zaterdag 27 juli 2019

Voor de hitte

Ik had nog wat foto's genomen voor de hitte kwam. Die plak ik dan later wel op mijn blog dacht ik en toen kwam de hitte. Op de tuin valt dan niets te doen behalve heel veel gieters water bij de zuip schuit planten gooien.
In huis al bijna het zelde wat betreft menselijk smelten, dus achter de computer is dan ook geen goed idee. Na drie dagen afzien, ik zei toch dat global warming geen goed plan was, even op adem komen.
Het is nog steeds te warm om echt actief te worden maar ondertussen leef ik weer wat op. 
Wel eten we de laatste dagen koele kas komkommer in plaats van tuinbonen.

Die zijn namelijk echt op en de planten liggen al op de composthoop.
In de kas beginnen de tomaten bij te komen nu ik een soort micro biotische korrels heb gestrooit.
Ik blijf het raar vinden dat tomen de grond ongelukkig maken maar ja je moet er iets mee dus probeer ik telkens andere truckjes. De komkommers trekken zich van alles niets aan en doen het wel goed. Te stellen dat zij dan schuldig zijn aan het slechte groeien van de tomaten is een fabel.

Maar het groeit allemaal en al wil ik nu eigenlijk best al tomaten hebben ik moet nog even geduld hebben en genoegen met af en toe 1.


Natuurlijk wil ik ook al teveel van de courgettes. Toch ben ik blij met de nieuwe teeltmethode. Waar ik ze vroeger over de grond liet groeien gaan ze nu de lucht in aan zware stokken. Minder meeldauw op de bladeren en dus gezondere planten die ook nog eens minder plek vragen. Wat wil ik nog meer...eten oh ja.


Toch is er voor dat eten genoeg toekomst belofte in bloeiende paarse sperzieboon en pruimen die er nog goed uitzien. Zelfs de zaadproductie van de Lathyrus 't Loo gaat voorspoedig al oogt het niet zo'n war bos die grijs uitslaat.

Wat zal het straks kaal ogen als de zaad leveranciers uit de bedden gaan omdat ze hun ding gedaan hebben. De herfst en winter spullen groeien nog niet. Zeker met de hitte die we hadden gaat het opeens traag. Zelfs de pompoen heeft nu moeite al groeit ze op deze foto nog de bak uit letterlijk.

De concurrentie om water met de framboos, die zichzelf in de bak breed maakt, en de weg gegooide maar weer groeiende rabarber en die ene verdwaalde Oostindische kers. Dat komt ervan als je de natuur haar gang laat gaan op de tuin. Dan winnen de sterkste terwijl je perse die zwakkere wilt hebben.



Toen ik de overzicht foto's maakte ontdekte ik dat het warme weer niet alleen een water oorlog veroorzaakt maar dat ik opeens ook wantsen in mijn zaad producenten heb die ik nog niet eerder heb gehad. Ze zijn mooi die oranje gestreepte beestjes maar wat doen ze behalve vrijen nog meer in het zaad. Moet ik alarm slaan vanwege het gevangenis streepje of ze als onschuldig zien vanwege hun gestippelde lieveheersbeestjes onderkant? Hopelijk kan ik nog veel leren de komende jaren want de provincie heeft weer plannen.


Dat paarse vlak is mijn tuintje. Niet direct bedreigt door die grote streep bovenin maar wat als ze de boer compleet uit kopen. Dat de lokale VVD steeds meer industrie terrein wil en met hebberige ogen naar ons plekje kijkt is al verontrustend maar nu de weg dwars over het terrein getrokken gaat worden wordt het nog enger. De boer maakt zich misschien nog geen zorgen en eer ze iets kunnen zijn we al gauw 5 jaar verder maar toch. De toekomst zal het zien en natuurlijk sputteren we tegen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten