Alleen ging het deze keer niet om Alice of de Witte koningin. De pruim was klaar met bloeien en dat is het moment om steenfruit aan te pakken.
Pruim had een veel te groot hoofd gekregen.
Haar nek kon het gewicht niet meer aan. Om maar te zwijgen over de nieuwe regels op de tuinen die alleen nuttige bomen toestaan met een hoogte van ten hoogste 3 meter.
De Notelaar verderop is de enige die een uitzonderingspositie heeft weten te veroveren. Een walnoot kan je nu eenmaal niet klein houden en het is zo'n markante boom.
Maar pruim? Eigenlijk had ze zichzelf al bijna genekt met de donderzwam die haar hele stam verzwakt. Dus alle moed, de zaag op steel en de motor kettingzaag verzameld. Een ondersteuning in de vorm van manlief geregeld en op naar het werk.
De hoeveelheid materiaal die eraf komt is ook niet mis. Haar hoofd past niet in een mandje. We dragen alles maar naar achter naar de groen resten stort van de boer.
De laatste restjes stam nog weg halen al blijft er straks wel een stuk staan dit gaat er nog af. We zien immers goed hoe ziek ze nog is.
Tot we op de hoogte zijn waar het maar moet. Zoveel rot krijg je alleen weg door de hele boom te kappen. Maar ze is nog even sterk genoeg om wat taken te laten voor pruimen en schaduw.
Ze is nu geen driekoppig- maar een drie emmer wezen.
De laatste takken die officieel nog te hoog zijn ga ik later een keer horizontaal uitbuigen. Lange snoei noemen ze dat. Aparte omschrijving als je er niets afhaalt.
Met de takken uitgebogen moet Pruim het dan weer een tijdje doen. Aan iets horizontale takken komt meer fruit dus wie weet hoeveel pruimen ze in de toekomst nog kan geven.
Klus geklaard en de beulen gaan tevreden naar huis. Het schavot is geschoond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten