Paradijs

Het is juni en dan barsten de bloemen van de zomer los. De roos bij de entree doet weer zo haar best dat ik ondertussen het tweede grote boeket heb geplukt en de volkstuin boeket reeks op tafel staat. Mierzoete romantiek met bijpassende geur. Heerlijk.

Ga daar maar eens tegenop met de Boeket reeks boekjes. Dit pakt veel meer zintuigen dan de ludduvuduh boekjes ( mijn moeders benaming van die dingen ) ooit voor elkaar krijgen.
Even verder kom je dan tegen de volgende aanslag op je neus aan. De naam van de roos ben ik kwijt maar ze geurt fantastisch.

Tja met zoveel verleiding kom je haast niet aan werken toe.

Toch is het diamant bed nu klaar. Nou ja voor zover een groentebed ooit klaar is. De stam boontjes zijn gelegd. Purple queen een paarse sperzieboon die je tenminste niet over het hoofd kan zien.

Links voor de goede kijker is er zwarte grond daar zitten ze dus en nu maar kijken of ze het gaan redden. De weg geoogste sla, groene eikenblad sla, heb ik aan een buurman gegeven zonder tuintje. Dacht ie dat het andijvie was. Gelukkig kon ik hem corrigeren voor hij er stamppot van ging maken.
Grappig hoe al deze planten voor mij ondertussen gesneden koek zijn terwijl anderen ze niet eens herkennen. Voor de info dan maar bij deze; die bloeiende sprieten in het diamant bed zijn bloeiende radijzen en de groene zaad dozen smaken heerlijk.

Dan is het bovenstaande herkenbaarder toch? De eersten van dit jaar en ze smaken weer prima.
Nog even en het is weer jam tijd. Niet dat ik jam eet maar manlief is er dol op dus doe ik weer mijn heksen truc met gamel ( grote ketel ) en produceer loeiend heet pruttelend spul voor in potjes.

Voor de koelte heb ik dan andere zaken zoals de druif die over het rek boven mijn schaduw plek begint te groeien en in de loop van de zomer wel in de pruim zal proberen te klimmen.

De meeste bloemen zitten dit jaar voor de schuur langs. Moeten de metsel bijen een beetje om vliegen om bij hun nestkasten te komen . Voordeel is dan dat de vogels ze niet zo snel ontdekken. Al is het boeiend om te zien dat er wel een sluipwesp bij zit die als mini terrorist eitjes in de bijen nesten legt. De natuur is hard.
Omdat ik minder medelijden met plaag dieren heb geef ik de natuur ondersteuning.
Het hoge gras voor de lieveheersbeestjes wordt pas in het najaar gesnoeid dus hebben ze tijd zat om zich te verschuilen en voor nageslacht te zorgen.

Als ze dan netjes hun eitjes in de rozen blijven leggen is mijn natuurlijke vijand tegen de bladluizen weer geregeld. Dat ze er zijn merk ik aan weinig bladluis, het werkt. Goh.
Mooi toch die natuur. Nu nog iets vinden dat de veenmollen uit de moesbedden houdt en de slakken... Oh verdorie ik wilde ze dit jaar niet noemen. Mislukt.
Slakken. Je doet er weinig tegen maar het klopt wel dat ze liever niet over compost lopen omdat die dan aan ze blijft plakken. 
Nu nog ontdekken wat de vers gezaaide wortels elke keer opnieuw weg graast. Toch maar knoflook water maken en dat op de zaai plek sprayen. Kijken of ik dan wel wortels aan de praat krijg.
Et in Arcadia ego est. Geen paradijs zonder de duivel.