Tropische tijden

Mei is ondertussen, vol van zaaien en druk zijn, als zand door mijn vingers gegleden.
Het natuurlijke tuinieren alla Frank vraagt veel aandacht en overdenken en dan ben ik zo druk met zaaien en ook al oogsten. Met nadenken en filosoferen over hoe nu eigenlijk een tuin die zowel fijn om in te zijn als veel voedsel opleverend in elkaar moet steken. Dat ik de tijd niet meer door heb.
Een 100% kant en klaar idee is er niet en al doende ontdek ik wat voor mij werkt en waar nog wat geslepen moet worden. Ik lees de boeken van Erik Toensmeier, Martin Crawford en ook Ruth Stout.
Al tuinden en tuinieren die allen in streken die met mijn specifieke landje niet 1 op 1 te vergelijken zijn.
Tegelijkertijd is mijn landje niet mijn eigendom en zijn er toch wel wat beperkingen van wat mag en wat niet. Als is de boer waar ik van huur erg coulant en zijn mijn buren geen van allen van het klagende type.

Met de cursus als stok achter de deur en de kippen van de buurvrouw als slak verdelgingshulp sla ik mij door dit jaar. De verbetering van de grond werpt haar vruchten af. Veel planten groeien als nog nooit. De bedden lopen langzaam aan over. Waarschijnlijk ook omdat ik mijn oude opvul technieken ook bij het golvend aanplanten toepas en dus veel te veel te dicht op elkaar zet.
Niet dat het erg is, ik oogst gewoon dat wat in de weg zit en eet het op of maak er compost van. Niets gaat verloren.

Rond de Red Bor kool staat een berg aan snij sla. Natuurlijk zijn de slakken er blij mee maar er blijft genoeg voor mij en manlief over.
De kolen gaan dit jaar erg goed en zijn al veel groter dan ik gewend ben rond deze tijd.

De 4 jaargetijden sla in de broeibak is zo goed gelukt dat ik me een slag in de rondte eet en heel permacultuur met de mensen om me heen kan delen. Jammer dat er op de tuinen zoveel mensen zijn die alleen hele zachte kropsla willen. Zou dat een generatie gegeven zijn? De leeftijd van 70 tot 90 wil iets zoet en zacht want ze zijn geen konijnen. Tja...

Begin mei werden de golvende lijnen steeds duidelijker en de bedden voor de schuur steeds groener.
Erwten zouden niet mee kunnen doen in het systeem vanwege de steun maar tonkinstokken met draden ertussen en iedere keer als de bovenste draad bereikt is weer nieuwe draden zetten gaat best. De spitskool vindt de schaduw geen groot probleem en de raapstelen zijn al oogst klaar. Straks wordt de plek weer gebruikt voor nog meer snij sla en ook dat vindt schaduw prettiger als volle zon.
Met goede planning en enige kennis van planten en hun behoeften kan je ver komen. Alleen de quinoa heb ik moeten schrappen dat werd dan toch weer teveel van het goede in mijn postzegel bedden van 1.20m bij 1.80m.

De truc om de pootuitjes dicht op elkaar te zetten en dan ertussen uit te oogsten, de restjes van de oude pootui er af te peuteren en zo een stengel uitje over houden voor de keuken is een hele goede.
Ik heb wel stengel uitjes gezaaid maar die zijn nog lang niet groot genoeg om te oogsten.  Zeg nou zelf, deze zien er toch prachtig uit? De smaak is ook nog eens prima. Roerbakken met snijbiet stengels en afmaken met Aceto Balsamico, heerlijk.


In de kas beginnen de tomaten teveel ruimte in te nemen.
In een twee bij twee meter kasje zijn 8 tomatenplanten naast de vaste bewoners, een Smeerwortel voor het blad dat als mulch in de kas dient en een Physallis voor de lekkere besjes, meer dan genoeg. Dit jaar vooral omdat ik twee Bumblebee Sunrise tomaten heb staan voor een trial en die ik dus niet mag dieven. Dat gaan hele grote planten worden.
Maar daar heb ik dan hopelijk wel weer veel oogst van.


