4e maand

April is er en langzaam aan begint het groener te worden in de wereld. In Pot 2.0 beweegt het nog niet zo hard. Zo'n metalen container is kouder dan de grond en dan ook nog de hele winter in de schaduw.

Misschien had ik een isolatielaag aan moeten brengen. Daar is het nu te laat voor. Volgende winter maar proberen de boel te omwikkelen met bubble wrap of ander isolerend materiaal. Dan houdt het misschien de echte koude uit de bak. Ook de groene pot met de frambozen heeft meer bescherming nodig. Vooral tegen de enorme hoeveelheden regen.

Ondertussen komt de zon op de bak dus het sprietige dat nu nog te zien is zal best snel uitgroeien tot stevige planten. Nu nog kijken hoe ik de mee etende mini monsters om de tuin kan leiden. Een bak is echt heel anders dan volle grond. Iets kan erin klimmen, maar de kikkers en de egel die vroeger hielpen bestrijden kunnen dat niet. 

In huis ben ik bezig met tomaten. Die zijn midden maart gezaaid en nu opgepot in grotere potten. Drie in totaal. Een Manx Marvel die goed resistent is tegen Phytophtora en zeker buiten kan. Een Rosella kers tomaat die omdat het een kerstomaat is ook buiten moet kunnen. Al wordt deze vermoedelijk wel heel groot. De laatste in de rij die in een aparte pot zal gaan is Lille Lise. Dat is een buiten tomaat uit Scandinavië die rondgaat bij tomaten liefhebbers. Het is een mini plant met maxi vruchten. Super geschikt voor balkon en terras omdat ze heel goed in een pot kan leven.

De sla die in Pot 2.0 volledig opgegeten werd heb ik maar in plugjes gezaaid en dat werkt. Al klimt er nu ook weer een slakken leger de tafel op. Maar eens gaan kijken waar die nu weer vandaan kunnen komen.

Ach het houdt me van de straat. Maar ook in de tuin. Nu ik niet telkens op de fiets naar de tuin race heb ik meer tijd en aandacht voor de oude thuis tuin. Het is bijna niet te geloven dat we hier binnenkort alweer 30 jaar zitten. Van een vrij open begin is het nu ons groene paradijs geworden. Zitplekken in de zon en in de schaduw. We zijn geen van beiden zon aanbidders dus werkt het zo prima voor ons.

Naast wat zichzelf op weg helpt zijn er ook plannen voor nog meer Pot 2.0 die langzaamaan opgestart en uitgevoerd gaan worden. De potgrond voor de Dahlia is gehaald en de Dahlia zijn zelf op kist gezet. Dat wil zeggen dat ze in van die kratten met krantenpapier op de bodem en een laag potgrond geplaatst zijn. Ze staan nu in de koude bak waar ze langzaam aan kunnen gaan groeien. Zodra de kans op nachtvorst na IJsheiligen 15mei voorbij is gaan ze in de potten. Meestal doe ik het op deze manier omdat ik de knollen bewaar door de winter in papier in kartonnen dozen in de bijkeuken. Laat ik ze daar nog langer in dan komen er van die bleke scheuten en verzwakt de Dahlia.

Kortom de kop is er nu echt wel af. Het is lente.

Een pril begin februari 2024

Met het voorjaar al in de bol aan de slag. Als de eerste sneeuwklokjes in de siertuin boven komen dan gaat het tuinbloed een beetje kriebelen.

Ik heb voor het eerst een laag bio compost op Pot 2.0 gedaan. Nog geen eigen compost. De bak waar nog in zat bevatte immers veel sporen van mijn tuin en omdat ik niet zeker weet of daar nu wel of niet lood in zit kan dat niet bij de groenten. Een ander gemis is het eigen slazaad in de compost. Mijn oude berg op de volkstuin had door koele compostering al het zaad dat ik mij wenste netjes bewaard. De laag die dan op de moes bedden ging bevatte altijd sla, rucola, veldsla en snijbiet. Vanwege het ontbreken van die ingrediënten heb ik de verse compost in de grote pot voorzien van wat sla zaad. Nu is het februari en komt die sla gewoon op. 

Of ze gaat overleven als er nog wat strengere nachtvorst komt is een goede vraag. Volgens de mensen van het weerbericht is het wel al ongeveer voorbij met de winter. Niet dat je daar dan ook maar een echte vastomlijnde conclusie uit kan trekken. Voorspelling zijn niet meer dan dat.

Hoe dan ook zijn die eerste tekenen van eetbaar leven wel heel schattig vind ik.

Dat ze fluffy lijken komt door het onscherpe van de foto maar ja fluffy is schattig....toch?

De dragon waarvan ik vermoedde dat ze het niet zou redden steekt ook al zijn tong naar me uit en leeft. Ook daar een wazige foto. Er komt een keer een scherpe, echt wel. In februari moet ik nog op gang komen, dat is althans het excuus waar de lezer het mee moet doen.

Verder ben ik al bezig om de daslook de grond uit te kijken. Die laat zich echter nog niet zien dus dat moet nog even wachten. Het is pas februari.

Pot 2.0 de eerste maand

Het is ondertussen halverwege januari en de dagen lengen voorzichtig. Nog niet echt in de ochtend waar het daglicht slechts kleine minuut sprongen maakt. In de avond gaat het gelukkig veel harder. Nou moet alleen het weer nog een keer besluiten dat al die wolken het veel te donker maken en de zon laten stralen.

Niet dat het niet af en toe leuke plaatjes geeft. Een wit laagje in Pot 2.0.  

Pot 2.0 is overigens zo genoemd omdat het en uit potten bestaat en een Potager is. Een kleine knipoog naar de Franse moestuin.

Let niet op de oude leistenen dakpan van de Westerkerk. Aardappelen telen in deze bak is geen doen. Eronder staat mix en dat is wat er zal gebeuren. Een mix van bladplanten en vrucht gewassen als test ertussen. 

De bak was vorige week al stijf bevroren. Ook dat is heel anders dan telen in volle grond waar de bodemwarmte nog het een en ander beschermt. De Franse Dragon onder de stolp is naar alle waarschijnlijkheid zo dood als maar kan. Al weet je het nooit met planten. Die hebben meer levenskracht dan je verwacht. 

De gele herfst framboos staat er ook wit bij. Kortom Pot 2.0 is nog te kil en koud om iets mee te doen maar dat is op een gewone moestuin nu natuurlijk ook het geval. Hooguit reparaties en gereedschap onderhouden. Leuk op het bankje voor in de zon maar dan moet eerst wel de zon wat fanatieker gaan schijnen.

Dan toch februari nog maar afwachten.