Delen

Het overkomt ons moestuiniers allemaal. We delen met onze omgeving.
Je geeft eens een plant aan iemand met een tuintje verderop. De oogst is zo groot dat je toch echt iets kwijt moet. Of je krijgt een nieuwe plant om uit te proberen. Vaak hang je op je hekje even te kletsen met de buren. Hoe werkt dit bij jou? Heb jij ook...?

Maar er is een vorm van delen waar we toch echt meer problemen mee hebben.
Delen met dieren. Ja, slakken en bladrandkevers en muizen en ratten en soms een haas of fazant veel bladluizen ook en dan is de plant wat groter komen de vogels ook nog even mee eten.
Zo dat al in een adem.
Maar is het delen met dieren nou echt zo'n ramp? Het bewijst dat we deel van een ecosysteem zijn en we willen toch graag wat meer natuur? Of is dat maar schone schijn?

In ieder geval heb ik mijn spitskool gedeeld maar er zat nog genoeg voor mij aan en de broccoli had wel gedeelde bladeren maar de bloemknop waar het omging was een thuis voor slechts een wormpje.
Dan valt delen wel mee.

En veel delen vindt plaats in het voorjaar omdat de jonge plantjes het lekkerste van het lekkerste zijn voor de pas ontwaakte beesten. Maar even vaak zie je dat de planten die gezond zijn er wel over heen groeien en ook dan valt delen wel mee.

Op dit moment is het delen van fruit aan de orde. De aardbeien deel ik met slakken, merels en daarna met de kippen van de buurvrouw. De merels doen erg hun best maar veel hebben nu een tweede nest en ze eten ook ongedierte. Wat klaag ik nou? De zwarte bes laten ze nog met rust en de meeste rode bessen heb ik zelf gepakt.

Nee het delen valt als ik eerlijk ben nu best wel mee. Maar mijn tuin is zo vol dat ik ook wel genoeg te delen heb.

De moesbedden voor de schuur zijn een grote groene massa. Zelfs de golven van het natuurlijk tuinieren zijn niet meer zo zichtbaar. En om mijn najaarsgroenten te zaaien moet ik af en toe rigoureus door de massa heen. Daar kan een slak niet tegen op.

Hierboven is nog iets van een golf te zien in de tuinbonen die binnenkort oogstbaar zijn. Voorlopig is dit bed even ogen kost en geniet ik met andere zintuigen. Nog even en dan heb ik een tuinbonen maal en de eerste mini courgette vormt zich ook. Ik ben wel nieuwsgierig of de winterprei die ook in dit bed staat het gaat redden. De planten zijn gezond maar klein en hebben een waar oerwoud van andere planten om zich heen. Ach als straks de tuinbonen weg zijn krijgen ze weer genoeg licht en echt groeien doen ze dan maar in februari.

De bonen bij het bonen rek komen op gang en zijn de slakken aan het ontgroeien. Als ze straks groter zijn vormen ze een micro klimaat voor mijn late sla. Dan gaat de goudsbloem eruit, worden de wortels geoogst en de in zaad schietende sla opgebonden zodat ze weinig plek neemt. Zo is er weer plek voor de volgende groente, sla dus.

Als laatste nog een vorm van delen die niet zou kunnen. Uit plaatsnood heb ik een buiten komkommer in het aardappel bed gepoot na de eerste aardappeloogst. Kijk in een willekeurig boek over Companionplanting of gewassen die niet samen kunnen en dit is een van de vette no no's.
Maar er staat een Pastinaak naast voor zaad en een kool voor in het restdeel bed dus waarom zou ik het niet tenminste proberen? Risico nemen om te ervaren is ook mooi en dan kan je daarna weer kennis delen.
Hoe je het ook wendt of keert. Moestuinieren gaat altijd wel ergens over delen.