Vrooooem

Het is juni en de dagen lengen nog steeds, de regen laat het afweten en het is warm.
Toch groeit het groen op het landje gestaag door.
Als je je oor naast sommige planten houdt hoor je een zacht vrooooem...

Niet in de kas waar ik de grond van de tomaten onlangs toch heb moeten vervangen. De tomaten worden nu wel wat groener maar groeien is er even niet bij nadat ze opgelicht zijn. Een positief oplichten dat wel want nu kunnen ze hopelijk groeien.
Vaak hoor je dat grond tomaten moe wordt maar dat je best in dezelfde grond weer tomaten kan telen. Doe dat niet met potgrond want het kan dus echt niet. Wat Monty Don of Charles Dowding ook zeggen. Of zouden de heren in echte grond telen? Hoe dan ook als je potgrond in de kas hebt moet die gewoon aan het eind van het seizoen op de tuin verdelen.

Wat dan wel hard groeit? Het groen in het diamant-vormige bed bijvoorbeeld.

Hier groeien bietjes, peultjes, palmkool en een Nicandra plant om witte vlieg op de kolen te bestrijden. Er achter staat een buiten tomaat en met zijn allen gaan ze straks de strijd om de ruimte aan. Er zit ook nog verdwaalde sla in die zichzelf gezaaid heeft en nog wel meer. Kan je dat toe laten? Ja hoor als je maar op tijd dunt door te oogsten. Dit bed dat altijd vol zat met plaag dieren lijkt een beetje te ontkomen al gaat er wel telkens een mol onderdoor. De eerste peulen zijn al geplukt en ik spaar ze op tot ik een maaltje bij elkaar heb. Dat gaat prima in de groenten la van de koelkast met iets vocht erbij.
En er groeit wel meer heel hard door. De asperges hebben een echte groene pruik ondertussen.

Ze ontsnappen niet helemaal aan de kevers maar ze doen het beter dan voorgaande jaren. Zolang ik maar kindermoord blijf plegen op de larven van de aspergekever komt het goed. Al gaat het ten koste van mijn karma. Had ik al eens gemeld dat een volkstuin een waar slagveld is? Ondanks natuurlijk tuinieren.

Deze palmkool bijvoorbeeld loopt nu met krukken nadat een slak hem zo heeft toegetakeld dat het arme ding niet meer op eigen been kan staan. Wel verbazingwekkend dat het dan daarna toch gewoon door groeit.

De fleece beschermt hier nog de opkomende bonen maar daar heeft het spring kevertje dan weer geen boodschap aan. Ach ik heb nog tot half juni om bonen te leggen dus doe thuis wel wat reserve in potjes.
Met vallen en opstaan is het, in wat ik de achter tuin noem, wel heel groen aan het worden.

In het bed voor de schuur willen de uien ook al en nu is het tijd om zo af en toe een ui vroeg te oogsten. Ruimte voor de anderen en een heerlijk fris jong uitje voor in de sla. Dicht op elkaar planten is niet zo'n probleem zolang er maar genoeg voeding voor de planten is en met elk jaar compost toe voegen blijft het op peil. Al hebben uien niet veel nodig de kudde raapstelen er achter neemt dan die voeding wel en het zichzelf zaai volkje er voor van snijbiet, komkommerkruid en sla neemt ook wel wat. Dat ik zoveel planten zichzelf laat zaaien is voor een beginner misschien onoverzichtelijk maar ondertussen herken ik mijn pappenheimers en laat ze. Alle gratis groenten en kruiden zijn welkom, een volkstuinder is zuinig. Of was het hebberig?

Naast de schuur is de kiwi bezig met een herstel actie en iemand vroeg me of hij in bloei stond. Daar is de plant nog wat te jong voor maar ik snap de vraag wel.

De bloemen komen echter van de witte Campanula persicifolia.
En die groene zooi eronder is onkruid. Dat doet het ook goed maar stoort daar niet.

Nog maar een foto van de drie bedden samen voor de schuur. Het achterste bed heeft momenteel de bijnaam Het Zielige Bed. Hier is van alles mis gegaan door de moes gangsterbende van divers ras.
Geen gezaaide uien want mol heeft de grond doen instorten met de jonge zaailingen en al. Slak heeft nog 1 sla plant laten staan en de helft van de kohlrabi is eveneens weg. Toch zal straks ook dat bed gevuld raken.

De courgettes zullen groot worden en waar ui was gedacht is nu een rek en een pompoen gezet. Dat is dan op bovenstaande foto weer niet te zien.

Gelukkig gaat er ook heel veel goed en iedere week levert een heerlijk sla maaltje.

Die grote roze wortel is een roze rettich. Het zaad heb ik op wintersport in Oostenrijk gekocht. Vanaf maart hebben ze daar de zaden in de winkels en ik koop altijd wel iets dat ik nog niet eerder geprobeerd heb.
Dit is wel een erg leuke. Makkelijk en net even iets minder fel van smaak als radijs.

En dan hebben we de bloemen nog niet gehad. De gekregen cactus heeft haar eerste bloem getoond. Wat een pracht plant is dit. De bloem is zo groot dat je bijna verwacht dat de cactus eronder zal bezwijken. Wel jammer dat de bloei maar een dag duurt. Al is het dan weer zo bijzonder dat je er toch de tijd voor neemt.

De duizendschoon bloeit. Mijn moeder was verzot op deze bloemen en ik kan me geen volkstuin zonder ze voorstellen. Pretentieloze vrolijkheid.

En als laatste de roos over de boog bij de entree van de volkstuin. Geur te over en weer zoveel takken die te plukken vallen dat ik de komende weken vazen vol zal hebben. Ik hoor een pessimist iets over bladluis zeggen maar er zijn nu zoveel lieveheersbeestjes dat de roos luis vrij is.

Kortom soms zit het tegen en soms valt het mee, het is maar hoe je het bekijkt.

Nu die regen nog.......