Ondertussen zijn de raapstelen al lang op en is de sla in de broeibak op de compost gegaan en gedeeltelijk op verloren plekken uitgeplant om zaad te krijgen. Meestal gaan ze als je zo verplant wel schieten. Sla bloemen vind ik heel leuk en ik laat vaak wat planten door gaan zodat ze zich daarna  overal uitzaaien. Vaak krijg ik dan betere planten dan wanneer ik ze zelf zaai. Het vraagt alleen wat aanpassingsvermogen om ze hun gang te laten gaan en niet weg te halen als ze op plekjes voor andere planten staan. Maar ik vind dat om denken leuk en uitdagend.

De erwten stijgen op en duidelijk is te zien dat de spitskool nog genoeg licht krijgt. Al staat ie nu wel te puffen in de hitte. Ik moet de kolen, doordat ze af en toe hitte stress hebben, goed controleren want planten met stress zenden noodsignalen uit en daar maken slakken gebruik van. Ik heb al aardig wat glibberende griezels uit de kroppen gehaald. Koolwitjes zie ik wel maar eieren en rupsen heb ik nog niet gevonden. Dat komt zeker later. Ach zolang ik heel Zen de boel doorzoek komt het wel goed. Al beweert de buurvrouw dat haar kippen geen koolwitjes rupsen lusten. Dat ga ik straks proefondervindelijk testen zodra er wel rupsen zijn.

Voor de drie bedden staan de aardbeien te bloeien en verschijnen de eerste vruchten. Hoog tijd om er wat stro onder te leggen. Maar er is zoveel te doen dat ik het nog maar even laat.

Aan de andere kant is te zien dat de goudsbloemen het bed veroverd hebben. Die ga ik verplanten naar betere plekken want het is tijd om de bonen te leggen. Hier komen een paar paarse sperziebonen. Purple Queen. Die smaken prima en worden als stam boontje niet hoog en gedragen zich prima in gezelschap. Daar veel van de pastinaken door slakken geoogst zijn is er nu weer plek genoeg al ziet het er zo op het eerste gezicht anders uit.

Met de zon op de schuur ziet het er altijd leuker uit en nu de bedden vol lopen krijg ik toch al een heel zomers gevoel als ik mijn landje zo zie.










Naast de groenten heb ik ook een aantal vaste planten borders voor de pluk en het geestesoog dat ook wat wil. En vaste planten voor het eetbaar. Fruitbomen en struiken maar ook roomse kervel en zuring soorten. Ze staan naast en door elkaar. Zoals de plukbloemen en bramen hieronder.

Rode zuring, roomse kervel, bieslook en vergeet-me-nietjes bij de Japanse wijnbes.

Deze zuring smaakt echt heerlijk zuur zonder het bittere wat de bloedzuring heeft.

Op de zaden van de roomse kervel helpen de lieveheersbeestjes larven door de bladluizen te verorberen.
Net Pac mannetjes zoals ze door de luizen heengaan.

In het hoge gras tussen de fruitbomen verschuilen de ouders van de pacman larven zich en helaas ook de woelmuizen. Mijn plan is nu om hier toch een valken kast te zetten voor volgend jaar als natuurlijke muizen bestrijding.





Een prima plan van Ronald. De buren zijn met het idee blij dus nu ga ik verder kijken hoe en wat. Regeren is vooruit zien.

Achter de boog ligt het aardappel bed. De edamame voor ertussen ga ik later thuis zaaien want ook hier houden de slakken huis en sommige aardappelen zien eruit alsof iemand Agent Orange op ze heeft los gelaten. Hopelijk schaadt het de ontwikkelende aardappelen niet te erg.

Alles groeit en doet. Terwijl de echte zomer nog moet komen want ik houd mij ouderwets vast aan de 21e juni als beginpunt. Dingen mislukken en dingen gelukken, al met al blijft het een boeiend leven dat volkstuinders leven. Zo klaag je nog over teveel kou zo is het weer helemaal 180 graden andersom.

Maar ja het gezegde zegt het al een boer die niet klaagt is ziek en met al dat werk in de tuin is mijn conditie ondertussen uitstekend.

Al is de warmte die we nu hebben mij teveel. Tropische tijden zijn niet zo mijn ding.