.
Er is altijd een volgende keer.