April doet wat ie wil en dit jaar is dat warmte en vooral ook droogte onze kant op blazen.
Water is echter wat al dat jonge groen naast goede grond nodig heeft om te kunnen groeien. De tuinier daarentegen kan wel een zonnetje op de bol gebruiken. Dus is de overdag zon en in de nacht regen wens zo'n typische voorjaar vraag. Beste Weergoden hoort u mij? Nee dus.
Maar in de bedden staan wel jonge erwten, tuinbonen, bietjes en uien tussen de sla plantjes.
Ik sproei dus ondanks de compost mulch die het vocht in de bodem houdt toch. Deze droogte is teveel van het goede.
Mijn teelt techniek bestaat uit het laten opkomen van de sla in de eigen compost en dan waar nodig de sla weg oogsten om andere planten te zetten of zaaien. Tot nog toe werkt dat prima al kost het veel tijd. Vooral dat voorzichtig weg oogsten van de sla is tijdrovend. Zen dat wel.
Ondertussen zijn in de zaad trays de volgende set bietjes al bijna plant klaar en het zaad van kohlrabi en regenboog snijbiet zit erin. Die snijbiet heb ik wel als zelf-zaai spul al in de bedden maar verfrissing van het zaadgoed is een goed plan om de zoveel tijd. De nieuwe plantjes plan ik nu al door de winter om zo volgend jaar daar weer zaad van te hebben.
Oh ja er zit ook wat dille in de trays maar oud zaad komt niet zo goed op. Alweer blij met mijn teelt techniek want in de bedden komt de dille, die ik heb laten bloeien en zich uitzaaien, overal op.
In de kas ook die voorbereiding op groenten voor volgend jaar. De eerste sla begint te schieten zoals dat heet en ik laat ze. Straks als de bijtjes hun werk gedaan hebben gaan ze met zaad en al op de composthoop. Overigens is de grote bloeiende plant overwinterde eenjarige rucola en die bloemen leveren straks niet alleen zaad maar nu ook een lekkere snack en extra smaak in de sla. Ik mag dus niet alles op eten. Daar nodigt het wel toe uit.
De bijen die bij mij het meeste werk verrichten zijn de metsel bijen. Ze bevolken de insecten hotels boven mijn deur. Dat heeft ondertussen een slimme vogel ontdekt dus nu zit er dubbeltjes gaas voor.
Daar moeten de bijen nog wel aan wennen maar de eerste buisjes zitten alweer vol met bijen broed.
Die vogel heeft nog niet ontdekt hoe hier langs te komen. Hopen dat straks de jonge bijen wel ontdekken hoe ze erdoor kunnen.
Nu eind april bloeien de appels nadat de pruim en de peren ze voor gegaan zijn. Daar vliegen die bijen dus ook op. Mooi hoor hoe alles zo werkt in de natuur. Zelfs als ik als mens mij er tegenaan bemoeit heb.
Zo'n ander bemoei punt zijn mijn asperges. Die zitten in een verhoogd bed om ze boven de natte winterklei te houden en nu belonen ze mijn moeite door als groene speren tussen de vergeet-mij-nietjes omhoog te schieten. Heerlijk eigen asperges, vooral nu de asperge kevers ze nog niet ontdekt hebben.
Ik heb bij meer groenten en fruit bloeiende planten ertussen staan. Gewoon omdat ik dat fijn vind.
Geen idee of het iets voor of tegen het eetbare doet. Tulpen tussen de aardbeien bijvoorbeeld.
Twee hongerige planten naast elkaar, het lijkt elkaar niet te storen.
De paarse tulpen vallen niet zo op. Eerst bloeiden de roze witte die je beter zag.
En verder? De daslook bloeit volop dus zal binnenkort wel ondergronds gaan als ze hun zaad uitgeworpen hebben. Mooi is zo'n wit veld onder de oude perenboom. Misschien moet ik nog wat knollen opgraven voor later in de sla. Meestal vergeet ik dat als ik lekker aan het prutsten ben op de tuin.
Als ik er aan denk hoef ik in ieder geval niet bang te zijn dat ik teveel weg haal. Er groeit ondertussen heel veel.
Ik ben gewoon te coulant. Ze mogen opkomen waar ze willen, zoveel ze willen. Al worden ze in de paden en groentebedden weg geoogst. Die coulantie heb ik ook voor de vaste plant judaspenning. Een echte schaduw plant die vroeg bloeit. Geurt, ah als ik dat toch kon laten ruiken. En dan ook nog mooie zaaddozen maken. Of eigenlijk van die transparante zilveren vellen. Dus twee keer goed voor een boeket en fijn voor bijen. Dan kan het dus gebeuren dat ik er andere dingen voor op geef.
Zoals zitten.
Tot een volgende keer.
