dinsdag 25 december 2018

2018 Alweer bijna voorbij.

De tijd gaat snel zeggen ze al geldt dat alleen maar voor het moment. Dat is zo voorbij maar de herinneringen blijven wel wat langer hoop ik. En ook nu kan je herinneringen opbouwen.
December met zijn donkere dagen heeft deze keer de regen van de zomer mee genomen al is het iets frisser.
Op de tuinen is het stil geworden. Niemand heeft met donker weer zin om eens lekker buiten te gaan rommelen toch?

Mijn buurdame niet in ieder geval, zij is al een maand niet meer gekomen. Door mijn laatste roos heen zie je haar kas en daarachter tussen mijn en haar kas nog net een vlaggetje van de Amsterdammers die er alleen in de zomer zijn. Links achteraan is nog een onderkant van een tafel op zijn zijkant te zien. Ook daar is de tuin winter klaar. Iedereen die geen tuin heeft denkt toch dat er nu niets te doen is. Sommige tuiniers ook. Dat ik daar anders over denk is duidelijk. Nu thuis de wilgen gesnoeid zijn moet ik van het snoeihout af en de resten gaan mijn volkstuin op.


Wilgen weefwerk naast de compost bakken en wilgen weefwerk in het lage hekje. Het hekje kan vrij vol omdat de wind er minder vat op heeft en zo werk ik de wilgen resten weg. Wat nu nog thuis ligt kan drogen voor de open haard.
Er valt dus best nog wat te doen en verder ook vooral te zien.

Wat je zomers voelt als je de kruisbessen oogst valt nu goed te zien. Doorns of zijn het stekels? Nou ja scherp zijn ze in ieder geval.  Wat ook te zien is is het nieuwe leven dat alweer begint. De eerste sneeuwklokjes zijn boven. Ook de wilde bos tulp piept al boven de grond uit terwijl ernaast nog een wild aardbeitje bloeit.


Zo ontmoet de herfst de lente en dat op nog geen 10 CM2.

In de kas is het nog druk. De andijvie gedijt goed en de 4 jaargetijden sla doet zijn naam eer aan. Hard groeit het met het matige licht niet maar we gaan de goede kant weer op en de dagen gaan voorlopig weer lengen. Dit jaar ga ik toch maar weer eens kijken of ik Boxing Day Onions kan kweken. Dat is ui gezaaid op de tweede kerstdag. In de kas uiteraard. Een Engelse traditie die vooral door de fanatieke reuzen uien telers gaande gehouden wordt. Als Groene Hart bewoner allicht wat vreemd maar het tuinders hart wil gewoon wat extra's hebben dus ach vooruit we doen het maar.

Verder zal ik niet veel meer doen in december. Snoei en schoonmaak werk komt in januari wel weer.
Op naar Oud en Nieuw en dan 2019.  Laat het nieuwe jaar maar komen.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten