dinsdag 26 september 2017

Vertragen

Het weer veranderd en de dagen worden korter al merk je daar al doende op de tuin nog niet zoveel van.
Met je neus naar de grond om na de vakantie de onkruiden te verwijderen en op de composthoop te werken. Dan "zie" je niet zoveel. Al heb ik al doende wel een paar daders gevonden. Daders uit mijn "oh nee alweer slakken" litanie.
Blijkt dat die kleine grijze slakjes gewoon jonge oranje-bruine zijn. Bij deze de mamma/pappa collectie uit 1 bedje. Die kunnen geen kwaad meer. Ik ben onaardig geweest.

Maar genoeg over slakken. De tuin biedt veel meer.
In de bedden merk ik dat door mijn "kijken wat zichzelf gezaaid heeft chaos" er een overvloed aan snijbiet is. Ik deel ze maar uit en zie het als een mooie aanvulling voor de compost hoop. Compost is tuindersgoud en wat je nu maakt is volgend jaar je gratis extra voeding. Dan kan je de bedden weer vullen met planten en met geluk ziet het er dan zo uit.


De Pastinaak zit overigens ook overal maar daar had ik vorig jaar te weinig van en ze zijn zo lekker samen met pompoen in een stoofschotel.

De pompoen is op verover tocht en ik moet, om nog op mijn bankje te kunnen zitten, toch maar ingrijpen. Het lijkt er opdat er maar liefst drie grote jongens gaan rijpen. De muskaat pompoen is een van de lekkerste pompoenen en ik verheug me op de oogst later dit jaar.
De peren beginnen ook te rijpen en ik hoef voorlopig geen fruit te kopen, ome supermarkt zal teleurgesteld zijn.

Dit zijn de stoofperen die nog een maandje moeten. De Beure Hardy handpeer heeft een tik dit jaar. Ze is nog een keer gaan bloeien en heeft nu mini peren erbij die nooit meer iets kunnen worden. Wegsnoeien is de enige optie.

Al ziet het er wel grappig uit. Het kost de boom nodeloos kracht.
Over kracht gesproken. De groene asperges hebben dit jaar eindelijk wat groen. De asperge kevers hebben niet alles kaal gemaakt . Nu hoop ik dat dit betekent dat de planten echt op krachten kunnen komen zodat ik volgend voorjaar weer kan oogsten.

Zoals te zien valt heb ik dames planten ertussen want er zijn vruchten. De zaden eruit kan ik later zaaien. De planten kunnen echter nog minstens 10 jaar mee. Dus doe ik geen moeite.

Oh ja in de peren zit Gymnosporangium sabinae, een schimmel ziekte die de bladeren aantast en overwinterd in conifeer-achtigen. Daar er best veel van die planten in de omgeving staan zal het altijd weer aanwaaien en mijn peren besmetten. Gelukkig is het voor het fruit niet schadelijk. Dus geen paniek als je dit soort rare groeisels in je bomen ziet. Als het blad valt is het weg behalve als er veel coniferen in de omgeving zijn maar daar doe je niets tegen.
Het is wat het is.

Dat geld ook voor ongewenst natuur geweld. De eerste herfst storm van dit jaar had het bonen rek omgeblazen. Alle bonen aan de zijkanten uit de grond getrokken. Gelukkig heb ik nog andere sperziebonen en de Borlotti kan evengoed nog na rijpen op de resten stengel. De snijbonen hebben het gered. Kortom het valt mee en het rek staat weer overeind.
Wel is het handig om volgend jaar de opening niet meer zo te zetten dat de wind er vol in kan. En toch nog iets meer grond anker te regelen. Zo blijf je leren.

Ervaren dat het helpt om je sla wat ruimer te hebben staan zodat je de slakken er telkens uit kan halen en de schade beperken. Dat is ook een leer moment maar of ik dat volgend jaar nog weet of er de tijd voor wil nemen...

Eerst maar de herfst en al wat er dan nog te doen is. Dat is aanzienlijk minder dan in de lente en zomer. Het is tijd om te vertragen.





















Geen opmerkingen:

Een reactie posten